Aston Martin Vulcan

Vulcan. Dat is nog eens een naam. Dat is een naam waarvoor we ordinair op onze vingers zouden fluiten als hij op een nieuwe stofzuiger zou worden geplakt, laat staan op een nieuwe Aston Martin. Een nieuwe Aston Martin, moeten we even onderstrepen, die wordt aangedreven door een atmosferische V12 die meer dan 800 pk levert, en die in een uiterst beperkte oplage van slechts 24 stuks zal worden geproduceerd.

Een vuurspugende Aston. ‘Hij heeft zijuitlaten’, zegt designdirecteur Marek Reichman van Aston Martin, met onverholen onbehagen. ‘Ze veroorzaken een geluid waarvan de haren in je nek niet alleen overeind gaan staan, ze krullen ook op en worden vervolgens uitgetrokken. Elke keer dat je terugschakelt, komt er een vlam van 200 millimeter uit…’

Reichman is geen vreemdeling bij TopGear. Hij heeft ons, sinds hij tien jaar geleden bij het bedrijf begon, al vaker geanimeerd bijgepraat over de hoofd- en bijwegen van het hedendaagse Aston Martin. Daarbij passeerden diverse James Bond-auto’s, een handjevol fantastische unieke exemplaren, de One-77 hypercar (die we ergens moesten lenen omdat Aston het niet aandurfde ons erin te laten rijden) en meest recent de virtuele DP100 Gran Turismo. Toch weet deze slungelachtige Brit de hyperbool te vermijden. Maar vandaag niet. ‘Dit is echt, echt, echt, echt een leuk project geweest’, zegt hij. ‘Een project waar je vroeger je bed voor uitkomt, en waardoor je denkt: ik houd van het leven.’

We staan in de werkplaatsaanbouw van Astons designstudio, iets met veel glas, en we moeten ongemakkelijk luid praten om boven het geluid van drie machines voor prototypes die in de hoek staan te dreunen, uit te komen. Midden in de ruimte staat een kleimodel van de Vulcan op ware grootte dat deels klaar is. Zelfs in deze huidige onvoltooide vorm biedt hij voldoende spektakel om je ogen uit hun kassen te laten rollen. Drie letters: WTF?

Aston Martin maakt geen stripboekachtige auto’s, maar de Vulcan zoekt opzichtig op alle mogelijke manieren grenzen op. Hij ziet eruit als iets wat een superheld van Pixar zou gebruiken om schurken op hun lazer te geven. Met z’n hoogte van slechts 1.186 millimeter is dit het laagste model uit de geschiedenis van het merk, lager zelfs dan de waanzinnig geproportioneerde One-77, lager ook dan elke andere racer van het merk. Ook is hij lang en aan de achterzijde is een krankzinnig grote spoiler geplaatst. Dak en voorruit lopen vloeiend over in één geheel en het model blaast Aston doelbewust een futuristische designrichting in. Het is bijna sciencefiction, met dien verstande dat hij – anders dan de DP100 – echt is. Of tenminste, zo echt als in de zin van een heel beperkte oplage van een racer voor het circuit die minimaal twee miljoen euro (plus belastingen) moet kosten. Dus niet heel echt voor mensen die niet over een geheime bankrekening in Zwitserland beschikken.

Reichman ziet mijn volgende vraag al aankomen. ‘Ja, er zijn vleugjes van onze toekomstige designrichting zichtbaar’, zegt hij met een tevreden glimlach. ‘De volgende DB9 zal de gentleman express blijven, de “smoking voor snelheid”. De Vulcan laat de richting van een sportauto zien. Hoewel we zijn begonnen met de DBR9, is het de Vantage die zich tot succesvolle racer heeft ontwikkeld. Dat is altijd ons meest ondubbelzinnige en doelgerichte model geweest.’

Met andere woorden: samen met de conceptcar CC100 en de Lagonda Taraf mega-sedan vormt de Vulcan een brug van de huidige Aston-wereld naar de nieuwe. Niet alleen zullen 24 supergelukkige mensen ermee uit hun dak gaan, ook zal hij ons opwarmen voor toekomstig design van Aston. Het is een laboratorium met 800 pk waarin de Vantage van 2018 wordt gebrouwen.

Het lijnenspel is een duidelijke evolutie van de Vanquish, met lijnen die in de deuren samenkomen alvorens ze overgaan in de geprononceerde heupen. De Vulcan is ook fraai getailleerd en achter de voorste wielkasten zitten panelen met omgekeerde haaienvinnen die moeten voorkomen dat er te veel druk wordt opgebouwd. Marek hecht meer dan andere auto-ontwerpers aan een aanzienlijk kunstzinnig element in zijn werk, ‘een duistere kunst, in dit geval’ voegt hij daar aan toe. Het bedrijf werkt samen met de Canadese koolstofvezel-leverancier Multimatic; gelet op de vorm van de Vulcan houden ze daar wel van een uitdaging.

‘De Vulcan ziet eruit als iets wat een superheld van Pixar zou gebruiken om schurken op hun lazer te geven’

Aston werkt ook nauw samen met ex-Formule 1-kerels om de aerodynamische kwaliteiten te optimaliseren, en heeft expertise verworven in Computational Fluid Dynamics – ook een soort duistere kunst, maar nu een die ertoe moet leiden dat de rijwind over de Vulcan stroomt zoals je dat zo hevig zou wensen als je Eau Rouge instuurt. Je hoeft geen Adrian Newey te zijn om te begrijpen dat een 7,0-liter V12 een serieus koelsysteem vereist, en dat verklaart de aanwezigheid van grote openingen in de motorkap. Maar als je beter kijkt, ontdek je allerlei slimme aerodynamische details (zoals je die ook kunt aantreffen bij de Vantage GT3). De voorzijde vertoont veel gelijkenis met die van een echte LMP1-racer terwijl het karakteristieke Aston-gezicht behouden is gebleven. Raceauto’s hebben slechts minimale verlichting nodig, maar de led’s van de Vulcan onderstrepen zijn dreiging. (Het is opvallend dat Marek het heeft over verlichting die is ‘verborgen tot ze wordt ingeschakeld’ als een nieuwe trend; lampen die schuilgaan achter carrosseriedelen.) De diffusor is in vergelijking bovenmatig functioneel geproportioneerd, maar tegelijkertijd op zichzelf een magnifiek modern stukje plastiek. De achterlichten zijn verbazingwekkend: 30 losse oranje pijpjes die rood opgloeien.

Afgezien van het akoestische en visuele spektakel dat de zijuitlaten bieden, zorgt de plaatsing er ook voor dat er geen dikke pijpen in de achterzijde hoeven te worden verwerkt en zodoende kan de diffusor zijn werk min of meer ongestoord verrichten.

De Vulcan maakt gebruik van dezelfde kuip van koolstofvezel als de One-77, maar die is – stelt Aston – zodanig gemodificeerd dat feitelijk kan worden gesproken van een nieuwe constructie. Alles is van koolstofvezel, het dak inbegrepen, en de Vulcan is voorzien van een rolkooi die aan de FIA-eisen voldoet. Feitelijk voldoet hij aan alle eisen voor races, al zal hij door de wirwar van regels voor ‘vermogensevenwicht’ de vloer aanvegen met vrijwel de gehele concurrentie. Daarmee komen we op een belangrijke vraag uit. Als je een auto voor het circuit ontwikkelt die op het oog vele malen extremer is dan de huidige pure racers, hoe zorg je er dan voor dat je klanten de ballen hebben om daar raad mee te weten? Darren Turner, vriend van TG en topper in endurance-races, is de menselijke factor van de Vulcan. Iedere coureur heeft zijn eigen voorkeuren als het over de afstelling gaat, maar het is Darrens taak om het onderstel zo neutraal en voorspelbaar mogelijk te maken. De racers van Aston zijn best vriendelijk, dus zou de Vulcan ondanks zijn angstaanjagende verschijning niet zo gevaarlijk moeten zijn.

Mocht de verhouding talent/geld iets te veel uit het lood liggen, dan kunnen de kopers van de Vulcan zich eerst in een Vantage GT4 bekwamen voor ze met hun nieuwe speeltje worden losgelaten. En zelfs dan zal er een knop zijn waarmee het vermogen aanvankelijk tot 500 pk wordt beperkt. Reichman erkent dat net als bij de One-77 de kans bestaat dat sommige gefortuneerde klanten van Aston Martin de Vulcan aan hun collectie toevoegen. ‘Hoewel dat prima kan met de Vulcan,’ zegt hij, ‘zou dat zonde zijn omdat hij tot zo veel in staat is.’ Om maar te zwijgen van de gemiste kans om een paar dagen met andere even gefortuneerde liefhebbers van Aston op een circuit de degens te kruisen.

Darren Hunter is ook verantwoordelijk voor de opmerkelijke cockpit van de Vulcan, die veel wegheeft van de sciencefictionfilm Tron: Legacy. Die enorme machines die tijdens het interview met TG nieuwe delen voor het interieur voor de prototypes afdrukken, zijn nog niet klaar. Maar wat ons betreft biedt het interieur van de Vulcan qua uitbundigheid meer dan dat van de McLaren P1 GTR of dat van de Ferrari FXXK. Een volledig configureerbaar tft-scherm staat recht voor de bestuurder, en een rij met aanvullende schakelaars is agressief naar de bestuurder toe gebogen. De voorruit buigt zich rond als het vizier van een helm, waarbij de bovenkanten van de voorschermen prominent in zicht blijven zodat de auto goed kan worden gepositioneerd. Het stuur doet denken aan dat van een moderne Formule 1-auto, maar er zijn gewone stengels gemonteerd voor de richtingaanwijzers, omdat – zegt Turner – de meeste bestuurders ze daar zoeken. Daar heeft hij een punt.

Het is duidelijk dat alle betrokkenen het geweldig naar hun zin hebben bij het bedenken van deze auto, toch zal die ervaring niet in de schaduw kunnen staan bij die van die geluksvogels die het eindproduct volledig naar eigen smaak zullen mogen smeden. Dat is een ervaring die uniek is.

Nu terug naar die naam. De Vulcan was een bommenwerper uit de Koude Oorlog die belast was met afschrikwekkend nucleair materiaal. Een van de luchtbases waarvandaan regelmatig werd gevlogen, was Gaydon, waarnaast het huidige hoofdkantoor van Aston Martin is gelegen. Als je ooit het geluid hebt gehoord van de Rolls-Royce Olympus-straalmotoren van de Vulcan op volle toeren, dan weet je zeker dat het best mogelijk is dat machines een ziel hebben. De nieuwe Aston Martin had geen betere naam kunnen krijgen.

Motor
6.940 cc
V12
831 pk @ 7.750 tpm
780 Nm @ 6.500 tpm

Aandrijving
achterwielen
6v sequentieel

Prestaties
0-100 km/u in 2,8 s
top ca. 330 km/u

Gewicht
1.350 kg

Prijs
€ 2.300.000 (excl. belastingen)