James Bond: hoe goed is Spectre?

Vergeef ons dat we meteen maar met de deur in huis vallen: het is niet alleen dat Spectre een Aston Martin DB10 en een Jaguar C-X75 midden in de nacht door Rome laat scheuren, het is vooral de manier waarop. Met zo veel drama, lawaai en dynamiek dat je de snelheid bijna kunt proeven. De nieuwe Bond is een film die ongekend vol is van fysieke ambitie en toewijding.

Bijna acht minuten lang knallen deze fantastische machines over je scherm, slippend over nat asfalt, glibberend over tramrails en springend over obstakels. Gedurende één glorieus ademloos moment driften ze samen over het Sint-Pietersplein. Als Zijne Heiligheid toevallig op zijn balkon had gestaan, was hij ogenblikkelijk petrolhead geworden.

Als dit alles een groot digitaal kunstwerkje was geweest, had je je verbaasd over het realisme. Maar nee: je moet jezelf er af en toe aan herinneren dat dit allemaal in de echte wereld is opgenomen. Deze auto's hebben deze dingen daadwerkelijk gedaan. Waarna je je kin van het kleverige bioscooptapijt zult moeten losweken.

En dan is er nog de uit de trailer bekende achtervolging tussen een vliegtuig en een Range Rover, door de sneeuw van een Oostenrijkse berg af. Net als in de scène in Rome zit er tussen de vette lagen sensatie genoeg mild flauwe humor om te erkennen dat ja, de makers zelf ook wel weten dat het allemaal vrij belachelijk is. Maar dit is het soort belachelijk waar wij geen genoeg van kunnen krijgen.

Maar een goede Bond-film heeft meer nodig dan alleen stunts. Spectre biedt ook meer. In de verhaallijn krijgt 007 te maken met oude geliefden, oude vijanden en – spoiler alert – de huisdieren van oude vijanden. Het is haast een meta-Bond-film, die ons uiteindelijk de bioscoop uit werkt met het idee dat het de laatste zal zijn.

Spectre gaat op grote schaal te werk. De film stelt stevige vragen over de manier waarop de hedendaagse manier van uitgebreide surveillance 'de goeden en de slechten' met elkaar kan laten verstrengelen.

De wees geworden jonge James vormt de psychologische rode draad. Er wordt op een ongemakkelijke manier over gesproken, maar je zou van een geheim agent als Bond ook niet verwachten dat ie wel even een uitgebreid boekje opendoet over zijn lastige jeugd. Gelukkig voor hem is degene die hem de vragen stelt behoorlijk schitterend: de nieuwe Bond-girl, Dr. Madeleine Swann.

Overigens speelt Daniel Craig zijn stille strubbelingen briljant, en dat zonder de overige acteurs van het scherm te verdrijven. Het is zonder uitzondering een uitstekende cast.

Er is alleen niet heel veel tijd voor dit soort zaken. Die auto's gaan zichzelf immers niet achtervolgen. En er moeten nog een hoop gebouwen opgeblazen worden, grote boze bullebakken tegen de grond worden geworsteld, kwaadwillende legers worden beschoten en gestoken en gewurgd. En uit helikopters worden gegooid, natuurlijk.

Steeds wanneer je denkt dat het einde nadert, word je getrakteerd op weer een verbazigwekkende gebeurtenis. Het is allemaal met zoveel verve gedaan dat je al snel hoopt dat Bond het hoofdstuk uit zijn verleden na al zijn inspanningen toch niet kan afsluiten. Met andere woorden: je verlangt naar de volgende Bond-film.
 

Spectre draait vanaf 28 oktober in de Nederlandse bioscopen.