Hyundai Ioniq: 1e rij-indruk

Testobject: Hyundai Ioniq
Uitvoering: Hybrid en Electric
Locatie: Amsterdam en omgeving
Weersomstandigheden: Zonnestralen en bewolking wisselen elkaar af

Dus, wat rijden we vandaag?

Aan zijn vorm kun je het al raden: dit is een eco-auto. Het is Hyundai’s antwoord op de Prius. En het antwoord op de Leaf. En binnenkort ook op de Outlander PHEV. De Hyundai Ioniq wordt geleverd als hybride, plug-in hybride én zelfs volledig elektrisch.

Hoe past dat allemaal in één auto?

Niet – je moet er eentje kiezen. Vandaag rijden we in de Hybrid en een stukje in de Electric.

De Hyundai Ioniq komt wel een beetje laat…

Tsja, beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. Hyundai heeft nu wel bijna vier jaar de tijd gehad om hun concept te perfectioneren en in één klap alle concurrentie weg te blazen.

Maar dat hebben ze niet gedaan. De hybride is ongeveer net zo zuinig als de Prius, de plug-in hybride heeft dezelfde elektrische actieradius (50 kilometer) als de rest van de lage bijtellers en de elektrische auto rijdt ook niet veel verder (280 kilometer) op één lading dan een willekeurige concurrent. Het design is ook niet baanbrekend, zelfs voorspelbaar en wat saai.

Oké, next?

Niet zo snel, Hyundai doet dat wel op zijn, euh, Hyundaais. En dat is tegenwoordig geen belediging meer. Het betekent dat je best wat waar voor je geld krijgt. Bijvoorbeeld standaard adaptieve cruisecontrol en dingen als parkeersensoren. Dat laatste mag ook wel met het kleine achterruitje. En het interieur is super in orde: prima afwerking, alle knopjes zitten waar je ze zou verwachten en het ziet er zelfs nog best leuk uit. Het dashboard is zelfs van zacht kunststof en niet meer van dat harde plastic. Vinden we in Nederland blijkbaar heel belangrijk.

Steekt goed in elkaar dus, rijdt het ook zo?

Hyundai hamert op rijplezier, dus wordt het repertoire aan hybride-gerelateerde kreten erbij gehaald: laag zwaartepunt, veel koppel en weinig herrie. In de heuse sportstand stuurt het allemaal wat zwaarder en rijdt de Hyundai Ioniq nog best leuk ook. De eco-bandjes stribbelen wat tegen en laten van zich horen, maar met enige tegenzin gaat hij mee in je juveniele rijgedrag. Opvallend is dat de Ioniq Hybrid een automaat met dubbele koppeling heeft, en geen CVT. Een groot pluspunt. Hierbij mis je wel echt de flippers achter het stuur. Zeker als je te lui bent om met je rechterhand een tikje tegen de pook te geven, dan ga je wel erg laagtoerig door de bochten.

Maar goed, een eco-hybride kopen voor sportief rijgedrag is als naar de McDonalds gaan voor een salade. Het kan wel, het smaakt best aardig, maar liever had je gewoon een Big Tasty gehad. Als je dan noodgedwongen een hybride moet rijden omdat je die paar procentjes bijtelling toch wel erg aantrekkelijk vindt, kun je je met de Ioniq nog best vermaken. Het stuur met afgevlakte onderkant ligt bovendien prima in de hand en kun je uitstekend verstellen om die sportieve zitpositie te vinden.

De Hyundai Ioniq Electric heeft wel flippers achter het stuur. Hiermee stel je in hoe fanatiek de elektromotor afremt als je van het gas gaat. Zo kun je bij het afremmen op een bocht als het ware terugschakelen met de flippers om af te remmen. Werkt wel geinig, zo krijg je weer een beetje het gevoel dat je in een echte auto rijdt en niet in een Golf-karretje.

Wat kost dan nou?

De Hyundai Ioniq Hybrid kost je minimaal 21.995 euro. Dat is ruim 8.000 euro goedkoper dan de Prius, maar eigenlijk moet je het meer zien als een concurrent voor de Auris Hybrid die ongeveer dezelfde prijs heeft. Opvallend is de 8 jaar of 200.000 kilometer garantie op de batterij voor alle aandrijflijnen. De prijzen van de volledig elektrische Hyundai Ioniq en de plug-in hybride volgen nog.