NanoFlowcell Quantino

De NanoFlowcell Quantino is een 2+2-zits stadsauto die zich op de weg gedraagt als een lager liggende, zwaardere BMW i3. Maar we gaan het hebben over de wetenschap erachter, de aandrijving van de Quantino.

Hoe tank je de NanoFlowcell Quantino?

In essentie is het een elektrische auto, maar het is geen kwestie van een accu opladen. De Quantino gebruikt een zogeheten flowcell om aan boord vermogen op te wekken. In plaats van ‘m een paar uur aan een stekker in een muur te hangen, vul je z’n twee 159-liter tanks met ‘twee ionische vloeistoffen’ bij een pomp langs de weg.

De ene tank met ‘bi-Ion’-vloeistof is positief geladen, de ander negatief. De auto pompt de vloeistoffen door een membraan, waar de interactie van de elektronen een elektrische lading genereert. De vloeistof wordt dan gevaporiseerd en geeft ongevaarlijk – zo wordt ons althans verteld – ‘stuifwater’ af. Dat proces leegt geleidelijk de tanks zodat je die ook weer kunt bijvullen. Gaandeweg neemt dus ook het gewicht van de auto enorm af als je rijdt – adaptieve ophanging zorgt ervoor dat de lading brandstof van 320 kilo niet ten koste gaat van de rijeigenschappen.

Hoog verbruik?

De Quantino is tevens ‘s werelds eerste elektrische auto met een laag voltage. Dat voltage is normaliter voorbehouden aan voertuigen zoals golfkarretjes en scootmobielen, maar omdat het NanoFlowcell-systeem veel stroom produceert op een laag voltage, zegt het bedrijf dunnere bedrading te kunnen gebruiken zonder dat er al te veel hitte wordt opgebouwd.

Ondertussen wordt de stroom opgeslagen in een supercapacitor, wat zoiets is als een gigantische accu van industriële sterkte, die veel beter bestand is tegen vaak opladen en leegtrekken dan een reguliere accu, en die toch het vermogen kan leveren dat een auto nodig heeft om in beweging te komen en te blijven. Het ding is zo groot als een schoenendoos.

Viswater brandstof

Omdat de brandstof in feite zoutwater is, is die in overvloed beschikbaar en kan men het spul overal op aarde produceren (het exacte omzettingsproces is een zwaar bewaakt geheim). Het is niet volatiel, zoals benzine, dus het is makkelijk op te slaan en te transporteren. Ook is bi-Ion niet gevaarlijk bij ongelukken en is het zo ongeveer eeuwig houdbaar.

De zoem van het aandrijvingssysteem wordt geleidelijk luider als de snelheid toeneemt, maar je kunt op elke snelheid normaal met elkaar praten, en als het systeem straks – ooit – verfijnd is en geheel achter het schutbord past, zal het veel stiller zijn wanneer het in de productieversie verschijnt. Als je er althans een zou kunnen kopen. Maar dat kan niet.

NanoFlowcell Quantino houdt vol dat het een technologisch bedrijf is, en dus geen autofabrikant. Dit is niet meer dan een demonstratiemodel. Ondertussen is het bedrijf ‘in gesprek met een grote autobouwer’ om het aandrijvingsconcept in 2017 aan door te verkopen, en praat het met een vliegtuigfabrikant om een alternatief te bieden voor de lithium-ion accu’s aan boord. Luisteren jullie, daar bij Boeing?

Motor
15 kWh + nano-flowcell
elektromotor
136 pk
200 Nm

Aandrijving
achterwielen
traploos

Prestaties
0-100 km/u in <5,0 s
top 200 km/u

Verbruik
12-14 kWh/100 km
>1.000 km (actieradius)
0 g/km CO2

Afmetingen
3.910 x 1.930 x
1.335 mm (l x b x h)
3.198 mm (wielbasis)
1.420 kg
318 l (bi-Ion)
bagageruimte n.b.

Prijs
n.v.t. (NL)
n.v.t. (B)

 

 

Vonnis 14/20

Een geniaal idee. Nu mogen ze alle kaarten op tafel leggen en kijken of ’s werelds brandstof- en transportgiganten erin willen investeren. Of het tot een auto leidt is onzeker, maar van deze techniek gaan we meer horen