Mercedes A 200

Het is even wennen, ja. De vormen van de oude Mercedes A-klasse zitten er nog wel in, maar het is alsof ze er met grof schuurpapier overheen zijn gegaan. Hij oogt heel glad en strak, op het kale, wat saaie af. Zo is die voor de vorige A zo kenmerkende omhooglopende lijn in zijn flanken zo goed als verdwenen. Het komt mede doordat de Duitsers nogal nadrukkelijk op zoek waren naar zo laag moge­lijke luchtweerstand, en dan werken al die lijntjes alleen maar tegen. Deze nieuwe is in die zin dan ook een procent of 10 beter. Voor jou als bestuurder zit de winst ’m vooral in een lager verbruik en minder rijwind-herrie.

De vorige Mercedes A-klasse was razend populair, vooral bij mensen die daarvoor nooit een Mercedes hadden gereden. Uit onderzoek bleek dat die mensen hem vooral vanwege het uiterlijk hadden gekocht. Dat minder uitgesproken design houdt dus een risico in. Maar goed: vaak blijkt dat juist dit soort ontwerpen een stuk beter bestand is tegen hinderlijke zaken als de tand des tijds en modieuze hypes. Kijk naar de VW Golf. Al 100 jaar hetzelfde, nooit echt spectaculair, maar (misschien juist daarom) nog altijd goed en geliefd.

Het interieur van de Mercedes A 200

Het interieur is bijna lijnrecht het tegenovergestelde van de buitenkant. Het is in één woord fantastisch. Het doet sterk denken aan dat van de S- en E-klasse, maar in zijn eigen segment is er niets dat hier, ook qua afwerking en materiaalgebruik, bij in de buurt komt. Zeker niet als je het volle spectrum aan keuzemogelijkheden voor de afwerking benut (diverse kleurencombinaties qua leer en stof; hout, pianolak of alu voor de paneeltjes – je kunt het haast zo gek niet verzinnen of het is er). Sterker nog: het wonderlijke geval doet zich nu zelfs voor dat de A een hipper, fraaier en moderner binnenste heeft dan het model dat er een volle ­klasse boven zit: de C-klasse.

Dat komt voor een groot deel op het conto van die enorme schermen, natuurlijk, die ook nog eens standaard zijn. Waarmee Mercedes dus het definitieve einde van de analoge meters inluidt; als zelfs de A al vol-digitaal gaat, zal dat voor modellen die nu nog ouderwetse tellers hebben, niet lang meer duren. Een korreltje zout is wat betreft dat ‘standaard’ wel op zijn plek. In de basisversies zijn de schermen een stuk kleiner (7 in plaats van 10,25 inch), en er schijnt een tussenversie te zijn met een groot en een klein scherm. Benieuwd hoe dat eruitziet.

Digitale en analoge tellers

Hoe dan ook kun je alle varianten in hoge mate aan je eigen voorkeuren aanpassen. Je hebt keuze uit een aantal fraaie meters die er in ieder geval reuze-analoog uitzien. Of je maakt ook van het scherm vlak voor je neus één groot navigatiescherm. Of iets met g-krachten of zo – net wat jij wilt. Pimp dat nog een beetje leuk op met de in 64 kleuren instelbare sfeerverlichting en je waant je, zeker in het donker, op de brug van de Starship Enterprise.

Ook tof en vrij uniek: augmented reality, waarbij je op het scherm het beeld van de frontcamera ziet, met bewegende pijlen die je vertellen welke afslag van de rotonde je moet hebben. Mocht je aan al dat visuele geweld nóg niet genoeg hebben, dan bieden de Duitsers als optie ook nog eens een head-up display aan.

Ruimte

Ruimte, ook om spullen op te bergen, is er genoeg. De nieuwe Mercedes A-klasse is in alle dimensies (iets) groter geworden, en ook op de achterbank heb je daar profijt van, zowel qua been- als hoofd- en schouderruimte. De bagageruimte is ook wat groter geworden en de opening is een stuk gegroeid – beladen is dus vooral veel ­makkelijker geworden.

De stoelen zitten erg goed, en een ­goede zitpositie vinden is een makkie. Wat wel weer raar is: het barst van de USB-aansluitingen (er is achterin zelfs een gewoon stopcontact te vinden), maar het zijn wel allemaal van die malle kleine plugjes. Zal de toekomst wel zijn, maar nu heeft iedereen (nou ja: wij dan) nog gewoon die rechthoekige aansluitingen – en dus heb je verloopstekkertjes nodig.

Hoe rijdt de Mercedes A-klasse?

De hamvraag is natuurlijk: hoe rijdt ie? Wel: prima. Er zijn voorlopig drie motoriseringen. De 180 d, een diesel met 116 pk, de 224 pk sterke A 250 die op benzine draait, en de A 200 die wij reden. Dat is een nieuwe 1,3-liter motor, die het ondanks zijn 163 pk meer van souplesse dan van pure kracht moet hebben. Asfalt hoeft zich dus nergens zorgen te maken, maar de motor past evengoed perfect bij de nieuwe A. Hij is vlot zat (van 0 naar 100 km/u in 8,0 seconden), stil en zuinig. Dat laatste ook omdat hij af en toe cilinders vrijaf pleegt te geven als ze niet nodig zijn; iets waar jij niets van merkt.

Het onderstel van de Mercedes A-klasse is bovenal comfortabel – je kunt het een hardere afstelling geven, maar je kunt je afvragen waarom je dat zou doen. De besturing is wat licht en ongevoelig – een ziekte van deze tijd – maar wel precies. De automatische zevenbak (er is ook een handmatige zesbak) doet soms wat sloom, maar kwijt zich verder prima van z’n taak. Je kunt de A het (zeker op de snelweg) grotendeels zelf laten uitzoeken: de steeds beter ­wordende zelfrijdende software uit bijvoorbeeld de S-klasse is hier ook aan boord, net als diens hele scala aan andere elektronische veiligheidshulpjes.

Zo waarschuwt hij bijvoorbeeld ook als je je deur wilt openen terwijl er net een fietser aankomt, en als je wat krap geparkeerd staat, kun je altijd een 360-graden beeld vanuit vogelperspectief op je scherm toveren. Daarnaast stuurt het actieve brein van de auto ook actief tegen als het ’t vermoeden heeft dat er iets niet helemaal goed gaat.

Even schrikken

Daar kleven nog wel nadelen aan. Zo hadden we op een tweebaans proviciale weg net een tractor ingehaald en wilden weer terugsturen naar onze eigen baan. Omdat we voor die laatste beweging geen richting hadden aangegeven, gaf de A een vrij nadrukkelijke stuuringreep om ons op die tweede baan te houden – terwijl er wel een tegenligger aankwam. Die was gelukkig niet erg dichtbij, en je duwt makkelijk door die stuuringreep heen, maar toch: je schrikt er even behoorlijk van.

En op die typisch Nederlandse provinciale wegen waar de zijkanten fietspaden zijn, maar de weg niet breed genoeg is voor twee fietsers en twee auto’s (waardoor je nogal eens gedwongen bent ten dele op het fietspad te rijden), word je er stapelgek van. Maar vooruit: als je ziet hoe veel Mercedes op dit gebied inmiddels heeft geleerd, in betrekkelijk korte tijd, vermoeden we dat ook dat soort zaken er op den duur wel uitgefilterd zal worden.

Specificaties Mercedes A 200

Motor
1.332 cc
viercilinder turbo
163 pk @ 5.500 tpm
250 Nm @ 1.620 tpm
Aandrijving
voorwielen
7v automaat
Prestaties
0-100 km/u in 8,0 s
top 225 km/u
Verbruik (gemiddeld)
5,6 l/100 km
128 g/km CO2
Afmetingen
4.419 x 1.796 x 1.440 mm (l x b x h)
2.729 mm (wielbasis)
1.375 kg
43 l (benzine)
1.210 l (bagage)
Prijzen
€ 35.619 (NL)
€ 32.307 (B) (Launch Edition)

Vonnis
De ware klasse van de nieuwe A zit hem in z’n interieur en z’n einde­loze scala aan opties, dat hem in alles (behalve grootte) naar het niveau van een S-klasse kan tillen. Natuurlijk, daar mag je fors voor betalen, maar dan heb je ook wat