Autotest: Porsche 911 Sport Classic

De ducktail-spoiler van de 911 Sport Classic is een rechtstreekse verwijzing naar zijn roemruchte voorgangers. De retrolook wordt duur betaald, maar je krijgt er gelukkig wat extra’s voor.

 

Deze Drives begint met vier cijfers, twee voor de Nederlanders en twee voor de Belgen. Gaan we: 250 en 276.300, 250 en 206.305. Van beide zullen je de tranen in de ogen springen. Die 250 staat voor de oplage van de Sport Classic, de beide duizendtallen moet je lezen met een euroteken ervoor. Dat zijn namelijk de respectievelijke prijzen die we in de Lage Landen moeten afrekenen. Exclusiviteit is dus verzekerd. Zelfs van de Carrera GT werden 1.270 exemplaren gebouwd (waarvan je er trouwens één zag bij de TopGear Live show).

 

Je zult zien dat de Sport Classic afwijkt van de standaard 911, maar de wijzigingen zijn op het eerste gezicht slechts nuances. Het vermogen nam toe met 23 pk: niet wereldschokkend. Die prijs lijkt dus buiten alle proporties. Voor hetzelfde geld koop je twee Carrera’s S.

 

De Sport Classic komt uit de hallen van Porsche Exclusive, de afdeling die maatwerk levert voor Porsche-klanten met specifieke wensen. Hun slogan luidt: ‘Unique yourself.’ Een beetje kromme kreet, het klinkt alsof ie rechtstreeks uit het script van ‘Allo ‘Allo komt. Los daarvan: hoe exclusief een oplage van 250 stuks ook is, uniek kun je het niet noemen. De Sport Classic zal wel een uithangbord moeten zijn voor Porsche Exclusive. Nu je de auto’s van het merk op elke straathoek ziet, kan enig onderscheidend vermogen geen kwaad. De tol van het succes?

 

Wat is er dan zo ‘uniek’ aan deze Porsche ten opzichte van een doorsnee 911? De meest in het oog springende wijziging is de ducktail-spoiler op de motorklep, met de hartelijke groeten van de 2.7 RS Carrera uit 1973. Tests in de windtunnel hebben uitgewezen dat ie ook anno 2010 nog werkt. Het ziet er gaaf uit en blijft voorbehouden aan de Sport Classic.

 

Porsche-liefhebbers zullen ook al gezien hebben dat de spatborden achter flink zijn uitgebouwd. Een normaal mens slaat hier geen acht op, dus een uitleg is op zijn plaats. Normaal gesproken hebben alleen vierwielaangedreven 911’s deze bredere schouders, terwijl de Sport Classic achterwielaandrijving heeft. In het dak vallen de twee bulten op – een erfenis van de Carrera GT. Speciaal voor deze uitvoering werd een nieuwe kleur gecomponeerd, heel creatief Sport Classic Grey genaamd. De achterlichten hebben helder glas, uit de koplampen schijnt dubbel xenonlicht en de dorpelverbreders zijn aangepast.

 

Voor het interieur zijn veel koeien opgeofferd. Het bruine leer (een andere kleur is er niet) is kwistig gebruikt, je komt het overal tegen. Zelfs de uitstroomopeningen van de ventilatie en het contactslot zijn in leer gehuld. Ook de normaal wat goedkoop aanvoelende deurhendels zijn met koeienhuid overtrokken. Om de uitbundige toepassing van leer te benadrukken, is er vlak onder de voorruit op het dashboard een opvallende stiknaad zichtbaar. Het leer zelf is ook met de nodige aandacht behandeld. Het lijkt wel alsof het met veel liefde gelooid is. Het voelt zachter aan dan het leer dat je normaal in een 911 aantreft. Het tapijt is ook nieuw van ontwerp, met een duidelijke knipoog naar de jaren zeventig.

 

Natuurlijk zijn er talloze schildjes te vinden waarmee benadrukt wordt dat je in een wel heel bijzondere Porsche rijdt. Zelfs nieuwsgierige buren worden op hun wenken bediend, want op het rechterspatbord prijkt het visitekaartje van de Sport Classic. Andere badges kom je tegen in de deurpost, onder de motorkap en op de stoelen.

 

Het is een Porsche dus je kunt op je vingers natellen dat de veranderingen vooral evolutie betekenen, geen revolutie. Op het eerste gezicht zul je geen verschil zien. De dikke prijs vind je vooral terug in de verregaande verfijning van de auto. Het interieur is een heerlijke omgeving waarin sommige, minder voor de handliggende details op een heel speciale manier zijn uitgevoerd. Over het midden van de toerentellerschaal lopen twee niet te missen strepen, uitgevoerd in de carrosseriekleur. Het leer zit als gegoten over de stoelen en van de stiknaden zit geen steekje scheef.

 

Porsche benadrukt dat de Sport Classic geen retro-auto is. Onzin. Het ontwerp is onmiskenbaar op de klassiekers geënt. Waarom anders die ducktail of het design van de velgen? Die zijn overduidelijk afgeleid van de klassieke Fuchs-velgen uit de jaren zeventig. Dit soort verwijzingen zijn een eerbetoon aan de voorvaderen. Los van dit alles: waarom koos Porsche anders voor de naam Sport Classic?

 

We hadden het geluk de auto te mogen thuisbrengen, oftewel een rit van honderden kilometers, met een flinke omweg, naar Stuttgart. Vooral op de Duitse wegen was deze 911 een bezienswaardigheid. Heel wat Duitsers hadden er een nekverrekking voor over om toch maar vooral een glimp van dit Sondermodell op te vangen. Het moeten kenners zijn geweest, want opvallend is deze 911 absoluut niet. Verwende voetballertjes en andere patsers zullen ‘m laten staan. Hij tovert eerder een glimlach op het gezicht van connaisseurs dan een bobbeltje in de broek van puisterige puberjongetjes.

 

De prestaties zijn onveranderd briljant. De knappe koppen van Porsche hebben het inlaatspruitstuk zo gecomponeerd dat de boxer 23 pk extra levert, wat het totaal op 408 pk brengt. Het koppel is 420 Nm gebleven. De acceleratie van 0 naar 100 is 0,1 seconden sneller geworden en neemt nu 4,6 seconden in beslag. Je moet wel heel erg bij de tijd zijn om dat verschil te merken. Bovendien: de 911 is al bloedsnel. In de bossen rondom Straatsburg konden we het gaspedaal niet verder dan halverwege intrappen, om al te hoge (lees: onverstandige) snelheden te voorkomen. Aan de ene kant ben je dan blij in een 911 te rijden, want ook bij lagere snelheden kun je heerlijk genieten van zijn weggedrag. Aan de andere kant is het bijzonder jammer, want het schitterende, gekmakende geluid van de race-uitlaat hoor je pas bij 6.000 tpm. In de tweede versnelling zit je daar zo op, maar in zijn drie moet je heel hard rijden voordat je dat toerental bereikt.

 

De Sport Classic heeft een twintig millimeter lager onderstel, dus de vering is iets strakker dan die van de standaard 911. Het ging niet ten koste van het comfort. De demping is uitgebalanceerd. Het gehobbel dat je in andere sportauto’s wel eens verduren krijgt, ervaar je hier niet. Eén ding viel op: op de Autobahn was de stabiliteit minder dan die van de 911 Turbo – de zijwind heeft eerder vat op de carrosserie van de Sport Classic, de neerwaartse druk lijkt minder te zijn. Ook in Frankrijk ondervonden we hier problemen mee. De stevige wind in de zij maakte het inhalen van vrachtwagens een spannend klusje.

 

De Sport Classic is alleen leverbaar met een handbak, de keramische remmen en het limited slip-differentieel zijn standaard. Op een normale 911 zijn dit opties ter waarde van een Volkswagen Polo. Zouden ze het bij Porsche dan toch eens leren een auto een rijke uitrusting mee te geven? De prijs lijkt ineens een koopje. De remmen zijn geweldig, geen spoortje fading te bekennen. Dat is oud nieuws. Wat je nog niet wist, is dat ze ook nog eens beter aanvoelen dan de remmen van de Ferrari 458. Het aangrijppunt is heel exact te doseren, ook als de remmen koud zijn.

 

Dit is de top als het gaat om rijplezier. Snaarscherp is nog te zwak om uit te drukken hoe direct ie reageert op elk commando van de bestuurder. Op geen enkel moment heb je het idee de regie niet in handen te hebben. Gaspedaal, besturing, remmen, versnellingsbak: alles werkt briljant.

 

Het geeft een speciaal gevoel om in de Sport Classic te rijden. Na een lange rit trokken we al voorzichtig de conclusie dat hij een meerprijs echt waard is. Het is vooral het totale effect dat de wijzigingen als geheel op de auto hebben. Maar een opslag van ruim 100 procent ten opzichte van een kale 911? Nee, dat niet.

 

Onze opvatting zal Porsche een biet wezen. Elk exemplaar van de Sport Classic is namelijk al verkocht. Ongezien en zonder proefrit. Kennelijk zijn er nog genoeg rijken over. Jammer hoor. Het was beter geweest als deze mensen de auto puur om zijn kunnen kochten en niet om zijn exclusiviteit. Dat is precies het probleem van de Sport Classic. Het is een Porsche voor verzamelaars, een versiersel voor de garage, een Dinky Toy op ware grootte die tot in lengte van jaren ingepakt blijft om het doosje niet te beschadigen. Er zijn rottere appeltjes voor de dorst denkbaar.