Ford Mustang in alle staten: deel 5

De Ford Mustang komt dit jaar naar Europa. Om dat te vieren, gaan we met ‘m op bezoek in 50 staten van de Verenigde Staten. Zit klaar en hou je vast voor de meest grootse roadtrip in de geschiedenis van TopGear. Na deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4 is dit het vijfde en laatste deel van de reis.

Etappe 5

Km: 543
Dagen: 1

Te bezoeken staten:

49. Californië
50. Hawaii

De laatste etappe voor we weer op huis aan gaan. 18.000 kilometer geleden haalden we de Mustang op en wisten niet of we het allemaal wel zouden redden. Nu nog niet.

Dacht je soms dat we het waren vergeten? Nou, ondanks hoe het verhaal van mijn voorgaande collega eindigt: niets ervan. Ja, onze eindbestemming in LA is weliswaar nog maar een paar volle benzinetanks van ons verwijderd, maar we moeten dus ook nog een manier vinden om naar Hawaii te komen. We zeiden dat het plan was om alle 50 staten te bezoeken en zo de 50ste verjaardag van de Mustang te vieren, en de bedoeling is nog steeds om dat te verwezenlijken. Wat we bedoelen met ‘plan’ en ‘bedoeling’ en ‘nog steeds’?

Luister. Er is een klein probleem en dat bestaat eruit dat we niet weten hoe we er moeten komen. In elk geval hebben we nu eindelijk eens een keer geen haast. Door de afgelopen weken op furieuze wijze tijd en rubber te verbranden, zijn onze vier teams meer dan een dag voor komen te lopen op schema. Dus nemen we de landelijke route naar Los Angeles en smeden onderweg een plan. In de glinsterende, door Brylcreem gedomineerde jaren zestig gaf het illustere Rat Pack – Frank Sinatra, Dean Martin en Sammy Davis Junior – na hun shows in Las Vegas altijd nog een finaleshow in Palm Springs (die eigenlijk meer een intiem, groot feest was) in het Caliente Tropics Hotel. Nou, als zo’n afscheidsfuifje goed genoeg voor hen was, is het dat ook voor ons.

In plaats van de snelle freeway van a naar b te nemen, namen ze een andere route, dwars door het land. Dus dat doen wij ook. Als de feestbeesten die de Rat Packers waren, reden ze die route niet treuzelend. Dus wij ook niet. Hoewel ze alle drie in dubieuze Amerikaanse sloepen reden – Dean Martin had een zeldzame Dual-Ghia Coupe, Sammy Davis reed rond in een Duesenberg SSJ-replica en Frank had in die tijd verschillende Jaguars en hield vooral ook van supercars. Dus had hij bijvoorbeeld een oranje Lamborghini Miura, met oranje bekleding en tapijt.

Zulke keuzes hebben wij niet, maar wij hebben de Mustang. Ondanks dat ie in amper twee weken genoeg heeft gereden voor een heel jaar, voelt ie nog even sterk en goed aan als op de dag dat ik ‘m ophaalde in New Hampshire. De geur van een nieuwe auto is er wel vanaf, inmiddels – hij ruikt naar eenzame mannen – maar mechanisch is ie nog zo happig en lekker als op dag één. We kunnen niet zo snel rijden als we zouden willen, vanwege de overheid die met laser uitgeruste agenten overal en nergens lijkt te posteren. Maar we kunnen wel even snel sturen als we zelf zouden willen, en dat blijkt, hier in de heuvels boven Palm Springs, een openbaring te zijn.

'Met nog tien minuten te gaan lanceerden we de Mustang van de heuvel af, de brug over en scheurden de dokken in'

De laatste keer dat we hier waren, reden we in een Shelby GT500 en een Fiesta ST, en deed de oude Mustang elders in de VS moeite om tussen de stoepranden te blijven rijden omdat z’n achterste zwabberde als dat van Shakira. Maar de nieuwe Mustang is kalm. Beheerst. Betrouwbaar. Het is waar, zoals een van mijn collega’s opmerkte, dat de zesde versnelling te lang is en dat je daarin dus niet veel meer met ‘m kan dan benzine besparen, maar versnellingen twee tot en met vijf geven je meer dan genoeg vermogen en kracht. En laten we het niet hebben over dat luidruchtige Torsen-differentieel.

Na een dag hard werken – we wilden de remschijven reduceren tot koekwafeltjes en de banden tot slicks – stopten we bij Roy’s Hawaiian Restaurant in Palm Desert, in de ijdele hoop dat we daar wat inspiratie zouden opdoen met betrekking tot ons plan om de vulkanische eilanden 4.000 kilometer verderop te bereiken. Toen, bij de eerste tonen van de ukelele uit de speakers in het restaurant, wisten we het. Als we nou eens gewoon de deadline negeerden, de auto een week of twee op een boot zouden zetten, en ‘m dus veel te laat terug zouden brengen, dan konden we ook onze 50ste staat bezoeken en zou ons verhaal compleet zijn. Ford zou onze auto niet missen – het bedrijf had er inmiddels nog 49 in LA staan om mensen in te laten proefrijden. En als ze ‘m wel zouden missen, nou ja, is het niet altijd beter om vergeving te vragen dan om toestemming?

We stemden over ons plan, en onze equipe van twee mensen stemde unaniem voor. De volgende ochtend in alle vroegte informeerden we naar de afvaarttijden en ontdekten de grimmige en nare waarheid. Het volgende en enige containerschip dat de komende week naar Hawaii zou varen, vertrok binnen twee uur uit Long Beach. De reistijd van Palm Springs naar Long Beach? Twee uur en een kwartier, op een file-loze dag. Binnen drie seconden openden en sloten we de portieren, startten we de motor en spinden de wielen. Daarop volgden twee uren waarin we met witte knokkels om het stuur heen, barstend van de adrenaline probeerden door het verkeer van LA heen te komen.

‘Daar is het!’ schreeuwde mijn collega, wijzend naar de haven toen we de top van de heuvel naar Long Beach over kwamen rijden. ‘Welke?’ vroeg ik, aangezien ik vijftig identieke schepen zag liggen.

Ze lagen allemaal op nog geen twee kilometer van ons verwijderd, maar om die afstand te overbruggen, moesten we nog wel twintig kruisingen oversteken. Met nog tien minuten te gaan, in de stijl van de film Gone in 60 Seconds, lanceerden we de Mustang van de heuvel af, de brug over en scheurden de dokken in. Of in elk geval de plaats waarvan we dachten dat de dokken zouden zijn. Deze haven bleek enorm – het is de grootste commerciële haven ter wereld – en het was onduidelijk waar we nou precies moesten zijn. Dan desnoods maar zonder oprijplank, dan springt de Mustang wel. We moeten het halen.

Maar als we de laatste bocht voor het vertrekdok ronden, zien we dat dat toch heus niet gaat gebeuren. Onze laatste hoop om Hawaii te bereiken, vaart al langzaam uit het dok, westwaarts, op weg naar de 50ste staat van de VS. We kunnen er alleen maar ontzet en verdrietig naar kijken. Hoe teleurgesteld we op dat moment ook waren, dat duurde niet lang.

Toegegeven: we hebben niet alle 50 staten bereikt, maar we hebben het geprobeerd en zijn gekomen tot 49. We beloven je dat we hier in de toekomst op terug zullen komen. (Geloof ons maar. Anders ken je TopGear nog niet. We komen graag op Hawaii.)

Maar het belangrijkste is dat de nieuwe Ford Mustang binnenkort op een andere boot zal inschepen – een immens cargoschip naar Europa. We hebben er een halve eeuw op gewacht maar, na zo’n 19.000 kilometers achter z’n stuur, denken we niet alleen, maar weten we zeker dat ie het wachten waard is geweest.

Ford Mustang 5.0 GT Fastback

(met Performance Pack)

Motor

4.951 cc

V8

441 pk / 542 Nm

Aandrijving

achterwielen

6v handbak

Prestaties

0-100 km/u in 4,4 s

top 250 km/u

Verbruik (gemiddeld)

12,4 l/100 km

CO2-uitstoot n.b.

Afmetingen

4.783 x 1.986 x 1.382 mm (l x b x h)

2.720 mm (wielbasis)

1.730 kg

60 l (benzine)

382 l (bagage)

Prijzen

VS ca. € 28.300 (excl. belastingen)

NL/BE n.n.b.