Mercedes A 250 e

Je kunt moeilijk beweren dat de Duitsers in het algemeen, en Mercedes in het bijzonder, erg vooraan stonden om de wereld te redden met (semi-)elektrische auto’s. Die veer kun je beter in het achterste steken van de Japanners. Hoewel die ook elke walvis uit de zee proberen te trekken en kerncentrales bouwen op aardbevingsgevoelige plekken, maar dat is een andere discussie.

Bij de meeste Duitsers is het kwartje inmiddels gevallen

Mercedes kwam onlangs met de vol-elektrische EQC, maar meent ook dat de wereld nog niet klaar is voor een plotselinge overstap naar vol-elektrisch. Er zal de komende jaren, decennia wellicht, zeker behoefte zijn aan hybrides. Auto’s waarmee je je dagelijkse ritjes elektrisch kunt doen, maar óók op vakantie kunt. En waarin je niet 90 procent van de tijd rondrijdt met 400 kilo aan accu’s waarvan je het merendeel zo goed als nooit zult aanspreken. Daar hebben ze een punt. Daarom presenteerden ze hybride versies van de A- en B-klasse, naast de C-, E- en S-klasse en GLC hybrides die er al waren. EQ Power, heet de nieuwe kapstok.

Prestaties van de hybride motor uit de Mercedes A 250 e

De 1,3-liter viercilinder van de A-klasse heeft ondersteuning gekregen van een elektromotor en een 15,6-kWh accupakket. De benzinemotor alleen was al goed voor 160 pk en 150 Nm, maar de elektra brengt het totaal op 218 pk en 450 Nm. Dat scheelt leuk als je een sprintje naar 100 km/u trekt: dat duurt geen 10,9, maar slechts 6,6 seconden. Ook de top is hoger: geen 200, maar 235 km/u. Daarbij kun je (volgens de WLTP-norm) zo’n 68 kilometer ver komen op alleen de accu’s. Dat is dus riant voldoende voor wat ‘de gemiddelde mens’ aan woon/werkverkeer en andere korte ritjes aflegt.

Een paar dingen maken de hybride A extra bijzonder

Zo is hij ook geschikt voor snelladen, zodat je accu’s in 25 minuten weer voor 80 procent vol zitten. Mercedes gaat ervan uit dat het aantal snelladers vlot zal toenemen (ze zitten tenslotte zelf, met BMW, Ford en de VW-merken, in het Ionity–samenwerkingsverband dat zo’n netwerk aan het aanleggen is), waardoor je auto volladen sneller gaat dan jij je boodschappenkar kunt vullen. Ook apart: de duurder aangeklede versies hebben nog nep-uitlaten, maar bij de basis-A zie je aan de achterkant… niets.

Er ís wel een uitlaat, maar die zit in het midden onder de auto, eigenlijk precies tussen jou en de voorpassagier. Waarom? Nou, een uitlaat vreet ruimte en is heel onhandig als je een wat groter batterijpakket onder de achterbank wilt leggen (waar normaal de benzinetank zit) én de bagageruimte niet te veel wilt beperken. En dus heeft Mercedes een veel korter, supercompact uitlaatkanaal gemaakt dat niet achteraan, maar middenin eindigt.

Het interieur van de Mercedes A 250 e

Dat was nogal een uitdaging, omdat een uitlaat herrie en hitte produceert, en dat wil je weghouden bij de inzittenden. Gelukkig is er één oplossing voor beide problemen: isolatie. Van dat materiaal zit er veel om en zelfs in het hele systeem. Tijdens het rijden valt het dan ook nauwelijks op dat de uitlaat op zo’n onconventionele plek zit. Rijden doet de A 250 e uitstekend, trouwens.

Je kunt eenvoudig zelf bepalen hoe het hybridesysteem zijn werk doet, of het geheel aan de auto zelf overlaten. Dan zoekt hij ook zelf uit waar, wanneer en hoe hij het best remenergie kan terugwinnen – ook op basis van GPS-info. Zo kan hij, als je dat wilt, zelf afremmen als je de bebouwde kom binnenkomt of op een rotonde af rijdt. Het werkt allemaal heel soepel en vanzelfsprekend. En ondertussen verbruik je moeiteloos en ongemerkt, zonder veel concessies, maar 1,5 l/100 km. Daar kunnen wij, zeker bij de huidige benzineprijzen, de humor wel van inzien…

Specificaties van de Mercedes A 250 e