Uitgelicht: Hammond in de Escort Mexico

Een toonbeeld van eenvoud en pretentieloos vermaak op wielen. Wat Hammond betreft is de Ford Escort Mexico een regelrechte legende.

 

Bij mij roept deze auto hetzelfde gevoel op als doperwten, waar ik persoonlijk erg gelukkig van word. Ik hoef ze niet eens te eten, een bord vol doperwten is voldoende om gelukzalig naar te kijken. Ik houd van de eerlijke eenvoud van doperwten, van de simpele vorm van kleine, groene bolletjes. De doperwt brengt bij mij eenzelfde glimlach teweeg als een feloranje Escort Mexico MkI. Die op een ochtend zomaar op mijn oprit stond.

Eigenlijk is het een merkwaardige auto, voortgekomen uit commercieel belang. In 1970 bracht Ford ‘m op de markt, met als enig doel om het rallysucces van de Escort RS1600 om te zetten in klinkende munt. In tegenstelling tot de Escort GT heeft de Mexico geen turbo of dubbele nokkenassen. In plaats daarvan heeft ie een ouderwetse 1,6-liter viercilinder met bovenliggende nokkenas, een achterwielophanging met bladveren en een al even gedateerde starre achteras. Dat maakt deze Escort niet bepaald bijzonder. In feite ziet ie er vrijwel hetzelfde uit als de auto waarin je als kind zelf achterin hebt gezeten.

 

Zelf werd ik door mijn moeder naar school gebracht in een blauwe Escort MkI, de eenvoudigste uitvoering die er was. Maar als je de Mexico even wat beter bekijkt en de tijd neemt om zijn verrassend kleine afmetingen en simpele lijnen op je in te laten werken, dan weet je dat dit wel degelijk een speciale auto is. Dat heeft te maken met zijn grappige en ontwapende uitstraling, die op mij dus hetzelfde effect heeft als een bordje versgekookte doperwten.

 

Zelfs de geluiden die deze auto voortbrengt zijn ongecompliceerd, ook omdat er nauwelijks maatregelen zijn genomen om rijgeluiden te isoleren.

 

In het interieur is er niets, maar dan ook helemaal niets om je af te leiden van je taak als bestuurder. Ook niet als je op het circuit je uiterste best doet om op vier smalle bandjes een acceptabele rondetijd neer te zetten. Desondanks is dit exemplaar voorzien van extra luxe in de vorm van Recaro-stoelen, tapijt op de vloer, een klokje en een houten dashboard. Met die accessoires heb je tenminste nog het idee dat je in een auto zit, in plaats van in het krat waarin ie werd geleverd.

 

Ondanks deze Spartaanse omstandigheden zat toch de grijns weer eens op mijn gezicht gebeiteld. De Escort deed namelijk z’n uiterst best om werkelijk elke pk uit z’n bescheiden mechaniek te persen. Zelfs een beetje driften is met deze auto prima mogelijk, met achterwielen die in een bocht wanhopig proberen de voorkant in te halen.

 

Achter het stuur voelt de Escort ontzettend klein, maar ook goedmoedig. Soepel doet hij alles wat je van hem vraagt. Uit alles blijkt dat deze allereerste Escort niet voor niets uitgroeide tot een van de best verkochte auto’s van zijn tijd. Ook de prestaties die de Escort MkI als rallyauto leverde, komen natuurlijk ergens vandaan. Logisch dus, dat deze auto nog altijd populair is bij amateurrallyrijders.

Toch zijn de prestaties niet om over naar huis te schrijven. Van 0 tot 100 km/u duurt 10,7 seconden. Mijn grasmaaier is sneller. Maar die rijdt niet zo lekker en voelt zeker niet zo speciaal aan. Ook zijn er puntenslijpers met meer vermogen dan de 87 pk van de Escort, maar die zijn niet zo charmant dat ze een glimlach op je gezicht brengen. Natuurlijk wilde Ford met deze auto voortborduren op het succes van de RS1600 in de 25.000 kilometer lange Londen-Mexico rally.

 

De Escort Mexico is in de eerste plaats een commercieel product. Maar hij kwam op de markt in een tijd dat Mexico als vakantieland nog niet erg in zwang was. Mensen die erin reden, droegen gestreepte sweaters omdat de rallyrijders ook zoiets droegen. In de klassementsproeven was de Escort RS1600 ondertussen ongenaakbaar. De Mexico kunnen we zien als eerbetoon aan de helden van het rallyteam uit die tijd. Al moet je niet denken dat deze versie je het idee gaf zelf ook een rallycoureur te zijn.

 

Hij was snel genoeg, en ondanks de raamslingers en optionele vloerbedekking had je achter het stuur van je Escort een gevoel van pure opwinding en gelukzaligheid. Ruim dertig jaar later is die sensatie volledig overeind gebleven. Ik mis ‘m nu al.