Lopen auto’s het risico om in de komende 100 jaar uit te sterven?

In 1924, exact 100 jaar geleden, voorspelde een krant die Folsom Telegraph heette iets nogal opzienbarends. In 2024, zo voorzag de krant met veel aplomb, zou de wereld vrij zijn van paarden. De reden achter deze Grote Viervoetersvernietiging? De nederige automobiel. ‘Als het aantal paarden met dezelfde factor blijft afnemen als de afgelopen tien à twintig jaar het geval was,’ orakelde het dagblad, ‘is het eenvoudig te voorspellen wanneer het laatste paard zijn stal aan de auto zal overdoen.’

En de courant stond beslist niet alleen in het voorzien van een sombere toekomst voor paarden. De roaring jaren ’20 waren dan ook de tijd dat de auto zijn echte doorbraak beleefde, waarin hij de machine werd die het leven van miljoenen mensen voor altijd zou veranderen, en niet alleen die van een paar bijzonder welgestelden.

Als verlichte burgers van 2024 – een jaar dat gelukkig niet begon met de door de Folsom Telegraph aangekondigde massaslachting van paarden – is het makkelijk de naïviteit van onze voorouders te bespotten. Ha, pak aan, Folsom Telegraph! We hebben nog paarden! Er zijn volop paardenraces, ze hobbelen ons door het bos, ze zijn overal! We hebben ze niet allemaal naar de slager geduwd! Alleen, ergens hebben we dat ook weer wel, nietwaar?

Hoeveel paarden zijn er nog in 2024?

Helaas kan ik nergens exacte cijfers vinden van het aantal paarden in het Verenigd Koninkrijk anno 1924, maar dankzij een paardentelling in 1917 (serieus) weten we dat Groot-Brittannië in dat jaar bevolkt werd door 2,7 miljoen paarden. Vandaag de dag? Zo’n 850.000. Nu is dat nogal iets anders dan ‘paarden zijn uitgestorven’, maar toch: het is wel 70 procent minder, in een eeuw tijd. In diezelfde periode is de autopopulatie van het VK met een kleine 16.500 procent gestegen.

Voor paarden zijn dat toch schrikbarende cijfers. Niet in de laatste plaats omdat je je kunt afvragen: die overblijvende paarden, doen die eigenlijk nog iets nuttigs? In de jaren ’20 waren paarden de motoren van het land, of in ieder geval van het modderige gedeelte. Ze trokken wagens, vervoerden spullen en produceerden vruchtbare mest. Op dit moment kun je paarden in ons deel van de wereld nog het best rangschikken onder de noemer ‘duur en temperamentvol accessoire voor vrijetijdsbesteding’.

‘Over 100 jaar geen auto’s met verbrandingsmotor meer’

Tegenwoordig, in 2024, kun je met enig gemak struikelen over de hoeveelheid commentatoren, opiniemakers of hoe je ze ook wilt noemen, die op de lange termijn hetzelfde lot voorspellen voor de auto. Zij beweren dat auto’s binnen een eeuw, en misschien wel al veel eerder, zullen zijn gereduceerd tot objecten die er niet meer toe doen. Ze zullen irrelevant zijn geworden; dure, temperamentvolle objecten voor de vrijetijdsbesteding van vage hobbyisten.

Maar, auto-enthousiastelingen van de toekomst, vrees niet. De auto, uitsterven? Dat gaat niet gebeuren. Want dit is het punt dat de afgelopen eeuw pas echt de grote plaag van de paarden was: hun totale weigering om zich ook maar een béétje aan te passen aan moderne tijden, om gewoon gezellig mee te evolueren. Het paard van vandaag lijkt, als je het mij vraagt, als twee druppels water op het paard van 100 jaar geleden. Waar in mijn ogen dus een behoorlijk gebrek aan ambitie uit spreekt.

De automobiel is nogal wat veranderd de afgelopen eeuw

Nee, dan de auto. Die heeft niet alleen letterlijk, maar vooral ook figuurlijk de nodige kilometers gemaakt. Die is zowel intern als extern hard aan het werk geweest om zich aan te passen aan de veranderende tijden. En dat zal hij blijven doen, lang nadat het laatste paard van Groot-Brittannië is verwerkt in een herdenkings-Pritt Stift.

Als er over een eeuw nog mensen zijn (waar ik, laten we eerlijk wezen, op dit moment nou ook weer niet al te veel geld op zou inzetten), dan zullen er ook nog auto’s zijn. En dat is nou eens een voorspelling die er over 100 jaar helemáál niet zo idioot en kortzichtig uit zal zien.

Duitse professor: ‘De verbrandingsmotor is de komende 100 jaar veilig’