Alfa Romeo 33 Stradale: Liefdesbrief aan het verleden of een lui eerbetoon?

Het is 11 uur ’s avonds en TG zwerft door het museum van Alfa Romeo. Er is verder geen levende ziel te bekennen. Dit is nogal een privilege en er komt meteen een belangrijke gedachte boven: wat hebben deze jongens toch een berg hits neergezet. Er is een lichtblauwe 8C 2900B Lungo uit de laten jaren ’30, een TZ2, een klassieke blauwe Giulia in Carabinieri-uitvoering, met zwaailichten en sirenes (pronto intervento)… Er zijn al met al 70 auto’s permanent tentoongesteld, en er staan er nog vele in afgesloten schatkamers.

Maar dit verhaal gaat ook over mensen. Neem bijvoorbeeld Giuseppe Eugenio Luraghi, de CEO van Alfa in de jaren ’60, een ingenieur en toevallig ook dichter, schrijver en anderszins veelzijdig duizendpoot. En, als zoveel Italiaanse grootheden in die tijd, een man die zijn bril er tof deed uitzien.

Veel belangrijker nog: de man die besloot dat Alfa Romeo weer moest gaan racen, en voormalig Ferrari-ingenieur en allround genie Carlo Chiti aantrok om dat te gaan regelen. Het resultaat van diens inspanningen was de 33-bloedlijn, een serie raceauto’s die het moest opnemen tegen het beste dat Ferrari en Porsche op dat moment hadden bedacht.

De geboorte van de eerste Alfa Romeo 33 Stradale

De teaser voor dit alles was de 33 Stradale, een straatauto ontworpen door Franco Scaglione, de ontwerper achter meer fantastische auto’s dan we hier ooit zouden kunnen opnoemen (maar denk om te beginnen maar eens aan de Alfa Romeo BAT-auto’s en de Lamborghini 350 GTV). De 33 is zijn meesterwerk, een auto die ook 56 jaar later je onderkaak nog op de grond kan laten kletteren. Er werden er slechts achttien gebouwd, waarvan er zes werden gekannibaliseerd om te dienen als basis voor een aantal van de meest invloedrijke conceptcars ter wereld, waaronder de nog altijd verbijsterende Alfa Carabo uit 1968.

Het wordt tijd om de nieuwe 33 Stradale te ontmoeten, een fuoriserie (gelimiteerde oplage) supersportauto met middenmotor wiens ereschuld aan zijn voorganger zo groot is dat ze de naam niet eens hebben veranderd. ‘Deze auto is ontworpen om onze identiteit te versterken, onze aspiraties te verhogen en onze waarden en DNA te belichamen’, zegt de boomlange en onverwacht grofgebekte CEO van Alfa, Jean-Philippe Imparato.

‘Het is de eerste speciaal gebouwde auto van ons merk sinds 1969, en ik beloof dat het niet de laatste zal zijn. Hij brengt Alfa Romeo terug naar de “supercar-club”, waarvan wij één van de oprichters waren. Deze auto brengt een transformatie over, die de richting ondersteunt die Alfa Romeo kiest in een veranderende wereld.’

De specificaties van de nieuwe 33 Stradale

Laten we Alfa’s langgekoesterde wens om het BMW van Italië te worden even parkeren en de auto op zijn eigen merites beschouwen, oké? Deze nieuwe 33 kan, hoe intrigerend, besteld worden met óf een 3,0-liter V6 met twee turbo’s, goed voor ruim 620 pk, óf als vol-elektrische auto die naar alle waarschijnlijkheid drie motoren zal hebben en er zo’n 750 pk uit zal pompen.

Die laatste wordt op dit moment ontwikkeld en de details zin allerminst duidelijk, maar het zal Alfa’s eerste EV zijn. De 33 heeft een koolstofvezel monocoque met aluminium subframes. Hij zal gebouwd worden in een gelimiteerde oplage van maar 33 auto’s, door de befaamde Milanese carrosseriebouwer Touring Superleggera.

De nieuwe 33 Stradale laat een paar belangrijke evolutionaire stappen zien voor het bedrijf. Het is de creatie van de Bottega, een klein en select clubje mensen waarvan Alfa zegt dat het is geïnspireerd op de werkplaatsen uit de Renaissance en de carrosseriebedrijven van de jaren ’60. Een speciale afdeling dus, die gevestigd is in een kamer in het museum en onder controle staat van een speciaal bij elkaar geroepen smaak-polizia.

Wat kost zo’n ultra-gelimiteerd Alfa-supercar?

Potentiële klanten werden uitgenodigd voor een geheime preview tijdens de Grand Prix van Italië, waar een prijskaartje van naar verluidt zo’n 2,7 miljoen de aanwezigen allesbehalve schrik aanjoeg. Alle 33’s werden nog die avond verkocht. Naar we hebben begrepen is de Bottega op dit moment al aan het werk aan andere fuoriserie Alfa Romeo’s. De designbaas van het merk, Alejandro Mesonero-Romanos, wil er maar weinig over kwijt, maar geeft wel te kennen dat hij fan is van de exquise TZ1.

De 33 Stradale is echter niet alleen een peperdure marketingstunt, hij geeft ook hints naar de designrichting die Alfa Romeo wil inslaan. ‘Het project is tot stand gekomen uit de passie en toewijding van een klein team van ontwerpers en ingenieurs van het Alfa Romeo Centro Stile’, zegt Mesonero-Romanos. ‘Het design is geïnspireerd door het meesterwerk van Franco Scaglione uit 1967 en omvat een onomwonden blik op de lijnen van toekomstige Alfa Romeo’s. Hij is een waar manifest van essentiële schoonheid.’

Alfa moet oppassen met dit soort projecten

We zullen zien. De ziel van een auto vangen die zo geliefd is als de originele 33 is niet voor iedereen weggelegd. Misschien kun je je nog herinneren hoe Marcello Gandini – die de Carabo én de Lambo Countach ontwierp – publiekelijk en ongenadig de vloer aanveegde met de limited-edition Lamborghini Countach LPI 800-4 uit 2022.

Wat een vraag oproept: zou Alfa Romeo zich niet beter kunnen storten op het ontwikkelen van een levendige ­nieuwe designtaal voor de toekomst, in plaats van een beetje weemoedig door de eigen catalogus te bladeren? Misschien wel, maar aan de andere kant: als je dit apparaat in het echt ziet, is er weinig ruimte voor twijfel.

De cofango (een samenstelling van de Italiaanse woorden cofano, motorkap, en parafango, wielkast, die wordt gebruikt als die twee één geheel vormen) is aangenaam kort, met een sterke V-vorm die de ‘zachtere elementen’ meer spanning geeft. De Alfa-scudetto (schild) is natuurlijk aanwezig, zij het in de vorm van een remix en remaster; kopers kunnen ’m bestellen in koolstofvezel in zijn klassieke vorm of in een 3D-variant.

Led’s geven een nieuwe grafische impuls aan de koplampen, die nadrukkelijk zijn geënt op de expressieve ‘ogen’ van het origineel. Dan zijn er grote naar boven scharnierende vlinderdeuren met een glasoppervlak dat eromheen loopt, een van de typerende eigenschappen van het origineel. Het dak is gemaakt van koolstofvezel en aluminium. Aan de achterkant zit nog een V-sectie, die de aandacht trekt naar een punt boven het centrum van de koolstofvezel diffuser. Voor nog meer visueel spektakel zorgen de achterlichten, die met hun cilindrische vorm diep in de achtervleugel snijden.

De 33 Stradale speelt leentjebuur

Je kunt rustig stellen dat financieel pragmatisme ervoor heeft gezorgd dat de nieuwe 33 Stradale niet helemaal ‘nieuw’ is. Tijdens de grote onthulling in Arese wrongen de mannen in pakken zich in een eindeloze hoeveelheid verbale bochten om maar afstand te scheppen tussen de 33 en de Maserati MC20 (een project dat begon als een Alfa, toen een Maserati werd en nu dus… weer een Alfa is).

De motor is een opgeboorde evolutie van de twin-turbo V6 van de Giulia Quadrifoglio, nu met 3,0 liter inhoud en nieuwe cilinderkoppen, maar zonder de slimme, benzine besparende ‘voorkamerontsteking’ van de nieuwe Maserati Nettuno-motor. Er is een geüpgradede versie van de bestaande achttraps versnellingsbak met dubbele koppeling gemonteerd en een actieve achteras zorgt voor vierwielbesturing. Er wordt een topsnelheid geclaimd van 332 km/u en een 0-naar-100-tijd van onder de 3,0 seconden.

Een Strada-rijmodus is er voor je meer dagelijkse rijstijl, als het onderste niet de hele tijd uit de kan hoeft, met een vriendelijker afstelling van het multi-link onderstel en de actieve dempers, waarbij de klep in de uitlaat pas bij 5.000 toeren per minuut opengaat.

De Pista-modus scherpt alles aan op de plekken waar je dat zou verwachten, en voegt daar een ‘snelle start’-functie aan toe die je kunt activeren met het Quadrifoglio-knopje op de middenconsole. De remmen zijn ontwikkeld door Brembo en hebben koolstofkeramische schijven. Ook Valtteri Bottas, F1-coureur voor Alfa Romeo, maakt deel uit van het ontwikkelingsteam. De 33 met verbrandingsmotor weegt 1.500 kilo, de elektrische zal natuurlijk een stuk zwaarder zijn. Het is trouwens niet duidelijk wat de verhouding benzine/EV zal zijn – we zijn benieuwd.

De cabine is misschien nog wel mooier dan de buitenkant

Binnenin is het een typisch gevalletje ‘minder is meer’. Misschien is het interieur nog wel cooler dan de buitenkant. De nadruk ligt hier meer op tactiliteit dan op techniek, en Imparato benadrukt dat de kopers beslist niet zaten te wachten op rijbaanhulpjes en aanverwante nonsens. Het stuur is een zalig driespaaks exemplaar zonder knopjes of schakelaars. Het dashboard glooit fraai door de cabine; de ventilatieopeningen zijn verborgen.

Er is een simpel ‘3D-telescopisch’ instrumenten­paneel en een klein wegklapbaar multimediascherm. Met fraaie mechanische schakelaars op de middenconsole regel je starten, de rijmodi en de versnellingsbak. Die geweldige deuren en de hoeveelheid glas leveren een echt cockpitgevoel op. De achterruit is gemaakt van polycarbonaat.

Er zijn twee verschillende basisbehandelingen voor het interieur verkrijgbaar. Bij Tributo wordt gebruikgemaakt van leer en aluminium met two-tone biscuit- en leisteenkleurig leer, dat ook wordt gebruikt op de stoelen, deuren, deurpanelen en middentunnel, en op het dashboard. De Alfa Corse-versie is de duidelijk sportiever ogende variant, met veel koolstofvezel en alcantara.

Natuurlijk kan ie gepersonaliseerd worden tot de max

De belangrijkste opties voor de lakkleur zijn rood en blauw, of je kunt kiezen voor een rood-met-witte behandeling die refereert aan de klassieke racekleuren van de Tipo 33. Eigenaren kunnen ook nog wat spelen met diverse koolstofvezel elementen, en de Alfa Romeo-handtekening achterop kun je krijgen in zwart, goud of zilver. Maar als Alfa een beetje trouw blijft aan de hele bedoeling van het Bottega-project, is in feite alles mogelijk.

Ja, we herinneren ons de 8C Competizione uit de jaren ’00 en de matig doordachte 4C. En ja, ook de ‘nieuwe’ 33 is weer een Alfa die schaamteloos teert op de rijke historie van het merk. Maar hé: nieuwe tijd, nieuwe eigenaar, nieuwe ronde, nieuwe kansen. En in deze auto is ook wel degelijk poëzie te bespeuren. De oude baas zou trots zijn geweest.