Koop nu de allerheetste Mercedes supercars

Je ziet het goed: dit zijn vier van de gemeenste, kwaadste en krachtigste Mercedes supercars die ooit uit Stuttgart zijn komen rollen. Drie werden in elkaar gezet door het doorgeslagen team van de Black Series. De vierde is een liefdesbaby van Mercedes en McLaren. Het zijn de C 63 AMG Black, de SL 65 AMG Black, de SLS AMG Black en de SLR McLaren Roadster. Je weet dat je ze wilt hebben. Dat komt goed uit, want alle vier de auto’s gaan op 7 september onder de hamer bij veilinghuis RM Sotheby’s in Londen. Er wordt geschat dat ze gezamenlijk zo’n 1,3 miljoen euro op zullen brengen. En dat terwijl je jezelf met allemaal, als je niet uitkijkt, binnen anderhalve seconde achterwaarts om een boom kunt vouwen…

De ultieme Mercedes supercars: een kijkje van dichtbij

Mercedes SL 65 AMG Black Series

Hij is duivels. Hij is belachelijk. Hij lijkt te zijn gesmeed door een Griekse god – in z’n doorgesnoven discoperiode. Je kent de verhalen over zijn 670 pk sterke V12 biturbo. Over het koppel, dat van ruim 1.200 naar ‘slechts’ 1.000 Nm begrensd moest worden om de achterbanden nog een kleine kans te geven. Ook AMG’s eigen zeventraps automaat kon er niet mee omgaan en werd vervangen door een oude vijftraps variant. Het interieur is kaal en hard. Het lijkt alsof ze vergeten zijn om de stoelen onder de bekleding van kussens te voorzien. Maar je brein blokkeert pijn wanneer het wordt geconfronteerd met groot gevaar. Rustig gas geven in de SL Black resulteert in een doorslaand tractiecontrolelampje in de eerste, tweede, derde en vierde versnelling. De elektronische hulpjes uitschakelen? We kijken wel uit. Het onderstel laat je oogbollen rammelen in hun kassen. Vreemd genoeg is de V12 in zijn geheel niet luidruchtig. Het is meer een vaag gebrom, gedempt door de turbo’s. Geen gegil, geen gedonder. De SL 65 Black Series is een stille moordenaar. Voor dit piekfijne exemplaar met slechts 2.360 kilometer op de klok zul je een bedrag tussen 165.000 en 235.000 euro moeten meebrengen, voorspelt Sotheby’s.

Mercedes C 63 AMG Black Series

Tijd voor iets, eh, makkelijkers. Net als de andere auto’s uit deze collectie werd deze C 63 Black oorspronkelijk geleverd in Italië en is hij afkomstig van de eerste eigenaar. Hij heeft 3.500 kilometer gereden en heeft een ronduit unieke kleurstelling. Hij is zelfs uitgerust met standaard AMG-stoelen in plaats van de optionele Recaro’s. Volgens Sotheby’s genoeg reden om een verkoopbedrag van 130.000 tot 175.000 euro te rechtvaardigen. We zijn ‘m nog niet vergeten: de briljante 6,2-liter V8 die tot voor kort de meeste AMG’s aandreef. In deze Black Series werd hij voorzien van onderdelen van de SLS AMG, zodat hij niet minder dan 517 pk levert. Hoewel de C 63 Black vreselijk snel is, voelt hij aan als een alleraardigste all-rounder. Niet zo gefocust op het circuit als zijn spoilers en vleugels doen vermoeden. De transmissie schakelt soepel maar zonder de scherp verwoorde gangwisselingen die we kennen van moderne DCT-bakken. Dit is geen 911 GT3-rivaal; meer een C-klasse in topvorm. Een rappe straatauto, geen Nürburgring-verslinder. En – heel fijn – hij neemt zichzelf niet al te serieus.

Mercedes SLR McLaren Roadster

Als er ooit één Anglo-Germaanse super-GT bestond, was dit hem wel. Een echte supercar was de SLR nooit, daarvoor was hij te zwaar en te log in zijn reacties. Maar eigenlijk was ie ook te krap en te Spartaans om zich een GT te kunnen noemen. Toen hij nieuw was, nam hij het op tegen de Enzo en de Carrera GT. Dat was een lastige vergelijking. De Roadster werd in 2009 uitgebracht als zwanenzang van de SLR. Hij is lang niet zo intimiderend als de SL Black, maar het is een stuk lastiger om erin te klimmen. De bedieningselementen zitten op vreemde plekken en de startknop verbergt zich onder een klepje op de versnellingspook. Vreemd, maar hoe langer hoe charmanter. De SLR is een vreemde combinatie van verschillende overtuigingen. McLaren wilde een laag gewicht een autosport-waardige precisie, terwijl het Mercedes-hart enkel brute en lompe kracht tentoonspreidt. De hele auto schudt en beeft als de 5,5-liter V8 zich laat klinken, briesend door de zij-uitlaten naast je enkel. Zijn rauwe baritonstem wordt naarmate de toeren klimmen begeleid door een snerpende supercharger-huil die je tot tranen weet te roeren. Met deze hyperactieve besturing de enorme voorkant nauwkeurig plaatsen vergt ongeveer evenveel conentratie als een deurbel indrukken met een biljartkeu. Het onderstel is uit balans: de voorkant hard en stoterig, de achterkant zacht om de miljonairskont geen zeer te doen. Het zicht naar buiten is belabberd, de interieurkwaliteit zo-zo en de prijs toen hij nieuw was – ruim zes euroton – gewoonweg belachelijk. Maar we zullen verder niet zeuren, want de motor maakt alles goed. Alles wat je ooit hebt gehoord over de oorverdovende gevechtsvliegtuig-soundtrack is helemaal waar. Het is verslavend. En oh, wat is ie snel en wat is ie opwindend. Dit exemplaar is uitgevoerd in schitterend Palladiumgrijs met rood leer en koolstofvezel accenten. Hij staat op de typische turbinevelgen, de enige juiste voor een SLR als je het ons vraagt. Met zijn 3.580 kilometer moet hij tussen 335.000 en 425.000 euro opbrengen.

Mercedes SLS AMG Black Series

Na de SLR kwam Mercedes met een meer ontspannen, minder serieuze supercar. Hij had nog altijd een V8, achterwielaandrijving en kijk-mij-nou-deuren, maar de SLS kostte de helft en was dubbel zo plezierig. Het resultaat van een Black Series-behandeling had mijlenver over the top kunnen zijn, maar in plaats daarvan werd het Mercedes’ meesterstuk. Er werden er slechts 50 geproduceerd. Met 1.550 kilo woog hij 70 kilo minder dan de standaard auto; absurd, gezien zijn grootte. De Black-versie is een ware Ferrari F12-rivaal en wordt niet veel lekkerder dan dit goudgele exemplaar met slechts 850 kilometer op de teller. Sotheby’s schat hem op 370.000 tot 460.000 euro. Geen geld voor mogelijk de beste auto die ooit de Mercedes-ster mocht dragen. Waar de andere drie auto’s worden gevormd door hun motor, is die in de SLS Black Series niet de dominante factor. Niet helemaal. Goed, 630 pk valt moeilijk te negeren, evenmin als het rode streepje op de toerenteller bij niet minder dan 8.000 tpm. Maar de transmissie, het vriendelijke onderstel en de extreem communicatieve besturing zijn minstens zo sensationeel. Het geheel doet nog het meest denken aan de McLaren 675LT, ook zo’n uitstekend bruikbare auto met bakken vermogen, circuitwaardige aerodynamica en onaardse prestaties. En dan hebben we het geluid nog niet genoemd. In de SLS, omgeven door alcantara met enkel een paar brievenbusramen om door naar buiten te gluren, word je ondergedompeld in de ervaring die de 6,2-liter V8 je biedt. Hij paart de lage dreun en het gegorgel van de C 63 met Ferrari-achtige shock and awe bij hogere toeren. Van de vier auto’s die we hier noemden, is het zonder meer onze favoriet en de auto waarop we dit weekend zouden bieden. Een potje maken, iemand?