Audi SQ7: 1e rij-indruk

TopGear stapt net uit Audi’s verbijsterende über-SUV, de SQ7. In het komende nummer het complete testverslag, hier vast de highlights

Testobject: Audi SQ7
Uitvoering: Er is er maar één
Locatie: Elzas, Frankrijk
Weersomstandigheden: droog en warm

Wat reden we? 
De SQ7 is Audi’s antwoord op de vraag of een SUV ook een beetje sportief kan zijn. Niet direct een vraag die wij nou elke dag stellen – sportief rijden met een eensgezinswoning die ook nog het terrein in zou moeten kunnen klinkt nu eenmaal als één grote verzameling tegenstrijdigheden…

We worden de laatste tijd anders redelijk doodgegooid met sportieve SUV’s: de Jaguar F-Pace, Maserati Levante, Bentley Bentayga, allerlei Mercedes-AMG’s en BMW M’s, Range Rovers…
Precies: en dus kan Audi niet achterblijven. Zeker in de VS en het Midden-Oosten zijn ze dol op dit soort dingen en er valt dus goed, heel goed geld mee te verdienen.

Goed. Dus Audi mikt een dikke motor in een Q7 en schuift de kassa vast open?
Nou nee, zo zitten ze niet in elkaar: dan doe ze het goed ook. Zo zit de SQ7 vol met technische primeurs. Zo is het ‘s werelds eerste auto met een elektrisch aangedreven compressor, krijgt die zijn stroom van een 48-voltaccu, en wordt die accu ook gebruikt voor een geheel nieuwe elektromechanische actieve rolstabilisering (een hele mond vol voor ‘dat het ding maar niet overhelt in bochten’) en is ook de vierliter V8-motor voor het overgrote deel nieuw.

Niet over één nacht ijs dus. Is dat te merken?
Zo! En niet zo’n beetje ook. Wat een stripper doet met uitgetrokken kledingstukken (losjes rondzwaaien en wegmikken), dat doet de SQ7 met natuurwetten. De motor levert een niet kinderachtige 435 pk vermogen, maar belangrijker is het monsterkoppel van 900 (!) Nm dat al bij 1.000 tpm (zeg maar vanaf stationair, dankzij die compressor) beschikbaar is. 0-100? 4,8 seconden. Je moet jezelf echt doorlopend knijpen om je te realiseren dat dit geen sportwagen is, maar een kapsoneslijdend dieselbusje van dik vijf meter lengte en een gewicht van 2.300 kilo.

Klinkt goed! Maar laat me raden: bochten ho maar?
Dat is nog het meest onvoorstelbare: als een waanzinnige. Overhellen: nul. Grip: eindeloos. Onderstuur of overstuur: nul. Natuurlijk speelt ook een aantal andere systemen een rol: een torque vectoring sportdifferentieel bijvoorbeeld, en vierwielbesturing. Maar als we het niet zelf hadden meegemaakt, zouden we het niet hebben geloofd. Insturen, rollen, als een kanonskogel uitaccelereren en weer is een bocht tot op het bot vernederd. Waar je rekent op gruwelijk bandengekerm, blijft zelfs dat uit. En weer knijp je jezelf even, om erachter te komen dat dat nog lelijk zeer kan doen.
Zal wel een lieve duit kosten dan… 
Nou ja, 121 mille is geen kleinigheid, zeker niet omdat een aantal zaken die je écht wilt/moet hebben (dat anti-overhelsysteem bijvoorbeeld, maar ook de verbluffend effectieve vierwielbesturing) natuurlijk weer eens op de optielijst staan. Aan de andere kant: een BMW M50d (die ook top is maar hier niet aan kan tippen) kost hetzelfde en Range Rover vraagt voor hun dikste diesel doodleuk het dubbele.  Om over een Bentayga nog maar te zwijgen. Trouwens: als we nou één dieselmotor kunnen bedenken die Bentleywaardig is… We zullen zien!