We bevinden ons op de Passo della Raticosa. Voor ons staat de nieuwe Maserati MC20. Gedurende 300 jaar was dit de hoofdweg tussen Florence en Bologna, twee van de prachtigste steden ter wereld. De weg ligt 968 meter boven zeeniveau, klimt en daalt, ebt en vloedt, is niet vergeven van snelle doordraaiers of goed zicht vooruit, maar biedt toch een hoop plezier. Kom op: dit is Italië op z’n best. Je ziet zo voor je hoe een Fiat nuova 500 van dorpje naar dorpje pruttelt, of hoe de gladiatoren van de vroege Mille Miglia’s tot het uiterste gaan in de haarspeldbochten. Er is hier niet veel dat je kan redden als je rempedaal zompig begint aan te voelen.
Toevallig zal de 2021-editie van de Mille Miglia hier over 24 uur langs voeren. Met meerdere deelnames achter de rug zijn we er niet rouwig om dat we de ruim 400 stampende historische exoten niet in de weg zullen rijden met onze gloednieuwe Maserati MC20. Geloof ons: idiote indringers in nieuwerwets spul zijn de vloek van de moderne Mille Miglia.
De Maserati MC20 is onderdeel van die grootse geschiedenis, maar voor de verandering neemt het nieuwe op een dramatische manier voorrang op het oude. Hij is ontegenzeggelijk een halo-product, maar ook een duidelijke intentieverklaring, tekenend voor Maserati’s koppige weigering om te verworden tot een voetnootje in de automobiele annalen. Cynici stellen dat het merk stilletjes met pensioen zou moeten gaan, zodat we vredig door een roze bril kunnen genieten van de originele Ghibli, de Khamsin en onze favoriet, de 5000 GT met Allemano-carrosserie. De MC20 laat dat niet gebeuren.
Maserati is oorspronkelijk geen merk van sportauto’s
Historisch bezien was Maserati altijd meer van de grand tourers, met een sterke hang naar het oneindig romantische, zij het voorbijgestreefde concept van transcontinentaal reizen over de Europese wegen. De MC20 werkt zeker enthousiastere reacties in de hand dan een dun beklede Ryanair-middenstoel en een paar lullige kraslootjes. Moeten we het over z’n uiterlijk hebben? Niet iedereen sloeg steil achterover toen het doek er vorig jaar vanaf werd getrokken, maar wat kan een supercar vandaag de dag nog doen om de handen op elkaar te krijgen? De spitse snuit is typisch Maserati, de cockpit heeft een conceptcar-achtig, bollend effect, en de drietandvormige luchtopeningen in de achterruit van polycarbonaat zijn leuk en functioneel.
Je ziet de MC12 en het Birdcage 75th-concept erin terug, maar als er ooit één Italiaanse supercar met middenmotor is geweest die je subtiel kunt noemen, dan moet het haast wel deze zijn. Hij heeft een zweem van een klassieke kleermakerssnit, wat schreeuwerige Instagram-types in Dubai misschien zal afstoten, maar ons allerminst. Onze auto is uitgevoerd in de parelmoerkleur Bianco Audace, maar Blu Infinito en Grigio Misterio staan ’m ook uitstekend. (We weten vrij zeker dat er in het Italiaans geen woord bestaat voor ‘beige’.)
Er is ook niets beige aan hoe de Maserati MC20 van z’n plek komt
Maar het is misschien ook niet precies wat je zou verwachten. Het blijkt dat de subtiliteit dieper ligt dan alleen z’n uiterlijk. We halen de auto op bij Maserati’s hoofdkantoor in het centrum van Modena, waar de MC20 zal worden gebouwd op een glimmende nieuwe productielijn, en begeven ons in het typische stroperige en anarchistische Italiaanse verkeer. Op rotondes gelden in dit land geen regels, en het is verschroeiend heet, zelfs voor eind juni in dit gedeelte van de wereld. Vergeef ons dus de duffe eerste indrukken: het zicht naar buiten in de MC20 is prima en z’n airco is in staat om een bescheiden orkaan van verkoeling te genereren. Er zijn helaas geen fysieke knoppen om ’m te bedienen, maar het centrale touchscreen werkt gelukkig doodeenvoudig.
En tjonge, wat een comfortabel onderstel. Het is nogal een gedoe om vanuit Modena op de autostrada te komen, en Italië is post-lockdown een en al drukte en bedrijvigheid. Er is veel vrachtverkeer, een denderend leger van megavrachtwagens dat het wegoppervlak flink heeft vernield. In sommige gaten vallen zelfs nieuwe gaten, het asfalt is geribbeld en zo onregelmatig en onvoorspelbaar als de Italiaanse politiek. Maar de MC20 glijdt gewoon over alle ellende heen. Aan de kuip zitten externe aluminium subframes bevestigd en de ophanging zelf bestaat zowel voor als achter uit een geavanceerde multi-link constructie. Hij is gemaakt van een gesmede legering, met twee bevestigingspunten aan de onderkant en één bovenop; aan de achterkant is het andersom. Het werkt.
De Maserati MC20 is stijf maar soepel
De rit naar het zuiden, Toscane in, maak je op een snelweg met een van de mooiste uitzichten ter wereld, onderbroken door lange tunnels. Dit zijn majestueuze technische hoogstandjes die door de lokale bewoners voor lief worden genomen, maar waarvan we er in ons gedeelte van Europa simpelweg weinig hebben. De MC20 voelt stijf maar soepel aan en nestelt zich in zijn achtste versnelling om een verbazend serene cruise-ervaring te openbaren.
Z’n koolstofvezel chassis werd mede ontwikkeld door racespecialist Dallara, die ietwat verschillende strategieën toepaste voor de drie modellen die op dit platform zullen worden gebouwd: deze coupé, een spider en een puur elektrische versie. Net als McLaren – en niet zoals Ferrari, dat dit materiaal reserveert voor hypercars van een biljard euro – heeft Maserati bij de MC20 gekozen voor koolstofvezel om maximale structurele integriteit en een lager (zij het niet echt miniem) gewicht te garanderen.
Het merk stelt dat de bovenste helft van de auto meer op design is georiënteerd, en dat de onderste helft draait om aerodynamica. Een paar highlights: de vortexgeneratoren vooraan, een bult in de vloer die in het midden opkomt om lucht aan hen te voeden om verder naar achter weer met het chassis samen te komen, en schachten in de dorpels om de luchtstroom naar het motorcompartiment te vergroten. En het werd allemaal in razend tempo bedacht: de MC20 werd in iets meer dan twee jaar ontwikkeld met behulp van een arsenaal aan simulatietools in Maserati’s innovatielab. Oh, en 97 procent van dit proces schijnt virtueel te hebben plaatsgevonden.
Dan de motor van de Maserati MC20
Het is een geheel nieuw clean-sheet ontwerp met de naam Nettuno – Neptunus dus – met technologie die zo geavanceerd is dat er nog patentaanvragen voor uitstaan. Het is een 3,0-liter twin-turbo zescilinder met een 90-graden V-hoek en dry-sump smering, goed voor 630 pk bij 7.300 tpm en 730 Nm bij 3.000 tpm. Dat is een specifiek vermogen van 210 pk per liter.
Het slimme aan de Nettuno is zijn Formule 1-waardige voorontbranding – ze noemen het Maserati Twin Combustion – die op de traditionele bougie vooruitloopt om een groter en efficiënter verbrandingsmoment te bewerkstelligen. Er is ook directe en indirecte injectie bij 350 bar, allemaal om de uitstoot te beperken en het verbruik te drukken zonder aan performance in te boeten. De motor hangt merkbaar laag in de auto, wat veelbelovend is voor het zwaartepunt en daarmee het rijgedrag.
We zijn niet helemaal overtuigd
Het is op sommige vlakken een apart ding, beperkt door de noodzaak om efficiënt te werk te gaan om de vereiste prestaties te leveren. Je hoeft er niet aan te twijfelen dat de MC20 een serieus snelle auto is: hij gaat van 0 naar 100 in 2,9 seconden, naar 200 in 8,8, en bereikt een topsnelheid van ruim 325 km/u. Maar vreemd genoeg vertoont de Maserati MC20 – hoewel dat niet per se onprettig is – tamelijk old-school turbogedrag, tot en met een prominente vloek en zucht van de wastegate.
En wanneer we eenmaal van de autostrada af gaan, zijn we veel meer geneigd om de flippers te gebruiken dan om de dubbelkoppelautomaat z’n ding te laten doen. Net als alle downsize-motoren, en ondanks z’n vermogen en koppel, moet de zescilinder van de MC20 flink worden opgejaagd om z’n beste kwaliteiten te laten zien. Dat is op zich niet echt een probleem, tot je naar het verbruik kijkt. Een hardwerkende MC20 is een dorstig beest.
Sommigen hebben ook opgemerkt dat de Nettuno-motor nogal vlak klinkt. We zijn nu sowieso mijlenver verwijderd van de losgeslagen huil van bijvoorbeeld een Ferrari F355. Laten we het zo stellen: als je de mazzel zou hebben om een Lamborghini Huracán te bezitten, en je zou die inruilen op een MC20, dan zou je je afvragen of je er maar een halve motor bij had gekregen. Aan de andere kant, dit is de toekomst, dus we kunnen er maar beter aan wennen. Bovendien: deze motor heeft echt wel zo z’n charme. Even afwachten wat de Ferrari 296 GTB en McLaren Artura ertegenover zullen zetten.
De remmen van de Maserati MC20
De vooras van de MC20 gedraagt zich geweldig, net als z’n remmen: koolstof-keramische units van Brembo, zes zuigers sterk, die een schot in de roos zijn wanneer ze hun ideale werktemperatuur bereiken. Een prominente draaiknop, ontworpen naar Rolex-dromen, biedt vijf rijmodi: Wet, GT, Sport, Corsa en ESC Off. Het beïnvloedt de boost, de gasrespons, de klep in de uitlaat, de schakelactie, de ophanging en de tractiecontrole. Met een knop in het midden van de Rolex kun je spelen met de drievoudig verstelbare elektromechanische dempers, dus je kunt mixen en matchen.
‘Hij doet hier en daar denken aan de Alpine A110, maar dan met twee keer zoveel power’
Niet geheel verrassend is Corsa behoorlijk nutteloos op de weg en lijkt de standaard GT-stand de meeste vakjes wel aan te kruisen. Dat is hoe het meestal werkt. Sport is leuk op bochtige weggetjes met de ophanging in z’n zachtste stand zodat ie maximaal meegeeft. De uitstekende besturing van de MC20 en de gretigheid van z’n vooras zorgen dat we bijna als vanzelf over deze legendarische bergpassen vliegen. Hij doet hier en daar denken aan de Alpine A110, maar dan met meer dan twee keer zoveel power (en 375 extra kilo’s). Schakel alle hulpjes uit en de MC20 danst je favoriete dansje.
We komen een klein gebouw tegen in een dorpje dat Pietramala heet en besluiten om dit als achtergrond voor de foto’s te gebruiken. Het blijkt een faciliteit te zijn waar methaan wordt geëxtraheerd, en dat niet alleen: deze locatie werd ooit gebruikt door Alessandro Volta, de Italiaanse wetenschapper en scheikundige die de elektrische batterij uitvond. Florence is hier niet ver vandaan, maar het lijkt erop dat niet alle grootheden van Italië even uitbundig worden gevierd.
Maserati heeft zijn best gedaan om de MC20 toekomstbestendig te maken
Hij heeft onder andere een digitale achteruitkijkspiegel die een camerabeeld laat zien als je het schakelaartje overhaalt. Wij vinden deze dingen behoorlijk lastig om aan te wennen, maar je kunt ’m ook uitschakelen en de normale spiegel gebruiken. Waarna je je realiseert dat je dan geen donder kunt zien, en snel weer terugvalt op de camera.
‘De zitpositie is echt super: de voorspatborden klimmen sensueel je gezichtsveld binnen’
De zitpositie is echt super: de voorspatborden klimmen sensueel je gezichtsveld binnen, de Sabelt-stoelen zien er schitterend uit en zitten nog beter. De MC20 heeft een 10,25-inch digitaal tellerdisplay en een centraal infotainmentscherm van soortgelijke afmetingen – beide werken prima. Hij is ook volledig connected, met een slimme Alexa- en/of Google-assistent, een wifi-hotspot en Tidal-streaming.
Je kunt ook kiezen voor een hoogwaardig audiosysteem van Sonus Faber. De cabine weet koolstofvezel en alcantara op een gedenkwaardig begeerlijke manier te combineren. Sommige graphics en knopjes vallen een beetje uit de toon en de blote schroefkoppen op de middenconsole en deuren proberen een soort racy functionaliteit uit te stralen die niet helemaal past bij een auto in deze prijsklasse. Wij zouden de grote MC20-badge en Italiaanse vlag aan de passagierskant ook weglaten.
Weinig opslagruimte in de Maserati MC20
Een ander belangrijk punt: hij mag als rijmachine dan een fijne en bruikbare GT zijn, binnenin is er niet heel veel bruikbare ruimte voor telefoons, mondmaskers en wat je in 2021 nog meer bij je moet hebben. Of voor bagage: voorin kun je 47 liter kwijt, achterin 101 liter. De spullen die wij daar opsloegen, waren na een dagje rijden heter dan het oppervlak van de zon. We vreesden even dat onze laptops uit hun tas zouden komen als de slechterik in Terminator 2.
‘Hij heeft zo z’n eigenaardigheden. Alleen ondermijnen ze deze keer niet de gehele auto’
Zoals eigenlijk alle Maserati’s heeft ook de MC20 zo z’n eigenaardigheden. Alleen ondermijnen ze deze keer niet de gehele auto. Wil je een supercar bouwen die aan de huidige regels voldoet, dan kan de motor misschien wat preuts overkomen. De bandbreedte is er, maar die ruim 600 paarden zijn niet zo wild als je zou verwachten. Wat je ervoor terugkrijgt, is een auto die in de dagelijkse omgang echt prettig is (zij het niet ideaal voor de boodschappen).
Een auto die we ook heel graag op een circuit zouden proberen: de groepstest die hem naast een formidabele verzameling nieuwe en gevestigde vijanden zal zetten, wordt er eentje voor aan de muur. Maar hier, op dit moment, met het zonlicht door de cipresbomen en een beroemde Italiaanse weg als een grillige sliert in ons vizier, raakt deze Maserati alle juiste snaren.
Specificaties Maserati MC20 (2021)
Motor
3.0 V6 biturbo
630 pk, 730 Nm Aandrijving
achterwielen
8v automaat Prestaties
0-100 km/u in <2,9 s
top >325 km/u Verbruik
11,6 l/100 km
262 g/km CO2 Gewicht
1.475 kg Prijzen
€ 270.000 (NL)
€ 223.200 (B)
Reacties