Zelfs 60-jarige Bentleys ontkomen niet aan elektrische harttransplantaties
Bruiloften, bar mitswa’s, soms een ceremonie van de auto-industrie – ik doe Het Pak niet zomaar aan, er moet wel een goede aanleiding voor zijn. Rijden en gereden worden door mijn trouwe chauffeur Jeeves in een Bentley van driekwart miljoen is zo’n aanleiding, zeker als het niet zomaar een Bentley Continental Flying Spur door HJ Mulliner uit 1961 is. Die kosten een kwartje per stuk en zijn vastgeroest in het verleden. Dit hier, dit is de toekomst.
Een van de geweldige dingen aan die hele elektrische revolutie waar we allemaal getuige van zijn, is dat sommige oude auto’s nieuw leven ingeblazen krijgen. Zoals deze. Jazeker, dit fenomenale ‘schip voor op het asfalt’ heeft een volledige elektrische harttransplantatie ondergaan. Hij is het werk van EV-restomodders Lunaz Design uit Silverstone, die de boel in de klassiekerwereld nu al een paar jaar opschudden met hun nauwgezette conversies en restauraties.
Bentley niks voor jou? Dan heeft Lunaz ook een kolossale Rolls-Royce Phantom V uit de jaren zestig voor je, of een Rolls Silver Cloud, of een Jaguar XK120. De laatste toevoeging aan het gamma is een elektrische Range Rover van de eerste generatie – al de jouwe vanaf zo’n 250.000 Britse pondjes. Het is de bedoeling om korte productieseries te maken, om de kosten substratosferisch te houden, maar als je toch nog ergens een blanco cheque hebt liggen, dan wil Lunaz ook met alle liefde iets geheel naar jouw wensen maken. En dat hoeft niet eens per se een Brits merk te zijn – alles is bespreekbaar.
‘Het streven is altijd perfectie’, zegt David Lorenz, oprichter van Lunaz. ‘Singer was een enorme inspiratiebron voor me toen ik het bedrijf begon; zóveel aandacht voor detail. Maar toen ik Rob [Dickinson, oprichter van Singer – red.] ontmoette, was het eerste advies dat hij gaf niet aan perfectie te denken. Geen enkele auto is perfect – je kunt beter een koers bepalen en die vasthouden. Perfectie is onmogelijk.’ Maar je kunt natuurlijk altijd proberen zo dichtbij mogelijk te komen.
Het proces verloopt als volgt. Lunaz verzorgt een donorauto, of jijzelf, als je iets in je achttien auto’s tellende garage hebt staan dat toch aan het wegrotten is (deze Bentley kostte al 160.000 pond voordat Lunaz er zelfs maar naar gekeken had). Elke auto wordt vanaf het kale metaal weer opgebouwd; eerst wordt alles 3D-gelaserscand, dan wordt een CAD-model gemaakt, de beste plaats voor de accu’s en elektronica bepaald en imperfecties in het chassis gecorrigeerd. Dit is duidelijk geen gevalletje ‘batterijen erin schoenlepelen, de motoren van een gecrashte Tesla erin en klaar’ – dit is high-end ingenieurswerk.
Aan het hoofd van alle aandrijftechniek, die door Lunaz zelf ontworpen en ontwikkeld wordt, staat John Hilton. Hij was eerder directeur bij Renault F1 en hielp Fernando Alonso twee F1-titels te winnen. Hij en Lorenz ontmoetten elkaar volkomen per ongeluk – ze kwamen toevallig naast elkaar in het vliegtuig terecht toen het hele bedrijf nog slechts een idee was – waarna laatstgenoemde alles op alles zette om Hilton uit zijn pensioen te trekken; een gok die goed uitpakte.
Lunaz is onlangs naar een groter pand verhuisd, en heeft de personeelssterkte en de ontwerp-faciliteiten verdubbeld, waardoor er nu 120 auto’s per jaar gebouwd kunnen worden. Daarnaast is er ruimte om elk jaar twee nieuwe modellen te ontwikkelen. ‘Ik heb de auto’s voor de komende vijf jaar al in mijn hoofd zitten’, vertelt Lorenz ons.
Terug naar de Bentley. Er zitten twee elektromotoren in verstopt die alle wielen voorzien van zo’n 350 pk. Een 80-kWh accu verzorgt een actieradius van zo’n 400 kilometer, er kan worden snelgeladen tot 150 kW, remmen levert energie op en er zijn moderne snuisterijen als cruisecontrol en tractiecontrole. De accu’s worden trouwens gescheiden en zowel voor- als achterin gelegd om de gewichtsverdeling te optimaliseren.
Binnenin is het idee al even duidelijk: behoud de charme van het origineel, maar integreer wel op subtiele wijze al die technologie waar we tegenwoordig niet zonder kunnen. Als je chauffeur de achterdeur voor je opent, valt je oog op een USB-aansluiting onder een chromen knopje voor de stoelverwarming achterin.
Voorin ogen de prachtige Smith-klokken origineel, maar ze geven vreemde dingen weer, zoals de acculading en -temperatuur, en of je power aan het verbruiken of regenereren bent. Er zijn massa’s fineer en zwaar uitgevoerde schuiven en knoppen – het kleine knopje voor de cruisecontrol valt daarom nauwelijks op, evenmin als het schakelaartje om de laadopening te bedienen.
Maar als je eenmaal hebt plaatsgenomen, je dijen onder het reusachtige, dunne stuurwiel door heb laten glijden en op de leren troon zit, is er niets nieuws of futuristisch aan – het is op en top een klassieke auto. De geur, het uitzicht over die eindeloze motorkap, het is één grote reis terug in de tijd.
Draai de sleutel om, zet de stuurpook in D en je rijdt zo soepel weg alsof je met een warm mes door zachte boter gaat. Geen gedoe om een oude motor tot leven te wekken, niet wachten tot de vloeistoffen warm zijn, al duurt het gek genoeg wel een eerbiedwaardig momentje voor alle systemen zijn opgestart – dat zal opgelost zijn als de auto echt helemaal af is, zegt men.
Er moet hier en daar nog wat gekalibreerd worden, zoals de koppelkromme (hij mag bij het wegrijden nog wat meer krijgen). Dat is iets dat op een laptop kan gebeuren, wat ver te prefereren is boven de volledige herbouw van een oude motor. Verder zijn de prestaties uiterst adequaat.
Maar wie is nou de klant voor zo’n klassieke Bentley EV-conversie, die begint bij 350.000 pond maar akelig ten noorden daarvan kan uitvallen als je je gaat uitleven met speciale lakkleuren, lichtgewicht carrosserieën en aankledingen van het interieur? Nou, de toekomstige eigenaar van deze auto kwam toevallig onaangekondigd aanzetten bij Lunaz.
Hij had nogal eigenaardige schoenen aan, dus ‘excentriek’ lijkt ons een goed uitgangspunt. Hij is overigens ook de eigenaar van een van de grootste collecties vooroorlogse auto’s ter wereld, dus hij is duidelijk dol op klassiekers, maar kent ook hun nukken. Hij wilde iets dat hij iedere dag kon rijden, zonder zorgen en gedoe. Iets dat het gewoon doet. En nog heel goed ook.
Misschien vind je deze hele onderneming heiligschennis. Ik niet. Bij deze grote Bentleys ging het nooit om het gegrom van een dikke V8-motor, maar om boterzacht, muisstil voortglijden, en elektrische aandrijving past daar naadloos bij. Lunaz claimt dat het op deze manier ‘het erfgoed van een van de mooiste auto’s ter wereld zeker stelt’. Met andere woorden, het vermoordt de geschiedenis niet, maar houdt hem in stand voor volgende generaties. Als Lunaz dit soort prachtige vormen op de weg houdt, sta ik voor de volle honderd procent achter ze.
Heel veel dank aan Burghley House, voor het ter beschikking stellen van deze fotolocatie
ian heeft op 12 maart 2024 geschreven:
Dat is net zoiets als vloeken in de kerk.