Lamborghini Huracán: stormchaser

Het zuiden van de VS staat bekend om gewelddadige onweersstormen. We rijden er in onze eigen orkaan, de Lamborghini Huracán.

In ons deel van de wereld zijn we gewend aan brave en rustige weerpraatjes, gepresenteerd door keurig nette weer-meneren en weer-mevrouwen. Bij Amerikaanse tv-stations hebben ze niks op met zulke kalme praatjes over de meteorologische omstandigheden. Hier lijkt het meer op een wedstrijd welk tv-station het meest dramatische weerfilmpje en het meest aangrijpende en hysterische ooggetuigenverslag op de beeldbuis kan brengen. Op vrijwel iedere zender wordt koortsachtig verslag gedaan van de mega-uitzonderlijke, nooit eerder vertoonde weersomstandigheden van de voorgaande middag en avond. Weersomstandigheden die zo buitengewoon, exceptioneel en uniek waren dat ze zich volgens de voorspelling later die dag gewoon weer zullen herhalen. Welk kanaal je ook opzet, overal tonen breedgeschouderde weermannen en lieftallige meteo-dames hartverscheurende beelden van omgeblazen schuren, verwoeste kampeerwagenparken en door het noodweer op wrede wijze van hun baasje gescheiden huisdieren.

Ratelende reporters, met lichtgevend witte tanden, verhalen over een groep van maar liefst zestien mensen die door de bliksem werd getroffen, waaronder een dappere golfer die het nodig vond om tijdens een knetterende onweersbui zijn spelletje voort te zetten en bij de vijftiende hole met een metalen stang in de lucht te zwaaien. Zijn conditie werd (schijnbaar onbewust van de woordspeling) afgedaan als ‘geschokt, maar buiten levensgevaar’. Even later interviewt een onverschrokken reporter een geagiteerde hondenbezitster, die uitvoerig beschrijft hoe haar lievelingsdier volledig van slag raakte door het noodweer. Na veel shots van een meewarig kijkende en instemmend knikkende verslaggever zoomt de camera in op een verdwaasd ogende chihuahua, die getuige de ernst van de reportage moet worden gezien als het ultieme bewijs van de onmenselijke proporties van het voorbije noodweer.

De gewichtigheid waarmee deze reportages worden gebracht en de ernst die iedereen aan de situatie schijnt te hechten, zijn verbazingwekkend. Zeker wanneer je beseft dat men in dit gebied wel gewend zou moeten zijn aan zulke extreme weersomstandigheden. Ze zijn er aan de orde van de dag.

We bevinden ons in Arizona en ieder jaar, vanaf begin juli, ligt dit deel van de Verenigde Staten onder vuur van de zogenaamde Noord-Amerikaanse moesson. Het subtropisch front, een aanzienlijke zone van hoge luchtdruk, ontwikkelt zich in de hogere luchtlagen boven de westelijke Sierra Madre en komt in conflict met extreem warme, stijgende lucht boven de staat Arizona. Het gevolg hiervan zijn gitzwarte en vuurspugende luchten. Boven Arizona onweert het vaak als nergens anders op deze planeet.

Dat is ook de reden waarom we hier zijn. We gaan als echte Amerikaanse stormchasers op jacht naar de perfecte onweersbui, in een auto die is vernoemd naar een van de meest dodelijke natuurfenomenen: de orkaan. Het is ongebruikelijk, maar dat schrikt ons niet af. Ook in een kostbare, exotische Italiaanse sportwagen kun je op zoek naar wervelstormen, hagel, slagregens, donder en bliksem. De Huracán beschikt per slot van rekening over vierwielaandrijving.

Lamborghini presenteert de Huracán als de meest toegankelijke kleine Lambo ooit. De Huracán komt in de plaats van de inmiddels wat gedateerde Gallardo, die op het eind van zijn loopbaan in zoveel verschillende ‘limited editions’ op de markt is gebracht dat het een uitzondering is als je op een normaal exemplaar stuit dat geen deel van een of andere speciale serie uitmaakt.

'De Huracán rijdt beter dan welke Lamborghini ooit en de dsg-versnellingsbak is een openbaring'

De Huracán beschikt over een aantal bekende kenmerken die we ook in de Gallardo zagen, zoals vierwielaandrijving en een natuurlijk beademde 5,2-liter V10. Afgezien van deze vertrouwde eigenschappen is de Huracán een totaal nieuwe auto die verschillende onderdelen deelt met de huidige en de toekomstige Audi R8. De Huracán beschikt over een stijver chassis, gemaakt van koolstofvezel en aluminium. Ook het interieur werd vernieuwd, evenals de gebruikte elektronica. De tractiecontrole en het managementsysteem van de vierwielaandrijving werden eveneens aangepakt, net als de adaptieve vering en de overbrenging. Gelukkig is er ook eindelijk plaats voor een fatsoenlijke zeventraps versnellingsbak met dubbele koppeling, de LDF, of op z’n Italiaans: de Lamborghini Doppia Frizione. Al deze aanpassingen en verbeteringen maken van de Huracán een modernere Lamborghini dan we in lange tijd hebben gezien en ze bieden het Italiaanse merk een uitstekende uitgangspositie in de markt van de exclusieve sportauto’s.

Op het moment dat we onze stormjacht beginnen, staat de Lamborghini te glimmen in de zon. Geen onweersbui of regendruppel in zicht. De auto waarin we rijden vormt de basis van de Lamborghini-modellenreeks. Het instapmodel als het ware. Volgens ons is het ook het mooiste model dat Lamborghini op dit moment maakt. Een korte overhang voor en achter, fraai gewelfde lendenen en schitterende proporties. Het uiterlijk van de Huracán zal de liefhebbers van auto’s met middenmotor doen kwijlen.

De laatste generatie Gallardo werd voorzien van steeds grotere vleugels en in het oog springende aerodynamische goocheltrucs. Hiermee vergeleken is de fraaie, ongestoorde belijning van de Huracán een lust voor het oog. Zeker aan de achterkant van de auto, waar typische Lamborghini stijlelementen als het louvre-paneel boven de motor en het donkergekleurde accent onder de achterlichten het beeld domineren.

De V10 komt tot leven met een rauwe brom en de typerende kortstondige opvlamming van het toerental alvorens te stabiliseren in een donker grommende stationaire loop. Verrassend gemakkelijk glijdt de Huracán in de eerste van zeven versnellingen en we beginnen onze rit door het van SUV’s vergeven plaatsje Scottsdale.

Direct worden we geconfronteerd met een probleem. Er is geen storm te bekennen. Waar wij graag niet-aflatende bliksemflitsen hadden gezien straalt nu alleen een allesverzengende zon. Het overenthousiaste en koortsachtig sprekende weermeisje van het lokale tv-station heeft het over een kortdurende opleving in het weerbeeld. Wat voor de lokale bewoners een opleving is, ervaren we als een desillusie. Wij komen voor slecht weer, windvlagen en lokale overstromingen maar we krijgen droogte, warmte en zon. Overal om ons heen wordt druk gewerkt om de schade van de voorgaande dagen te herstellen. Dakplaten worden weer op gammele schuurtjes gespijkerd en omgewaaide bomen worden met kettingzagen gereduceerd tot verstookbare blokken hout. De hemel is strakblauw en de zon schijnt fel. Buiten is het alsof je met een heet dekbed om je oren wordt geslagen. Om tien uur ’s ochtends is de temperatuur al opgelopen tot een genadeloze 38 graden.

We rijden in de richting van de woestijn, op zoek naar de grote tafelbergen. Onweersbuien hebben een voorliefde voor deze grote plat-getopte bergen. We speuren de horizon af. Wat we zoeken zijn de kenmerkende aambeeldwolken, de cumulonimbus incus. De cumulonimbus, met zijn platte onderkant, komt soms zo hoog dat hij tegen een warmere luchtlaag stoot en zich in horizontale richting spreidt waardoor een aambeeld of paddenstoelvormige wolk ontstaat. Daar ontstaan de zwaarste onweersbuien. Op de kaart zien we een gebied waarvan we verwachten dat de kans op dit soort wolkenformaties het grootst is. Op internet controleren we of er blikseminslagen zijn geregistreerd en we draaien de Huracán in de richting van het slechte weer. Op de lange, rechte freeway wordt een aantal dingen duidelijk: de Huracán rijdt beter dan welke Lamborghini ooit en de dsg-versnellingsbak is een openbaring. De Huracán is bloedsnel. In 3,2 seconden van 0 naar 100 km/u en in 10 seconden van 0 naar 200 km/u.

Op het stuur bevindt zich de zogenaamde Anime-schakelaar waarmee tussen verschillende rijstanden kan worden gekozen. In de Strada-stand gaat de Huracán met oneffen wegdek om alsof het geen enkele inspanning kost. Overschakelen gaat moeiteloos met behulp van de dubbele koppeling en de Huracán past zich probleemloos aan het overige verkeer aan. Het zicht naar buiten is groter dan we gewend zijn in dit soort auto’s, hoewel je in de achteruitkijkspiegel de wereld natuurlijk beziet alsof je door een aantal boven elkaar geplaatste brievenbussen kijkt, vanwege het louvre-paneel boven de motor. Optioneel kan een glazen paneel worden geleverd.

De variabele elektromechanische stuurinrichting is licht maar accuraat en wanneer je alle 610 pk’s ontketent, schiet de Huracán zonder enige wielspin vooruit. Van het totale koppel van 561 Nm is 75 procent beschikbaar vanaf 1.000 tpm.

De Huracán is een auto die zich gemakkelijk laat rijden. Nauwelijks veeleisender dan een Porsche 911 Turbo en verreweg de meest benaderbare en toegankelijke Lamborghini ooit. Ook rustig en gelijkmatig rijden op de snelweg gaat de Huracán goed af. De agressieve blaf van de V10 valt in de zevende versnelling terug tot een geruststellende brom en de brandstofconsumptie zakt terug naar heel aanvaardbare waarden, zeker hier in de Verenigde Staten, waar snelheden boven de 100 km/u worden gezien als een moordend tempo waarvoor je eigenlijk achter de tralies zou moeten belanden.

De airconditioning blaast ijskoude lucht binnen, wat geen onverdeelde luxe is gezien de temperatuur buiten, die steeds verder oploopt. De stoelen in de Huracán zijn prima geschikt voor lange afstanden en ook de geluidsinstallatie valt niet tegen. Op de gebruikte materialen in het interieur valt wel wat af te dingen. De kwaliteit van sommige kunststoffen is twijfelachtig. Dat had beter gekund, maar al met al is deze Huracán de eerste Lamborghini waarvan we durven zeggen dat je ‘m zelfs voor dagelijks gebruik zou kunnen inzetten.

Maar er zijn belangrijker zaken om je druk over te maken dan de kwaliteit van de radio. In de verte zien we dreigende wolken. We racen er naar toe. Er is een storm op komst en we willen erbij zijn voordat de inktzwarte wolken weer verdwijnen. Later zal blijken dat het een frustrerende wolkenjacht is. Iedere keer wanneer we in de verte een veelbelovende wolkenformatie of zware regenbui zien, buigt de snelweg steevast precies de andere kant op. Op zich een logisch verschijnsel. De onweerswolken hebben een voorliefde voor de hoge bergtoppen en de snelwegen mijden die toppen het liefst.

Het wordt tijd voor kleine binnenwegen. Die blijken het tegengestelde van de bekende lange rechte Amerikaanse snelwegen. Nauw, bochtig en met grote hoogteverschillen, slingerend tussen de mesa’s, de platte tafelbergen van Arizona. Het wegdek is bij tijd en wijle erbarmelijk slecht en de snelheidslimieten zijn belachelijk laag, maar er is weinig verkeer en de Huracán is zeker van zijn zaak. De Lambo wekt vertrouwen en blijkt een uitermate gedegen en integere reispartner. In de Corsa-stand staat de Huracán gespannen als een vioolsnaar. Gaspedaal, vering en esp-systeem staan op scherp en dat is op dit soort wegen een beetje veel van het goede. Zodra we overschakelen naar de sportstand presteert de kleine Lambo een stuk minder nerveus, maar nog altijd sportief genoeg om z’n uiterlijk eer aan te doen. De verhouding van de vierwielaandrijving varieert. Van de standaard 30/70 voor/achter-verdeling naar 100 procent achterwielaandrijving, of 50/50 voor/achter, afhankelijk van de omstandigheden. Zolang je je voet op het gas houdt, haalt de Huracán je uit de meest penibele situaties. Er lijkt nog meer dan genoeg ruimte in de configuratie van de Huracán voor toekomstige snellere, hardcore versies, maar op het juiste soort weg kan ook deze Huracán al een ongenadig tempo neerzetten. De Lambo voelt licht, atletisch en zelfverzekerd aan. Een stuk assertiever en doortastender dan z’n voorganger.

Net als we een kanjer van een incus-wolk zien, houdt de weg op. Althans het wegdek. Het asfalt gaat abrupt over in een ribbelig stofpad met een martelende wasbordstructuur. We besluiten verder te gaan. De Lambo beschikt immers over vierwielaandrijving, dus eigenlijk is het een soort sportief gelijnde Range Rover. Toch?

Binnen een uur staan we stil naast een vervaarlijk uitziende sheriff genaamd Steve. Tijdens zijn ondervraging wil hij maar drie dingen van ons weten. Wat we hier doen, hoe we hier met dit ‘apparaat’ zijn gekomen en vooral waarom? Even tevoren zijn we een gehucht genaamd Fish Creek binnengereden. De plaats had geen ongelukkiger naam kunnen krijgen. In de verste verte valt geen water te bekennen, laat staan een kreek en al helemaal geen kreek met vissen. Politieman Steve kan niet geloven dat het ons is gelukt om met een dergelijke auto zijn patrouillegebied te bereiken, maar hij neemt uiteindelijk genoegen met onze uitleg dat een overschrijding van de maximum snelheid met 10 km/u, op de geribbelde wasbordwegen een stuk comfortabeler aanvoelt dan de toegestane 40 km/u.

We praten nog even over wolken, stormen en onweersbuien en worden naar het noorden gewezen. Eenmaal door het plaatsje slingert de grindweg zich tegen een bergrug omhoog. Afwisselend zien we aan weerskanten gebutste en beschadigde stukken vangrails. Stille getuigen van eerdere pogingen om met een voertuig de diepte van het ravijn op te zoeken.

'De echo van het motorgeluid tegen de bergwanden werkt verslavend en we maken het concert compleet door de V10 helemaal door te trekken tot de rode lijn'

Langzaam doet de zon een poging om richting de horizon te zakken. We komen nu dichtbij. Zo te zien nog een klein stukje en dan moeten we ons midden in een vreselijk noodweer bevinden. We zijn hoopvol dat het Amerikaanse natuurgeweld zich nu eindelijk aan ons wil openbaren. De atmosfeer is drukkend en de weg is nog nat van een recente bui. De nabije horizon is gitzwart van de onweerswolken en er hangt een vage geur van ozon en ijzer in de lucht. Het kan nu elk moment gebeuren. De Huracán staat op het punt het Amerikaanse neefje van z’n naamgenoot te ontmoeten.

Opnieuw gaat het mis. Voor onze ogen lossen de wolken op in het niets en wordt een blauwe lucht zichtbaar. Het wordt zo zoetjesaan frustrerend. Hoe krankzinnig snel de Huracán ook is, hij kan geen stormen voor ons vangen en veel sneller dan 50 km/u kunnen we toch niet, want niet alleen rijdt achter ons nog altijd de argwanende sheriff, maar op het slingerende weggetje worden we ook geconfronteerd met de ene steile afgrond na de andere.

Even verderop worden we niet meer beloerd en kunnen we wat meer gas geven. De tractiecontrole van de Huracán werkt ontmoedigend. Ook de Lamborghini vindt het terrein kennelijk niet geschikt voor dwaze capriolen. In de Corsa-stand grijpt het systeem weliswaar minder vaak in, maar zodra je te hard van stapel loopt, wordt het gas toch op elegante wijze geknepen en springt de vierwielaandrijving in de bres als een overbezorgde moeder. Het zou dwaasheid zijn om het systeem volledig uit te schakelen, hetgeen we natuurlijk direct doen. Op de afgelegen weg waarop we rijden, merken we dat de Huracán het soort auto is dat onder alle omstandigheden goed op z’n inzittenden blijft passen. Zelfs wanneer alle elektronica staat uitgeschakeld. De auto reageert progressief op alle impulsen. Aanvankelijk is wat onderstuur voelbaar en als je je voet op het gas houdt, breekt uiteindelijk de achterkant wel uit. Een iets scherpere hoek, voet nog steeds op het gas en de vierwielaandrijving brengt de Huracán weer keurig in het gareel. Allemaal opmerkelijk sereen en gelijkmoedig.

Op een stoffige weg, omring door 20 meter hoge Saguaros, een soort reuzencactus, wanen we ons onbespied en wordt het allemaal erg spannend als we de Huracán tot het uiterste tergen. Op het moment dat we ons realiseren waar we ons bevinden en waar we eigenlijk mee bezig zijn, breekt het koude zweet ons uit en brengen we het tempo weer terug naar een aanvaardbaar niveau. Zouden we op zo’n verlaten plek van de weg afraken dan is de kans dat we binnen afzienbare tijd gevonden worden praktisch nul. We trekken ons daarom terug. Er is toch geen extreem weer te vinden vandaag.

De volgende dag staat de zon weer vroeg aan de strakblauwe hemel. We rijden door een Indianenreservaat en over spectaculaire wegen. Hooggelegen, zacht glooiend en van tijd tot tijd kaarsrecht. Het enorme koppel van de Huracán brengt je in de verleiding steeds harder te gaan. Dit is geen auto voor liefhebbers van uitgestelde behoeftebevrediging. Er is weinig verkeer op de weg en af en toe loopt het asfalt vlak langs imposante rotsformaties. De echo van het motorgeluid tegen de bergwanden werkt verslavend en het is onmogelijk om de verleiding te weerstaan het concert compleet te maken door de V10 helemaal door te trekken tot de rode lijn, die pas bij een jankende 8.500 tpm in zicht komt. Ondanks het feit dat de zon weer genadeloos brandt, hebben we een fantastische tijd in de Huracán. Tegen vier uur in de middag is de buitentemperatuur opgelopen tot een adembenemende 48 graden. Voor ons voelt het aan als een menselijke barbecue. Nog steeds is er geen storm of onweersbui te bekennen.

Ook de derde dag brengt geen soelaas. Volgens de vele weerberichten is er sprake van een uitzonderlijke pauze in het extreme weer waar dit gebied in deze tijd van het jaar onder gebukt gaat. De eerste serieuze buien worden pas verwacht op het moment dat wij teruggaan. Pas dan zal er zich een ongekend krachtig gebied van hoge luchtdruk vanuit Mexico noordwaarts gaan verplaatsen, met een spectaculaire hoeveelheid onweersbuien tot gevolg.

We besluiten de Huracán nog maar even grondig te testen. Onderwijl veroorzaken wij onze eigen stofstormen door de vier aangedreven wielen op een moordend tempo rondjes te laten draaien op de vele zandpaden die het gebied rijk is. We besteden nog een volle dag aan het als bezetenen achter veelbelovende wolken aanrijden, maar het is zinloos. We kunnen de Huracán niet confronteren met een moessonregen. Het blijft kurkdroog, zonnig en moordend heet. De tijd dwingt ons om op te geven. Voor ons geen noodweer, geen spectaculaire bliksem, windstoten of hagelbuien. We hebben gefaald. Spectaculair gefaald zelfs, maar wel op een buitengewoon bevredigende manier. Al doende zijn we erachter gekomen dat Lamborghini een opzienbarende, nieuwe auto heeft gebouwd. Een meer volwassen auto dan zijn voorganger, de Gallardo, maar nog altijd een echte Lamborghini, met meer dan genoeg vuur, passie en agressie.

Op het moment dat ons vliegtuig opstijgt zien we door de raampjes dat zich aan de horizon inktzwarte wolken verzamelen. De eerste lichtflitsen zijn al zichtbaar en in een razend tempo klonteren de wolken samen tot een bui van enorme proporties. Te laat voor ons, maar niet te laat voor de Huracán.

Zoek je spanning en opwinding, dan heeft Lamborghini de ultieme orkaan voor je. Krankzinnig, zinderend en onverbiddelijk: de Huracán.

Lamborghini Huracán LP610-4

Motor: 5.204 cc V10, 610 pk, 561 Nm

Prestaties: 0-100 km/u in 3,2 s, top 325 km/u

Aandrijving: vierwiel, 7v automaat

Verbruik (gemiddeld): 12,5 l/100 km, 290 g/km CO2

Gewicht: 1.532 kg

Prijs: € 262.398 (NL) / € 205.095 (BE)