Ford Focus RS

Er worden dit jaar talloze auto’s geïntroduceerd waar we met smart naar hebben uitgekeken, maar eerlijk gezegd zijn er maar twee die ons al sinds hun aankondiging laten stuiteren van ongeduld, tot het punt waarop we inmiddels drie paar schoenen en een significant deel van onze redactievloer hebben versleten. De eerste is de BMW M2. De tweede is de Ford Focus RS.

In hun niet aflatende pogingen om een decennia oude traditie levend te houden, is Ford onderhand dé specialist geworden in het vakkundig oppeppen van brave hatchbacks. Door de jaren heen brachten ze ons schaamteloze juweeltjes als de Sierra Cosworth, de Escort RS Cosworth en het meest recente voorbeeld waarvoor we graag bereid zijn onze rug en ribben te laten verstevigen: de Fiesta ST. Het nadeel van fantastische auto’s bouwen is echter dat je jezelf steeds zult moeten overtreffen. Ook wanneer mannen in slecht passende pakken eisen dat je de uitstoot van je pretmodellen flink omlaag brengt.

Is dit het einde?

Eigenlijk markeerde de vorige Ford Focus RS bij zijn introductie al het einde van een tijdperk: een turbo-vijfcilinder met het verbruik en de CO2-productie van een kleine straaljager kon ook in 2009 al niet meer. Ford bouwde ‘m toch en bracht zichzelf daarmee in een lastig parket, want wie reed met de oude RS, raakte verslingerd aan z’n power, z’n opvliegerige karakter en vooral aan z’n geluid.

 

In de nieuwe generatie RS moet onze geliefde ‘lijpe vijf’ wijken voor een EcoBoost-viercilinder: dezelfde 2.3 die je in de instapversie van de Mustang vindt, maar dan met een andere kop, een gemodificeerde in- en uitlaat, een grotere turbo en radiateur, een aparte oliekoeler, gegoten stalen cilinderwanden en nog meer heavy-duty-spul.

Het resultaat is vanzelfsprekend meer pk’s, waardoor een andere aanpassing aan de RS noodzakelijk werd. De vorige über-Focus had een speciaal ontwikkelde RevoKnuckle-ophanging om wild bokkende voorwielen en bijbehorend duimgevaarlijk stuur tijdens rappe acceleratie tegen te gaan, maar deze techniek was zelfs met 300 pk maar net afdoende. Nu de RS standaard 350 pk meekrijgt, plus een onder overboost tijdelijk beschikbaar sloopkoppel van 470 Nm, moest Ford iets beters verzinnen.

Nieuw en beter

Zo komt het dat de meest significante verandering aan de nieuwe Ford Focus RS niet de motor betreft, maar de aandrijving: de kracht gaat naar alle vier de wielen. En dan niet via zo’n slappe Haldex-setup die de achterwielen alleen maar bijschakelt zodra er vooraan wordt gekrabbeld naar grip. Nee, Fords Performance-afdeling beet de tanden stuk op een systeem met elektronisch bediende plaatkoppelingen die zorgen dat tot 70 procent van de aandrijving naar de achteras kan. Niet alleen wanneer het nodig is, maar vooral ook wanneer je er zin in hebt (daarover straks meer). Vervolgens kan eventueel tot 100 procent van die kracht naar het linker- of het rechterachterwiel.

 

Combineer dit met een reactietijd van 0,06 seconde om tussen beide te wisselen, plus een toefje torque-vectoring door middel van remingrepen op wielen waar dit handig is, en je weet dat de Ford Focus RS in staat moet zijn om zichzelf op een bizar effectieve manier door bochten te sleuren. Zeker met de banden die Michelin speciaal verzorgde: standaard 18 inch Pilot Super Sports of, als je echt idioot wilt doen, 19 inch Pilot Sport Cup 2’s.

Serieuze techniek vraagt niet per se om een serieus uiterlijk, en dat kreeg de RS dan ook niet. Of je ‘m nu in het wit, grijs, zwart of in deze metallic-smurfkleur bestelt, z’n spoilers en luchthappers knallen je tegemoet; maar het is geen loze blaaskakerij. Zo wordt opwaartse druk aan de voor- en achterzijde geëlimineerd en ligt de luchtweerstand fractioneel lager dan bij de vorige RS. De grille is voor 85 procent open (tegen 56 procent bij de Ford Focus ST), er zijn speciale koeltunnels naar de remmen en ook de luchtstroom onder de auto wordt slim in banen geleid.

Opvallend

Eén ding valt meteen op zodra je instapt: net als bij andere snelle Fords is ook bij deze RS de zitpositie eigenlijk te hoog. In zowel de standaard Recaro-sportstoelen als de optionele, harde kuipjes blijft de drang bestaan om dichter bij het wegdek te kruipen. Nu went het snel en zijn de stoel en het stuur verder uitstekend te verstellen, maar het blijft wonderlijk dat Ford het kennelijk niet nodig vond om dit te verbeteren.

Nou, dat was ‘m: het enige echte minpunt dat we aan de Ford Focus RS hebben kunnen ontdekken. Oké, als je rijdt zoals wij er tijdens deze test mee reden, lust hij een aardige slok – wellicht zelfs evenveel als de oude vijfcilinder. Echt vreemd is dit niet voor een auto die in 4,7 seconden van 0 naar 100 km/u knettert en een top van 266 km/u weet te bereiken; cijfers waarmee hij zich de vlotste RS ooit mag noemen. De snelheid is echter niet de grootste sensatie van deze Focus. Het is slechts een erg prettige bijzaak.

Op de rustige wegen rond Valencia geeft de RS zich aan ons bloot. We hebben net alle technische informatie als een spons opgezogen en weten alles over de directe (niet variabele) besturing, de strammere ophanging ten opzichte van de Ford Focus ST, de enorme Brembo-remmen die ontwikkeld werden om het op een circuit ten minste 30 minuten te kunnen volhouden. De verwachtingen zijn hoog, de dosis adrenaline in ons bloed nog hoger.

Briljant!

Het is al duidelijk voor we goed en wel aan onze rit zijn begonnen: je hoeft niet eens heel hard te gaan om te merken hoe briljant deze auto in elkaar zit. Begin aan een bocht en hij duikt erin als een hondje in een modderpoel. Je merkt hoe het stugge geheel zich schrap zet, en zoek je alsnog de grens op, dan voel je hoe de aandrijving zich onder je verplaatst om je daadwerkelijk de hoek om te duwen.

Het potige sturen, de gewichtige koppeling en de korte schakelwegen van de zesbak zorgen dat je jezelf oppompt en met de minuut hardvochtiger te werk gaat. De RS is als het vriendje dat je vroeger steeds tot problemen verleidde: je bent simpelweg niet sterk genoeg om weerstand te bieden.

Het karakter van de EcoBoost is hier radicaal anders dan in de Mustang. Die auto rijd je meer op koppel en hoewel de RS daar zeker genoeg van heeft – ook bij lage toeren – blijft hij je smeken om hem steeds verder door te trekken in z’n versnellingen. Zeker in de Sport-stand (die wel de besturing, de gasrespons en het ploffende uitlaatgeluid, maar niet de dempers aanscherpt) bestaat zomaar de kans dat je met het rode toerengebied een inniger relatie ontwikkelt dan met je eigen partner.

Selecteer je Track, dan wordt de stabiliteitscontrole wat losser en de dempers alsnog steviger. En dan is er nog een laatste modus, een die de achterliggende kwajongensgeest van de Ford Focus RS volmaakt samenvat en hem tot de onbetwiste koning van de huidige generatie hot hatches maakt. Die modus heeft een symbooltje van een Focus met twee strepen achter z’n achterwielen. De officiële naam: Drift Mode.

In deze stand, met de goedkeuring van Ford-ambassadeur en professioneel YouTube-bandensloper Ken Block, gebruikt de RS zijn 4WD-vaardigheden om zo veel mogelijk pk’s zo vroeg mogelijk naar achter te sturen, zodat je hem met één rechtervoetbeweging volledig dwars kunt zetten; en hem daar vervolgens met wat kunst- en vliegwerk ook kunt houden.

Het is de meest geniale functie die ooit op welke auto dan ook werd gemonteerd, en het is tevens de reden dat je over twintig jaar geen onbeschadigde exemplaren van deze RS meer zult vinden: ze zijn tegen die tijd allemaal om bomen en lantaarnpalen gevouwen door overenthousiaste knapen met veel goede bedoelingen en net iets te weinig vaardigheden. Heel zonde, maar niets aan te doen.

De Ford Focus RS, spelenderwijs leren kennen

Nadat we op een ruime parkeerplaats in luttele minuten de banden van de aanwezige, breed grijnzende Michelin-experts tot smeulend gruis hebben gereduceerd, gaan we het Circuito Ricardo Tormo op om de RS wat serieuzer de sporen te geven. Wat volgt, is meer dol genot dan we in tijden met een auto uit deze categorie, of eigenlijk om het even welke categorie hebben beleefd.

De stijve, taaie RS is een kneedbaar speelballetje in onze handen: meegaand wanneer we het verloop van het circuit ontdekken, bijtgraag en gewillig wanneer we het door beginnen te krijgen. In Track is hij in balans, maar snuffelt hij ook regelmatig aan zowel onder- als overstuur, waardoor je snel leert waar de grenzen liggen en er bocht na bocht met subtiele aanpassingen in je hand- en voetbewegingen mee kunt flirten. Wie zei dat ‘spelenderwijs leren’ iets voor kleine kinderen was?

We durven het nu wel te zeggen: we houden van de Ford Focus RS. In een tijd waarin fabrikanten al hun kennis richten op zelfrijdend eco-spul, had Ford de stoutmoedigheid om een toegewijd team te laten werken aan oplossingen voor de liefhebber, aan manieren om race- en rally-avonturen te recreëren in een relatief bereikbaar feestpakketje. Deze RS is het resultaat, en hij had niet geslaagder kunnen zijn.

Specificaties Ford Focus RS

18/20

Motor
2.261 cc
viercilinder turbo
350 pk @ 6.000 tpm
470 Nm @ 2.000 tpm

Aandrijving
vier wielen
6v handbak

Prestaties
0-100 km/u in 4,7 s
top 266 km/u

Verbruik (gemiddeld)
7,7 l/100 km
175 g/km CO2
G-label

Afmetingen
4.390 x 1.823 x 1.472 mm (l x b x h)
2.647 mm (wielbasis)
1.599 kg
51 l (benzine)
260 / 1.045 l (bagage)

Prijzen
NL € 50.000 (25%)
BE € 38.300

Het vonnis
De Focus RS doet meer dan alleen verschroeiende prestaties leveren: het is een auto die bewust wangedrag dankbaarder beloont dan welke andere ook. De regels voor hot hatches zijn herschreven