Citroën C3 Air is een vergeten concept

Iedereen is dol op het leven aan de kust, nietwaar? En natuurlijk is de Franse Rivièra dan de ultieme droom, met weer dat doorgaans zo uitgesproken zonnig is dat je nauwelijks een dak op je auto nodig zult hebben. Het was dat sentiment dat Citroën probeerde op te roepen op de autosalon van Parijs in 1998, met het onthullen van de Citroën C3 Air conceptcar.

Het bedrijf was al volop bezig het publiek lekker te maken voor de nieuwe C3, hoewel het nog drie, vier jaar zou duren voordat die er echt was. Het gamma zat eigenlijk vol met betrekkelijk oude auto’s, dus Citroën wilde maar wat graag laten zien dat het nog jong en hip en modieus en zo was. En hoe kun je beter je vrolijkheid en frivoliteit tonen dan door het showen van een vrolijke en frivole open auto?

En wat voor open auto

Het was nogal een statement van de Franse fabrikant, met zijn voorover leunende cab-forward design en blob-achtige proporties. Hij had grote windgeleidende zijramen, waarschijnlijk in een poging te voorkomen dat je zorgvuldig geföhnde coupe tot suikerspinformaat werd opgeblazen, onderweg terug naar de villa. De stoelen konden worden platgelegd om een pick-up-achtige laadruimte te creëren, en de Citroën C3 Air had parmantige dakstijlen die op verschillende manieren gebruikt konden worden om verschillende types cabriolet te maken.

De Citroën C3 Air conceptcar was daarnaast een masterclass in interieurminimalisme – er was geen instrumentenpaneel, alleen een roterend geval achter op het dashboard, bij het begin van de voorruit, met een benzine-, temperatuur- en snelheidsmeter, en dat was het. Geen infotainment, alleen een ronde ventilatieschijf waar de passagiers mee konden pielen. Ach, heb je tenminste geen gezeur over welk liedje er op moet.

De Citroën C3 Air kwam er niet

Helaas was de C3 Air ook een masterclass in de teleurstellende werkelijkheid versus de droom die een concept biedt. Het was zeker niet zo dat Citroën bang was om met iets aparts op de markt te komen – amper een jaar na het laten zien van dit concept kwam de Xsara Picasso op de markt, een kleine MPV die zo ontworpen was dat je nauwelijks kon zien wat de voor- of achterkant was. Die auto was nog extremer dan de Xanae concept, die hem in 1994 min of meer had aangekondigd.

Wel kregen we de Pluriel

Een soortgelijke maar conceptueel slechtere versie van de C3 Air ging een jaar na het verschijnen van de C3 hatchback in 2003 in productie: de C3 Pluriel. Kennelijk was iemand op het hoofdkantoor bijzonder verguld met de goede ontvangst van de C3 Air, maar de productieversie was aanzienlijk minder Antibes en meer Zoutelande.

De C3 Air conceptcar was zo slecht dat ie cool was, terwijl de Pluriel zo slecht was dat hij slecht was. Het dak was zwaar en ingewikkeld, de auto zo stijf als een verhuisdoos na een week in de regen. En hij zag er lang niet zo leuk uit als het concept. Oké, dat is bijna altijd zo, maar we mogen dromen, toch? En dus blijven we dromen van het cruisen langs de Rivièra in een wonderlijke kleine cabrio.