BMW M2 Coupé

Je zit nu te staren naar de nieuwe BMW M2 Coupé, een 2-serie coupé met de vuurkracht van een ballistische raket die we eerder op deze website al even beschreven. En nu weten we nog meer over de nieuwe baby van de M-divisie. Motor voorin, smeulende bandjes achter en wielkasten zo gezwollen als de oogleden van een bokser na een partijtje matten. Het is een bekende formule die stamt uit de jaren zeventig van de vorige eeuw, maar de tand des tijds heeft er geen afbreuk aan gedaan. Het lijkt erop dat BMW onze gebeden heeft verhoord.

BMW M2 Coupé vs de 2002 Turbo uit 1973

Om de BMW M2 Coupé in de juiste context te kunnen plaatsen, én omdat het gewoon één van de vetste BMW’s ooit is, zetten we de M2 (later deze week) even naast een 2002 Turbo uit 1973. Dat is weliswaar geen M, maar toch zijn er twee belangrijke redenen waarom dit een geweldig idee is. Ten eerste omdat je elke mogelijkheid moet benutten om je ogen over dit prachtige botoxsilhouet te laten glijden. Tweede reden: je

zou denken dat er in veertig jaar tijd enorm veel is veranderd, maar feitelijk zijn deze twee machines niet zo verschillend.

Allebei hebben ze een benzinemotor met enkele turbo onder de motorkap en beide sturen ze de kracht naar de achterwielen. De 2002 heeft vier cilinders, de M2 zes. Ze zijn elk in staat om een Porsche 911 uit hun tijdperk bij te benen. Allebei snoepten ze flink van de anabolen en hebben ze opgepompte spieren. In de loop der tijd zijn natuurlijk de bouwkwaliteit, gewicht, elektronica en kracht exponentieel verbeterd, maar het concept blijft hetzelfde omdat dit nu eenmaal zo goed is.

De BMW M2 Coupé is niet zo agressief als zijn voorganger

Er bekruipt me een licht gevoel van neerslachtigheid als ik de BMW M2 Coupé voor het eerst bekijk. De somber verlichte fotostudio reflecteert exact mijn gemoedstoestand. De voorgangers van deze auto, de 1M coupé bijvoorbeeld, hadden de uitzonderlijke uitstraling van een buldog en die extremiteit mist nu een beetje. Alle noodzakelijke elementen zijn aanwezig: dikke wielkasten en fikse spoorbreedte (63 millimeter meer dan bij de voorkant van de M235i en 69 meer aan de achterkant) onderscheiden ‘m meteen van de standaard 2-serie. De hongerige neus doet denken aan een kleinere versie van de M4 en de vier chromen uitlaatpijpen steken als geweerlopen uit de achterbumper. Toch wordt dat visuele wauw-effect van de 1M niet geëvenaard.

Het lijkt erop dat de opgeblazen vormen van de BMW M2 Coupé al langer geleden op papier gezet zijn, tijdens het ontwerpen van de standaard 2-serie. De M2 bezit een finesse en logica die de grovere 1M niet heeft. Jammer, want ongeraffineerd betekent niet per se onaantrekkelijk. Kijk bijvoorbeeld naar de opgeplakte wielkasten van de 2002 en de erop gekwakte voorspoiler. Toch zal je met de oude rot meer hoofden laten draaien dan met de M2.

De motor is dik in orde

Een brute 3,0-liter zescilinder in lijn met 370 pk. Het is een verder ontwikkelde versie van de motor van de M235i met één turbo, geen afgeknepen versie van de twin-turbomotor uit de M4. Hij is gepimpt met betere zuigers, krukaslagers en bougies. Maximale kracht levert hij bij 6.500 toeren per minuut en hij kan tot 7.000 draaien. 465 Newtonmeter is het hoogst haalbare, maar met overboost kan er korte tijd 500 Nm uit worden geperst (tussen de 1.450 en 4.750 toeren).

De felle 1M coupé haalt met z’n 340 pk de 100 in 4,9 seconden. De handgeschakelde versie van de BMW M2 Coupé doet daar slechts 4,5 seconden over. Als je de uitvoering met de dct-automaat op launch-control zet, kom je dicht in de buurt van de 4,3 seconden die de Audi RS3 noteert. Topsnelheid? 250 km/u, of doortrappen naar 270 als je kiest voor het M Driver’s Package. In dat pakket zit tevens een dagje circuit-rijden. Wie weet raak je nog gewend aan achterlijk hoge snelheden.

‘De ophanging is ontleend aan
die van de M3 en M4, dus dat
betekent: geheel van aluminium’

Je kunt kiezen voor een handbak met zes versnellingen of een zeventraps dct-automaat (die rechtstreeks uit grote broer M4 gelepeld is). Die handbak is een belangrijk verkoopargument in de selecte groep van mega-hatchbacks en hete coupés waarin de BMW M2 Coupé moet gaan concurreren. BMW ziet de Audi RS3 en de Mercedes-AMG CLA 45 als directe opponenten (we zouden daar nog de Porsche Cayman aan willen toevoegen), maar geen van alle hebben ze de handbak-troef in handen. BMW voorspelt dat de verkoop van automaat en handbak gelijk op zullen gaan, alsof ze de dure beslissing om beide te produceren alvast willen rechtvaardigen. In tegenstelling tot de 1M zal de BMW M2 Coupé niet in een beperkt aantal geproduceerd worden. Dus in die zin is het een logische keuze geweest om met beide transmissies een breder publiek aan te spreken.

Smokey Burnout Mode

Ook logisch is het besluit van BMW om de allerminst Duits klinkende ‘Smokey Burnout Mode’ te installeren. Dit ‘nodigt de bestuurder uit om de achterwielen te laten spinnen terwijl de auto op lage snelheid beweegt’. We hebben natuurlijk niets tegen wat hooliganisme op z’n tijd, maar sinds wanneer is het ouderwets om gewoon de tractiecontrole uit te schakelen en gas te geven?

Alles goed en wel met die burnouts onder elektronisch toezicht en de monstersprint die je met de launch-control trekt, maar de M2 moet tot meer in staat zijn dan drag-racen. Voor dat trucje hebben we namelijk de Audi RS3 al. Gelukkig zijn de fundamenten van de BMW zo solide als de griesmeelpudding van je oma. De ophanging is ontleend aan die van de M3 en M4, dus dat betekent: geheel van aluminium. Dat draagt voor een groot deel bij aan de gewichtsbesparing van 35 kilo ten opzichte van de M235i. Daarnaast heeft ie een elektronisch geregeld differentieel dat bijdraagt aan de tractie, maar nog belangrijker: aan het driftpotentieel.

Wat biedt de M2 allemaal?

De M2 is 10 millimeter lager dan de standaard 2-serie, maar hangt niet dichter bij het asfalt dan de M235i. De Michelin Pilot Super Sport-banden (245/35 voor en 265/35 achter) moeten ervoor zorgen dat de BMW aan de achterkant op de weg plakt, maar aan de voorkant voldoende precisie biedt.

Het is misschien een verrassing dat BMW de klant niet (zoals Audi) de keus geeft voor optionele koolstof-keramische remmen voor een duizelingwekkende prijs. Je krijgt op de M2 compound-remmen die gemaakt zijn van een combinatie van staal en aluminium. Ze meten 380 millimeter in doorsnee aan de voorzijde en 370 aan de achterkant. De uitlaat heeft elektronisch aangestuurde kleppen en dat betekent dat je de mate van herrie kunt beperken, bijvoorbeeld als je de kinderen naar school brengt of om te voorkomen dat je oren gaan bloeden op lange stukken snelweg.

Als we de M2 in de studio starten, klinkt ie nog relatief rustig. Het echte vuurwerk krijg je pas voorgeschoteld als je het toerental opvoert, en de productmanager bevestigt dat er bij het terugschakelen met de dct-bak voldoende geknal en gebries te horen is. Hij kan het weten, hij jakkert al maanden in het rond met een prototype.

Hou je vast

De prijs is niet laag. Vanaf april staat hij in de showroom vanaf 79.990 euro (59.350 euro in België). Voor de dct-versie moet je nog wat meer geld neertellen. Er is ook goed nieuws: alles wat je nodig hebt zit er al standaard op, er is maar één setje 19 inch wielen te krijgen, één interieurkleur en vier lakkleuren. Dit betekent dat BMW de auto sneller kan produceren en dus dat kopers ‘m gauw in handen hebben en kunnen rijden. Dat is mooi. Maar rijdt de BMW M2 Coupé goed genoeg om ons vertrouwen te herstellen? Dat gaan we in februari meemaken, op Laguna Seca.

Specificaties BMW M2 Coupé