Zelfs als je in staat zou zijn om een achterkant te ontwerpen die zo ingewikkeld is als die van de Italdesign Zerouno, dan zou je het niet voor elkaar krijgen om hem ook te produceren. Maar Italdesign, dat in 2018 50 jaar bestond en een portfolio heeft dat hen zo’n beetje tot de Beatles van het autodesign maakt, heeft beide voor elkaar gekregen.
Het is nog net geen Möbiusband. Met die plooien en omslagen volgens onnavolgbare meetkundige patronen, maar het is verrukkelijk over the top. Het is ook allemaal uitermate functioneel. De wervelende lucht laat de auto op snelheid aan de ondergrond kleven en koelt zijn hete componenten. Deze Zerouno is er een van slechts vijf stuks, en daarmee ook een abstract beeldhouwwerk. Bovendien: je kunt de complete motorkap eraf halen en vervolgens gebruiken als superheldenschild of paraglider.
Het is meer dan kunst, de Zerouno
En hij rijdt ook nog. De weg die we hebben gekozen, leidt tot boven het wolkendek naar Moncenisio. Zo’n 80 kilometer ten westen van Turijn bij de Franse grens. We zijn al meerdere keren in dit gebied geweest, maar de spectaculaire SP212 plaatst het in een ander daglicht.
Hij wordt omlijst door de kleurenpracht aan de bomen en er hangen flarden mist als ware het hier het schimmenrijk. Het zou moeilijk zijn om aan dit prototype van de Italdesign Zerouno een waarde toe kennen, maar al snel raken we gewend aan het feit dat dit een duizelingwekkend dure en uitzonderlijk zeldzame auto is.
Hij is gemakkelijk hard te rijden en er is nauwelijks verkeer, dus we kunnen ons, eh, wel wat vrijheden veroorloven. Met een sublieme precisie draait hij de bocht in en op rechte stukken schiet hij met een vertrouwd klinkend geloei vooruit. Een atmosferische V10, vandaar.
Goedkoop is ie niet
Net als op veel historische wegen in deze streek kom je op de SP212 om de zoveel kilometer een zogenaamd casa cantoniera tegen. Lang geleden verlaten, in Pompeijaans rood geschilderde onderkomens voor wegwerkers. Het is cultureel erfgoed waar de Italianen blijkbaar niet veel waarde aan hechten. De graffiti geeft ze een hedendaagse uitstraling en een hernieuwd verhaal.
In Moncalieri, de voorstad van Turijn waar Italdesign 50 jaar geleden werd opgericht door Giorgetto Giugiaro en zijn zakenpartner Aldo Mantovani, gaan traditie en evolutie samen. Sinds 2015 is het bedrijf volledig eigendom van de VW Groep.
De Zerouno is het mobiele manifest van Italdesign voor het post-Giugiaro-tijdperk. En in zekere zin ook voor een post-automobiele wereld. Het is de eerste van een voorgenomen serie automobili speciali van Italdesign-signatuur, die in slechts veertien maanden worden ontworpen en geproduceerd.
Als hij eruitziet als een peperdure supercar waar er maar een paar van bestaan, dan komt dat doordat ie dat ook is. De Zerouno’s kostten 1,5 miljoen euro per stuk en zijn alle vijf verkocht. De eerste al toen er alleen nog maar een idee was en er nog niets tastbaars bestond. Maar de Zerouno is meer dan dat alleen, zoals Filippo Perini, hoofd van de Italdesign-ontwerpafdeling, voor ons uiteenzet.
Ze houden de Italiaanse eer hoog
‘We wilden een auto in een zeer beperkte oplage maken om te laten zien waartoe ons bedrijf allemaal in staat is. Dat weet de buitenwereld niet. We hebben de vijf exemplaren verkocht voor de prijs die we hadden vastgesteld, en dat trok de aandacht van fabrikanten buiten de VW Groep. Het GT-R50-project met Nissan is een goed voorbeeld.
Dat kwam tot stand dankzij de Zerouno: zij zagen dat wij het konden. Het brengt ons weer terug naar de oorsprong van de carrozzeria. Wij ontwikkelen het idee, maar we hebben ook de middelen om de uitvoering voor een potentiële klant voor onze rekening te kunnen nemen.’
Bij Italdesign noemen ze het ‘simulaneous engineering’. Hoewel het in feite een moderne voortzetting is van de ietwat vergane glorie van de grootse Italiaanse traditie op het gebied van carrosseriebouw. Met een respectvolle buiging naar Carrozzeria Touring uit Milaan en Zagato, die beide in moeilijke tijden de Italiaanse eer hoog hebben gehouden.
Italdesign gaat een stapje verder
Maar Italdesign werkt op een heel ander niveau: met 1.100 werknemers is het bedrijf bepaald geen geval van huisnijverheid. Opereren onder de hoede van Volkswagen biedt een bepaalde zekerheid, maar het was tijd om verder te kijken. 25 procent van de inkomsten haalt Italdesign buiten de groep, en het is de bedoeling om daar 50 procent van te maken.
China zou onvermijdelijk een flinke stap vooruit zijn, maar er is nog veel meer te doen. Zoals het opzetten van een ontwerpfilosofie voor het eerste Vietnamese automerk, Vinfast, waar David Beckham zijn gezicht aan leent.
Op Perini’s curriculum prijken onder meer de Alfa Romeo Nuvola en het prototype van de 8C Competizione. Daarna werkte hij bijna tien jaar als directeur van het Centro Stile van Lamborghini. Waarbij hij de verantwoordelijkheid had voor de ontwikkeling van de Aventador, zonder twijfel de ultieme moderne supercar.
Familieman, die Perini
In tegenstelling tot de vele grote ego’s in de wereld van het autodesign heeft Perini nooit zelf de schijnwerpers opgezocht en leidde hij de Lamborghini-ploeg als een familie (de staf telde zo’n tien man; menig Italiaanse familie is omvangrijker).
Inmiddels heeft hij 120 ontwerpers onder zich en een professionele reikwijdte die zo’n beetje ieder aspect van productontwerp omvat. ‘Alleen op een plek als deze heb ik de 360-graden-blik die eigenlijk iedere ontwerper zou moeten hebben’, zegt hij stellig. ‘Bij Italdesign houd ik me met alle gebieden bezig.
Naast het ontwerpteam hebben we hier ook nog 500 ingenieurs. Nadat ik met jullie heb gesproken, staat er een ontmoeting met een afvaardiging uit Zuid-Korea gepland. Eerlijk gezegd heb ik geen idee waar ze voor komen. Misschien gaat het over een stoel. Of een helikopter.’
Vliegende auto’s staan ook op de planning
Maar auto’s vormen wel een krent in de pap… hoewel de scheidslijnen langzamerhand steeds minder scherp worden. Naast de Zerouno is Italdesign, samen met Audi en Airbus, ook bezig met de ontwikkeling van de Pop.Up Next. Een mobiliteitssysteem dat ons meeneemt naar wat volgens de meeste futurologen de volgende dimensie is. Viegende auto’s. Volgens Italdesign is het een ‘volledig elektrisch modulair systeem zonder uitstoot, ontworpen om de verkeersproblemen in stedelijke gebieden op te lossen’.
De auto is voorzien van de autonome techniek en de elektrische aandrijving van Audi. Terwijl Airbus de afkoppelbare quadcopter-drone ontwikkelt die de passagierscabine de lucht in tilt als het verkeer vast komt te zitten. Maar het is een project van Italdesign. Misschien zelfs wel een schitterende 21e-eeuwse opvolger van de razendslim ontworpen en schattige Fiat Panda.
Perini denkt dat de auto als concept twee uiteenlopende ontwikkelingen zal kennen. De Pop.Up Next zal ervoor zorgen dat CEO’s op een Blade Runner-achtige manier langs skylines zweven. Terwijl diezelfde lucky few iets zullen begeren dat geen van hun Fortune 500-rivalen heeft om een weekendje weg te gaan. Bij voorkeur analoog en helemaal naar persoonlijke wensen ontworpen, vol met koolstofvezel en alcantara in het zicht. Iets als de Italdesign Zerouno, bijvoorbeeld.
Dindo Capello draagt ook zijn steentje bij
Hoe wars hij ook is van persoonsverheerlijking, deze auto is Perini uit en te na: inkepingen, plooien, vleugels, diffuser, een overdaad aan versiersels en uiterlijke toevoegingen. Hoeewel de onderste helft geheel in dienst lijkt te staan van de aerodynamica. Het ontwerpteam heeft met prototypes zo’n 40.000 kilometer op Nardò en elders gereden.
Bij wijze van stresstest voor de auto en om er zeker van te zijn dat de uitzinnige raceauto-venturi op de achterkant ook echt hun werk doen. (Dindo Capello, Audi LMP1-rijder en Le Mans-winnaar, maakt deel uit van het ontwikkelingsteam.) De opvallende punt van de neus en de ‘Ypsilon’-inlaat zorgen voor een goede luchtstroming en veel neerwaartse kracht. En waar Perini liever geen achtervleugel had gehad, stonden de klanten er juist op dat er wel een werd gemonteerd.
De vernuftige aero-origami aan de achterkant van de Italdesign Zerouno omvat onder andere een uitgekleed deel waardoor de 305/30 ZR Pirelli-banden voor een belangrijk deel zichtbaar zijn. (‘We wilden hem kaal hebben, als bij een Le Mans-auto van weleer’, zegt een van de ontwerpers die aan de auto werkten.)
Dezelfde motor als de Audi R8 en Lambo Huracán
Feit is dat auto’s als deze entertainment zijn, en Perini onderschrijft een uitspraak die Giugiaro deed toen we hem niet lang geleden vroegen waarom schoonheid vandaag de dag niet langer modieus is, of zelfs irrelevant, wanneer het op autodesign aankomt. (Welke verklaring is er anders te bedenken voor de huidige Toyota Prius?)
Voor de Italdesign Zerouno is men uitgegaan van het modulaire aluminium chassis waar Audi zijn nieuwe imago als sportwagenmerk mede aan te danken heeft. De motor is dezelfde natuurlijk ademende 5,2-liter V10 zoals je die vindt in de R8 en de Lamborghini Huracán. De hardware van de vierwielaandrijving is eveneens dezelfde, en de auto is ook TÜV-goedgekeurd.
Als noodzaak ten grondslag ligt aan inventiviteit, dan zijn er slechtere uitgangspunten denkbaar, en Audi Sport staat erachter. Kan de Zerouno, los van zijn nieuwe superhelden-supercar-uiterlijk, zijn afkomst achter zich laten en zich een heel eigen karakter aanmeten?
De Italdesign Zerouno zit vol explosiviteit
Het prototype waar wij in rijden, heeft een provisorisch afgewerkt interieur. Terwijl we de bergen in blazen, werkt dat wat afleidend. Maar de uiteindelijke versie zal op indrukwekkende wijze de mogelijkheden van koolstofvezel laten zien. En de graphics op het hoofddisplay zijn speciaal ontworpen – in geel en blauw, de kleuren van de stad Turijn.
Ook met een aangepaste rendering van de buitenkant (dit is geen goedkope IT-ingreep: Eric Clapton wilde de speciaal voor hem gemaakte Ferrari SP12 EC pas hebben nadat de 458 Italia-graphics waren aangepast).
Maar al voordat we op de autostrada zijn die ons naar de SP212 leidt, wordt het duidelijk dat deze auto bijzonder goed in elkaar steekt. Alleen een halvegare zou instappen en meteen plankgas geven. Maar niets aan de Zerouno doet vermoeden dat het slecht zou aflopen als je dat wél deed. Wat dat betreft lijkt hij veel op de R8 en de Huracán: er zijn weinig supercars die zo handelbaar aanvoelen als die twee.
Kopen?
Niet alleen zit je in de Italdesign Zerouno 40 millimeter lager dan in de R8, zijn persoonlijkheid kent ook wat rauwere randjes. De ophanging en de schokdempers zijn aangepast, zodat hij een extra laagje agressie biedt.
En de Zerouno is ook een tikkeltje uitbundiger dan zijn Lamborghini-neefje. De zeventraps transmissie schakelt wat strakker, de auto bijt zich een bocht in en verandert prachtig van richting. Italdesign heeft niet alles maximaal opgeschroefd, maar de Zerouno voelt absoluut meer explosief.
Op dit moment zijn er vijf Duerta-versies met open dak in productie. In de loop van 2019 zullen we ook de Zerodue te zien krijgen, waarvan de configuratie nu in de laatste fase is. Daarna moet er zo ongeveer om de 24 maanden iets nieuws van het merk komen. Italdesign heeft er 50 jaar over gedaan om een begin te maken met het bouwen van auto’s onder eigen naam, dus er is geen tijd te verliezen.
Specificaties Italdesign Zerouno
Motor
5.204 cc
V10
610 pk @ 8.250 tpm
560 Nm @ 6.500 tpm
Aandrijving
vier wielen
7v automaat
Prestaties
0-100 km/u in 3,2 s
top 330 km/u
Verbruik (gemiddeld)
n.b.
CO2-uitstoot n.b.
Afmetingen
n.b.
2.650 mm (wielbasis)
1.400 kg
73 l (benzine)
bagageruimte n.b.
Reacties