Ford GT

Het verhaal van de Ford GT is waarschijnlijk wel bekend bij je. Ford bouwde in de jaren zestig een supercar, de GT40, in eerste instantie gebaseerd op een Lola-racer, met maar één doel: Ferrari verslaan op Le Mans. En dat lukte vrij aardig: van 1966 tot en met 1969 wonnen ze vier keer op rij.

De Ford GT is een exclusieve auto; understatement

Om hun 100-jarig bestaan luister bij te zetten, ontwikkelde Ford in 2003 een nieuwe GT40, maar de naam GT40 was inmiddels niet meer in handen van Ford. Waardoor ze die auto, qua ontwerp sterk lijkend op de GT40, simpelweg GT noemden.

Vooral onder verzamelaars werd die Ford GT een doorslaand succes, niet in de laatste plaats door de destijds vrij aantrekkelijke prijs van rond de 2,5 ton. Exclusief belastingen. Van dat model werden 4.038 stuks geproduceerd. Van het allernieuwste model worden er slechts 1.000 gemaakt, 250 per jaar, waarvan inmiddels twee productiejaren verstreken zijn.

Wat heeft Ford vernieuwd?

Deze nieuwe Ford GT doorbrak drie belangrijke zaken. Als eerste ligt het ­ontwerp veel verder verwijderd van het origineel dan de vorige versie. Ten tweede is de prijs meer dan verdubbeld – in Nederland kost ie nu, inclusief belastingen, ver over de zes ton. En ten derde: hij heeft geen V8 meer.

Bij de ontwikkeling van deze Ford GT had Ford slechts één doel voor ogen – en dat grijpt dan wel terug naar het origineel: wéér Le Mans winnen. Om dat te kunnen doen, is het ontwerp helemaal aangepast aan de maatstaven van deze tijd, dus vol aerodynamica en met vele compromissen om de auto zo licht en snel mogelijk te maken. Dat een compromis niet altijd iets negatiefs tot gevolg heeft, bewijst Ford met deze GT, want ze wonnen er inderdaad Le Mans mee. En ze bouwden tegelijkertijd een mechanische raket waarmee je ook op de open­bare weg uit de voeten kunt. Althans, zo veel mogelijk.

De eerste rijervaring

Om die tweede productie-batch in Europa opnieuw onder de aandacht te brengen, houdt Ford voor de ‘kleine landjes’, zoals Nederland en België, een soort roadshow op hun testterrein in het Belgische Lommel. Dat is vooral leuk voor ons journalisten, want gezien de uniciteit van de auto verwachten we niet dat Ford ook maar enig probleem zal hebben om de ­volgende 500 stuks te verkopen.

Voor ons ligt een uitgestrekt asfaltplateau met wat pylonnetjes. Hoe gek je ook met de GT zou willen doen, het is niet mogelijk méér dan alleen een pylon te raken. En dat geeft een fijn gevoel wanneer je de auto eens goed tot in de diepte van z’n kunnen wilt verkennen.

Is de Ford GT dan erg gebruiksvriendelijk?

Instappen vergt, zoals bij alle auto’s met vleugelachtige deuren, enige lenigheid. Je gaat achterwaarts op de deurpost zitten, laat je kont voorzichtig naar achter glijden, de stoel in, waarbij je je hoofd iets intrekt om ’m niet tegen de deurlijst te stoten, en op hetzelfde moment trek je je benen naar binnen. Je vriendin in een kort rokje meenemen, is geen goed idee.

Om gewicht te besparen, zijn de stoelen niet verstelbaar – ze zijn gefixeerd aan het onderstel. Om een prettige zitpositie te creëren, kun je het stuur naar je toe halen, en de pedalen. Dat laatst gaat door aan een stoffen lusje te trekken; scheelt weer een elektromotortje.

Als je alles naar wens hebt ingesteld, zit je perfect. Het overzicht over de carrosserie is niet best, maar wat wil je met een dergelijke aerodynamica? Je moet je met de Ford GT gewoon niet in een drukke binnenstad begeven, ondanks de mogelijkheid om de neus 5 centimeter omhoog te gooien om verkeersdrempels te beslechten. (Iets wat bijzonder snel te doen is trouwens, dat dan weer wel.)

We gaan het over het rijden hebben

De Ford GT heeft verschillende rij-modi, waarbij de Track-modus de meest scherpe is, uiteraard. De auto komt dan ook 5 centimeter lager op de weg te liggen – wat met een ‘klonk’, alsof ie een beuk op z’n dak krijgt, in een seconde geregeld is. Met een klap vouwt de achterspoiler zich uit, voor meer neerwaartse druk en om te dienen als luchtrem voor meer vertraging en meer stabiliteit bij stevig remmen. We brengen de V6 en al z’n turbo’s tot leven.

De eerste kritieken op de Ford GT betroffen het geluid. Hij zou minder mooi klinken dan een V8. Dat kan op zich best waar zijn, hij klinkt alleen nog steeds fantastisch. Rauw, luid, mechanisch. Rijden is een makkie, hard rijden is ook een makkie; omdat het in feite een racewagen met een radio is, merk je dat ie zich op een circuit echt thuisvoelt.

Jij hebt de controle in deze, wat fragiele, supercar

De besturing, remmen, het gevoel dat ie opwekt, alles lijkt rechtstreeks gekoppeld aan je hersenen. Wat jij wilt, dat doet de auto. En omdat je precies voelt wat kan (en wat niet), heb je volledige controle – iets wat weinig supercars je meegeven. Hij gaat niet met jou aan de haal, maar jij met hem.

Omdat ie als racewagen ontworpen is, kun je er niet alleen ontiegelijk hard mee, maar voelt ie ook wat fragiel aan. De mensen van Ford begeleiden ons tijdens het rijden alsof we met hun eigen tienerdochter op stap zijn; we moeten heel voorzichtig doen en na elke rijsessie wordt de auto uitgebreid geïnspecteerd.

Het merk is erg zuinig op de Ford GT

Aan dit alles merk je dat Ford niet echt gewend is auto’s te bouwen in dit segment. Ze zijn er zuinig en trots op, en dat begrijpen we ergens wel. Hun kindje, hoe bruut ie ook is, moet je met liefde behandelen. Terwijl ie tot idiote prestaties in staat is.

De limieten hebben we niet kunnen verkennen, maar het algehele gevoel dat de Ford GT op ons achterlaat, is opperbest. Een auto met dit potentieel die zo connected voelt met jou als bestuurder is in deze tijden een zeldzaamheid. Schroef de nummerplaten eraf en ga er gewoon mee racen. Bijkomend voordeel is dat ook deze GT lekker waardevast zal zijn.

Specificaties Ford GT

Motor
3.497 cc
V6 biturbo
655 pk @ 6.250 tpm
746 Nm @ 5.900 tpm
Aandrijving
achterwielen
7v automaat
Prestaties
0-100 km/u in 3,0 s
top 348 km/u
Verbruik (gemiddeld)
16,8 l/100 km
CO2-uitstoot n.b.
Afmetingen
4.762 x 2.004 x 1.110 mm
(l x b x h)
2.710 mm (wielbasis)
1.385 kg
57 l (benzine)
11 l (bagage)
Prijzen
>€600.000 (NL)
n.b. (B)

Vonnis:
Biedt de meest pure race-ervaring voor op de openbare weg, alsof je in een Le Mans-auto gewoon over straat kunt. Voelt wat breekbaar aan, maar is in staat tot ongelooflijke prestaties. Nu nog even de prijs slikken...