De laatste (letterlijk) V12 Vantage neemt het op tegen zijn dertien jaar oudere voorvader
Ja, da’s redelijk bijzonder, toch? Je kent de stamboom vast en zeker: Astons grootste motor, geschoenlepeld in Astons kleinste auto. Rechts staat de beeldschone originele Aston Martin V12 Vantage, de ster van een van de fraaiste reportages die meneer Clarkson en TGTV ooit hebben gemaakt (YouTube is je vriend). En links staat de laatste, als in zowel de recentste als de ‘komt nooit meer terug’ Vantage die een V12 aan boord heeft.
De oude heeft een natuurlijk ademende 6,0-liter V12 die 517 pk -vermogen en 570 Nm koppel levert. Het nieuwe model heeft daar-entegen een 5,2-liter twin-turbo V12 met 700 pk en 753 Nm. Meer cijfertjes?
Een sprint van 0 naar 100 km/u duurt respectievelijk 4,2 en 3,5 seconden, de topsnelheid is 305 km/u voor de stamvader en 322 km/u voor de uitzwaaier. Waarmee die laatste, pubquizliefhebbers, níét de snelste V12 Vantage ooit is. Die eer gaat naar de V12 Vantage S uit 2013, die 330 km/u topte. Die was iets gladder, qua aero, vandaar.
Gerijpt als een goede wijn, nietwaar? Met klasse, elegantie en understatement. Zoals een Aston Martin hoort te zijn. En dat terwijl de nieuwe… er een beetje uitziet alsof ie deel uitmaakt van de -merchandising van Fast & Furious.
De spoorbreedte is 40 millimeter groter dan bij een gewone Vantage, hij heeft een grotere grille, een nieuwe splitter over de hele breedte van z’n front, een nieuwe koolstofvezel motorkap met ventilatie in de vorm van een hoefijzer, nieuwe zij-skirts, en… dieachtervleugel, die tot 204 kilo downforce levert bij 320 km/u. Maar geen zorgen: je kunt ’m ook zonder -krijgen, dat is een gratis optie.
Druk op de startknop en de motor brult zich tot leven, hoewel ie in de cabine eigenaardig genoeg wat gedempt klinkt, zeker verge-leken met zijn voorganger. Eenmaal op pad duurt het niet lang voordat ie zijn ‘raceauto voor de openbare weg’-uiterlijk waarmaakt, dankzij heerlijk precieze besturing, eindeloze grip en, weinig verrassend, onbeschrijflijke snelheid.
Maar, en dat is een forse maar, hoewel ie zonder meer enorm indrukwekkend is om te rijden, is de oude echt briljant op een gestoorde manier en gestoord op een briljante manier. De nieuwe lijkt zichzelf in vergelijking iets té serieus te nemen.
Doe de sleutel in zijn uitsparing midden op het dashboard en de motor brult zich tot leven; dat lijkt hetzelfde, maar dit is véél luider en meteen veel opwindender. Hij sleurt je ook meteen meer mee, door de zwaardere besturing, de handmatige zesbak, de ‘minder kuip, meer GT’-stoelen en de fly-off handrem, wat allemaal net wat fijner is.
En als je op de Sport-knop drukt, wordt de respons op het gaspedaal nog feller, de uitlaat nog luider en de algehele pret nog verder vergroot. Kiezen tussen de twee? Wij weten wel voor welke de poorten van onze Droomgarage opengaan.
