Porsche 911 GT3 RS

Terwijl de standaard 911 overstapt op kleinere motoren met turbo’s gaat het zuivere huilen van de GT3 RS door merg en been. Horen we hier de zwanenzang van de atmosferische 911? Dat zou best eens kunnen.

Niet om al te veel op de zaken vooruit te lopen, maar inderdaad, het is waar: de nieuwe Porsche 911’s zijn voorzien van turbo’s. Allemaal, behalve de GT3 en GT3 RS. Dat laat de vraag rijzen hoelang die twee het nog uit zullen zingen voor ook zij niet langer wegkomen met hun CO2-uitstoot. De nieuwe generatie turbomotoren zal de prestaties zeker geen windeieren leggen, maar voor wie de klassieke, natuurlijk beademde zescilinder-boxermotor een warm hart toedraagt, is deze toekomstmuziek licht deprimerend.

We gaan ons er vandaag niet mee bezighouden. We hebben namelijk kortstondig de sleutel in handen van de meest extreme 911 van dit moment: de GT3 RS. Als er dan één auto met de titel ‘laatste atmosferische 911’ moet gaan strijken, dan mag het van ons gerust deze zijn.

Laten we allereerst nog even stilstaan bij het bijzondere fenomeen van de RS, een extra scherpe variant van een 911 die op zichzelf al een extra scherpe variant van de 911 is. Om een nog sterker op het circuit gefocuste uitvoering neer te zetten, sloopt Porsche al generaties lang de glazen ruiten uit de standaard GT3 om ze te vervangen door stukken polycarbonaat. Ze pulken de logo’s en typeaanduidingen eraf en plakken er flinterdunne stickertjes voor in de plaats. Ze monteren een spoiler achterop, een rolkooi achterin, trekken een hoop isolatiemateriaal eruit en vervangen de stoelen door exemplaren die gemodelleerd werden naar middeleeuwse inquisitiewerktuigen.

Het zijn alle benodigde ingrediënten om op een effectieve manier Vier op een rij te spelen met je organen. Niet per se iets waarvoor je even bijna 50.000 euro extra af wilt rekenen; toch doet men dat graag. Dat komt niet alleen doordat het een Porsche betreft en alles wat Porsche doet voor velen per definitie gelijk staat aan een pauselijke aai over de bol. Nee, de 911 GT3 RS is meer dan ‘gewoon’ een hardcore uitvoering van een briljante sportauto. Veel meer.

Een GT3 zonder handbak en zonder Mezger-motor – de veelgeprezen boxer die ooit ontwikkeld werd voor Porsches Le Mans-programma – is geen GT3, riepen boze tongen aanvankelijk. Alle verandering is moeilijk, maar kijk nu eens wat er voor ons staat. Enige bezwaren die je mogelijk tegen z’n techniek zou kunnen hebben, vallen spontaan uiteen in het donkerste hoekje van je achterhoofd wanneer je je blik laat glijden over de extreme welvingen en uitstulpingen van deze GT3 RS. Hij is breder dan z’n voorganger – achter 30 millimeter, voor zelfs 80 millimeter – en oogt meer gestrekt door z’n langere wielbasis. Over de voorklep (van koolstofvezel) en het dak (van magnesium) loopt een diepe geul die lijkt te zijn gevormd door een krachtige waterstraal. De maniakale openingen in de voorspatborden, bedoeld om overdruk bij de wielen af te voeren, laten je bijna hardop aan de GT3 RS vragen of het wel goed met ‘m gaat. De koolstofvezel achterspoiler biedt drie extra zitplaatsen en zorgt mede voor meer downforce bij 200 km/u dan de vorige GT3 RS ondervond bij 300 km/u.

Enorme centerlock-velgen (21 inch achter) en brede banden vullen de wielkasten tot het punt waar je nauwelijks nog je hand ertussen kunt wringen. Toch hebben ze genoeg bewegingsruimte: net als de GT3 is ook de RS uitgerust met achterwielbesturing die bij lage snelheid tegenstuurt voor optimale wendbaarheid, maar juist meestuurt als het harder gaat voor meer stabiliteit.

De belangrijkste wijziging ten opzichte van de standaard GT3 springt niet in het oog; je moet ‘m voelen. De dry-sump zescilinder boxer in de RS meet 4,0 liter en zorgt voor 500 pk en 460 Nm – dat laatste bij ‘slechts’ 6.250 tpm. Als daar de aard van dit beestje niet uit blijkt, weten wij het ook niet meer. De redline van de RS ligt op 8.800 tpm, door de langere slag van de zuigers 200 toeren lager dan bij de GT3. Een klein en onmerkbaar offer voor superieure prestaties.

‘Alles verbluft. De kracht, het geluid, het gemak’

We beginnen met gemengde gevoelens aan onze rit met de GT3 RS. We hebben ‘m slechts een kleine dag tot onze beschikking, we bevinden ons in midden-Nederland en we hebben vandaag geen toegang tot circuits, landingsbanen of uitgestorven dorpen. We weten nu dus al dat we nog geen drie procent van z’n potentieel gaan beleven. Dat geeft de euforie die past bij de kennismaking met deze auto bij voorbaat een ietwat treurig randje. Aan de andere kant, een collega (de geluksvogel) heeft vorige maand al op de kronkeligste kronkelwegen van Wales de grenzen van de GT3 RS opgezocht; een test op het sobere Hollandse asfalt is op z’n plaats. Al was het maar om te kijken of de auto ook hier zo imponeert en betovert als ie daar deed.

Het ligt voor de hand om te denken dat dit niet het geval zal zijn. Circuit-georiënteerde auto’s komen zelden tot hun recht in de file op de A12. Ze horten en stoten en hebben een constante drang naar voren, een ijzersterke hang naar snelheid waar geen gehoor aan gegeven kan worden, als we tenminste dit vak nog langer willen blijven uitoefenen. Je bent continu in strijd met zo’n auto, je aandacht gaat meer uit naar het in toom houden van je verkrampte rechtervoet dan dat je de zoete vruchten kunt opgraven uit z’n hoogontwikkelde autosportziel.

Als je denkt dat dit zo’n auto zal zijn, ben je even vergeten dat het hier een van Porsches topproducten betreft. Een auto die de Nürburgring kan verslinden, maar juist ook bedoeld is om je in staat te stellen om z’n performance naar de kilometers van alledag te vertalen. Een ego-strelende manier om voor fabriekscoureur te spelen.

We hebben nog geen knopjes aangeraakt. Dit is de GT3 RS in de standaard instelling: niet overdreven luid, niet overdreven hard. Jazeker, de korte overbrenging zorgt dat er zelfs in de zevende versnelling aardig wat toeren gedraaid worden op de snelweg, en door het gebrek aan isolatie horen we zandkorrels kletteren en water rondklotsen in de wielkasten. Er spreekt mild ongeduld uit z’n weggedrag: hij dribbelt wat heen en weer bij spoorvorming, waarbij subtiele correcties volstaan om ‘m in de hand te houden. De harde kuipstoelen dwingen je rechtop te zitten. In de spiegels zie je de uitpuilende inlaten die de gestaag hamerende boxer koelen. Het is bijna vredig om met deze auto door het verkeer te kabbelen, al ben je je er constant van bewust dat je in het oog van de storm verkeert.

We verlaten de snelweg in een rustig gebied (echt, het bestaat). Een druk op de herrieknop opent wat klepjes in de titanium uitlaten. De transmissie, die toch al snel en stevig schakelde, gaat via het knopje ‘PDK Sport’ in de nietsontziende hooligan-modus. Het onderstel laten we, gezien het vochtige asfalt, in de zachte stand staan.

Alles verbluft. De kracht, het geluid, het gemak. Maar het is de gretigheid waarmee de 4,0-liter boxermotor oppakt die ons het langst zal bijblijven. De reactietijd is haast elektrisch: jij peinst erover, de GT3 RS is al onderweg. Hij leest je gedachten en net als je door hebt wat er gebeurt, klimt de naald van de toerenteller boven de 5.000. Op dat moment kun je je alleen nog maar uit man en macht vasthouden en je huig uit je luchtpijp proberen te hoesten.

Stamp hard op de fenomenale koolstof-keramische remmen, draai een halve millimeter aan het kleine alcantara stuurtje en de GT3 RS toont zich gewilliger dan een beest in bronsttijd. In heel korte wendingen hoor je de achterwielbesturing klikken en klakken, in ruimere bochten heb je geen tijd om erop te letten: de grip is dusdanig onaards dat de snelheid je voorstellingsvermogen ontstijgt. We zijn nog steeds op de openbare weg, dus we houden ons braaf in, maar de GT3 RS hint constant naar wat ie kan en laat ons ondertussen versteld staan van hoe diep er twee vingers in z’n neus verdwijnen.

We zijn de laatste tijd gewend geraakt aan artificieel aanvoelende snelheid, kilometers per uur die met kunst en vliegwerk worden aangejaagd. Je gaat er harder door en dat is prachtig, maar één, vooruit, twee keer optrekken in deze GT3 RS laat je opnieuw beseffen hoe het echt moet. Deze nieuwe generatie is misschien een stukje van het rauwe racegevoel verloren ten gunste van bruikbaarheid, maar allemensen, als dat betekent dat je deze prestaties (0,6 seconde sneller van 0 naar 100 km/u dan de vorige GT3 RS) zo speels en ongekunsteld kunt inzetten, kunnen we er niets op tegen hebben.

De 911 GT3 RS voelt aan als iets ultiems, iets wat niet meer verbeterd kan worden omdat de mogelijkheden nu al eindeloos zijn en de grenzen zo ver weg liggen dat 99,9 procent van de mensen ze nooit zal tegenkomen. Misschien betekent dat inderdaad dat ie uitontwikkeld is, dat de volgende RS een ommezwaai zal maken qua techniek. We kunnen ons niet voorstellen wat dat voor resultaat zal brengen.

Porsche 911 GT3 RS

18/20

Motor
3.996 cc
zescilinder boxer
500 pk @ 8.250 tpm
460 Nm @ 6.250 tpm

Aandrijving
achterwielen
7v automaat

Prestaties
0-100 km/u in 3,3 s
top 310 km/u

Verbruik (gemiddeld)
12,7 l/100 km
296 g/km CO2
G-label

Afmetingen
4.545 x 1.880 x 1.291 mm (l x b x h)
2.456 mm (wielbasis)
1.420 kg
64 l (benzine)
125 l (bagage)

Prijzen
NL € 248.600 (25%)
BE € 185.977

Het vonnis
Dit is zonder twijfel de meest precieze, gripvolle, wendbare en verbijsterend snelle 911 die we ooit zijn tegengekomen. Hoed je voor z’n kunnen. Rijd ‘m het liefst op een circuit of in een land waar alles mag