Handig weetje: de invoegstrook is langer dan drie meter

Ongeduld is niet per definitie een slechte eigenschap. In het verkeer zorgt de karaktertrek dat meer mensen door een groen stoplicht kunnen en dat de rijen voor rotondes sneller afnemen. Maar op een specifiek moment werkt ongeduld juist als een gebrek aan vezels voor de verkeersconstipatie. We hebben het over de mensen die bij knooppunten en in- en uitvoegstroken direct bij het eerste witte blokje willen wisselen van rijstrook.

Toegegeven, het zijn niet alleen de ongeduldige mensen die het anker uitgooien en een duik naar links of rechts willen maken. Je ziet hetzelfde gedrag bij angsthazen die al vanaf de oprit bij hun dorp op de uiterst linkse rijstrook rijden, bang dat ze hun kans missen om in te voegen en noodgedwongen moeten doorrijden naar Kollumerpomp of Aldtsjerk. Ook zij zijn erop gebrand om geen millimeter langer dan nodig op hun huidige rijstrook te blijven rijden. Ze vergeten dat de witte blokjes langer aanhouden dan drie meter.

Waar de A2 zich opsplitst en twee rijstroken overgaan in de A9, heb je 1,5 kilometer de tijd om van strook te wisselen. Of waar de A27 uitdijt naar vier rijstroken om er twee richting de A12 naar Den Haag te sturen – daar heb je eveneens 1,5 kilometer de tijd. En toch staat het daar elke ochtend en avond he-le-maal vast. Niet over de gehele lengte van het knooppunt, nee, alleen aan het begin. Puur en alleen om dat iedereen bij de eerste paar meter staat te dringen. Als je het over reductie van CO2-uitstoot wilt hebben, kijk dan eens wat zo’n nutteloze file uitstoot.

Het is niet asociaal om een klein stukje door te rijden. Hou je tempo van 100 km/u vast en speur rustig naar een plekje op de rijstrook van je keuze, waar je kunt invoegen zonder te remmen of gas te geven. Met een snelheid van 100 km/u kost het 2,5 minuut om tot het einde van de witte blokken te komen. Dat is meer dan genoeg tijd om van strook te wisselen. En nee, wijsneus, we moedigen het ook niet aan om in de laatste drie meter er ergens voor te piepen, want dat is weer het andere uiterste.

Foto: Beeldbank Rijkswaterstaat