Autotest: Suzuki Vitara 3.2 V6 5-deurs

De Grote Vitara heeft een welverdiende opfrisbeurt gekregen – nieuwe dingetjes binnen en buiten, en belangrijker: nieuwe motoren

 

Je staat er niet altijd bij stil, maar de Suzuki Vitara is er al sinds de tijd dat Michael Jackson nog gewoon zwart was, SUV’s nog gewoon terreinwagens heetten en men met crossover nog gewoon een heel akelig soort jazzrock bedoelde. Er is inmiddels een hoop veranderd. Die jazzrock is inmiddels uitgestorven – niet alleen het bewijs dat er zoiets als een God bestaat, maar vooral ook dat hij/zij het goed met ons voorheeft. Michael Jackson is een blanke vijftiger die met Velpon bij elkaar gehouden wordt. En de Vitara..? De Vitara is er nog gewoon, al is hij ‘Grand’ en een Sport Utility Vehicle geworden. Er is natuurlijk wel meer veranderd, vooral in de luxesfeer en het haast clichématige in het terrein komt toch niemand, dus laten we zorgen dat hij de snelweg ook leuk vindt-opzicht.

 

Voor wat op z’n Amerikaans ‘modeljaar 2009’ heet, heeft Suzuki een aantal aanpassingen doorgevoerd. Om de uiterlijke wijzigingen te zien, kunnen we het gebruik van een elektronenmicros­c­­oop aanraden. Zo zijn grille en voorbumper gewijzigd, zegt men, en zitten er nu knipperlichten in de spiegels. In het interieur zijn de wijzigingen van grotere importantie: zo hebben we achteraf geen idee hoe we het tot deze tijd gered hebben zonder verschuifbare armsteun en verlichting voor de toetsen op het stuur.

 

Er zijn gelukkig ook veranderingen waar je als Grand Vitara-rijder echt iets aan hebt, zoals schijfremmen achter, standaard esp en een aanzienlijk verbeterde geluidsisolatie. Dat laatste levert, zeker in combinatie met de nieuwe 3,2-liter V6-motor, een auto op die op comfortniveau prima mee kan met de Santa Fe’s en Sorento’s van deze wereld, sterker: ze af en toe duidelijk voorbijstreeft. De V6 is 233 pk sterk, stil als het moet en ruig als het mag, en heeft geen kind aan de 1.650 kilo die de auto als vijfdeurs weegt.

 

Het onderstel is vooral comfortabel, al helt de Vitara niet eens zo erg over in bochten – dat was vroeger wel anders. Best een fijn ding, zo’n Vitara; hij stuurt goed, schakelt goed, remt goed, is ruim en zit lekker dik in z’n spulletjes. De enige vraag waar hij geen antwoord op heeft: wat moet je tegenwoordig nog met een SUV? Maar daar is hij bepaald niet de enige in.