'Sleutelen is mijn therapie', meent hij
Onze vaste correspondent Cas Pedaal is er ooit in geslaagd om bitterkoekjesvla in een motor te gieten in plaats van olie. Daarom besluit hij op bezoek te gaan bij iemand die wél handig is, om er iets van op te steken. Bijvoorbeeld waarom mensen zelf klussen. Zoals altijd is zijn artikel gecontroleerd en voor de volle 1,00 procent waar bevonden.
We komen aan op een boerenerf waar een oude stal is ingedeeld in kleine hokjes. In elk hokje staat een auto – de meeste op steunen. Aan het einde van de stal horen we stevig gevloek en getier. Als we binnenkomen, moeten we een steeksleutel ontwijken die uit frustratie door de lucht wordt geslingerd. ‘Hé, jullie zijn er. Welkom in mijn comfort zone. Hier kom ik helemaal tot rust’, zegt Fred.
‘Als het mij op het werk even allemaal te veel wordt, dan trek ik me in de avond het liefst terug in de loods. Dan ga ik sleutelen aan mijn auto en kom ik echt even tot mezelf’, vertelt Fred. Ondertussen zien we hem bedenkelijk kijken naar een roestig boutje. Op de grond ligt een ratel met een steigerbuis van een meter ernaast. ‘Sorry jongens, wacht even. Ik moet dit eerst even afmaken voordat we verder kunnen met het interview.’
Een uur en veertien nieuwe scheldwoorden voor ons repertoire later zit Fred weer tegenover ons. In zijn handen houdt hij het kopje van een boutje vast. Het deel met de schroefdraad zit nog in de auto. Een ader op zijn voorhoofd puilt nog uit. ‘Als het allemaal in één keer goed zou gaan, zou het geen uitdaging zijn. Het is zo lekker ontspannend om met je handen te werken’, legt hij uit.
Ondertussen zien we Fred een moertje vastdraaien dan van heel vast ineens naar heel los schiet. Er klinkt een vorm van schuttingtaal die we hier niet kunnen herhalen. ‘Ja, ik heb het talent om moertjes linksom vast te draaien’, grapt Fred. Hij mompelt nog iets over een ‘rotauto’ waar hij ‘nooit aan had moeten beginnen’ en dat het ‘altijd hetzelfde gedoe is’. Als we het klushok afsluiten, zegt hij: ‘Ik zou niet weten wat ik zonder deze plek zou moeten. Ik denk dat ik door zou draaien.’
Meer satire lezen?
Heerlijk en zo herkenbaar, ik heb al 2 jaar een oude jeep in een hoekje van mijn meubelmakerij staan ,al ruim 20 jaar in opslag gestaan waarvan 3 jaar buiten (met raampje open bleek) kortom helemaal verrot. Inmiddels vergevorderd en allang over het dode punt van wel of niet doorgaan het is een soort therapie en soms stiekem een beetje leuker dan meubels maken
Dat hebben anderen weer met het blad opzuigen in de voortuin… De zijtuin… De achtertuin… Het gemeente plantsoen, de parkeerplaatsen enz enz…
Lekker man zn eigen plek waar je naar hartlust mag vloeken, rommelen, biertje drinken en sleutelen aan wat wss een 2e liefde is….niemand die je verbied of zegt wat je daar moet doen maar gewoon lekker jezelf kunnen zijn en ja daar hoord ook hier soms een vloekje bij
Behouden zolang het nog kan en mag in Nederland zou ik zeggen
Fred sleutelt om te ontspannen.
Dat betekent: zweten, vloeken, onderdelen bedreigen met vuur en uiteindelijk een boutje psychologisch breken.
Hij noemt het zijn rustplek.
Ik noem het een Stockholm-syndroom met roest.
Maar hey, hij had ook kunnen gaan vissen. Alsof dat een oplossing is.