Review: WRC 9

Het kan best lastig zijn om mensen enthousiast te maken over het negende deel van iets. Zelfs de meest recente Star Wars bracht maar 1 miljard dollar in het laatje – die daarvoor bracht 300 miljoen meer binnen. De producers huilen ongetwijfeld boven hun kaviaar. De makers van WRC 9 staan voor dezelfde uitdaging, maar dan met minder lichtzwaarden.

De grootste verandering bij WRC 9 ten opzichte van (het al heel aardige) WRC 8 zijn drie nieuwe locaties die voor het hele corona-gebeuren op de kalender stonden. De rally’s in Nieuw-Zeeland en Japan en de Safari Rally (Kenia) zijn nu met veel detail en vol eigen karakter gedigitaliseerd.

Net als voorheen zijn de Epic Stages het hoogtepunt. Het zijn ultieme proeven van focus en kunde die zo’n 15 minuten duren om af te ronden. Of eigenlijk 20 minuten, als je een paar keer ondersteboven hebt gelegen een tijdstraf kreeg voor een aanrijding met een schaap. Verder is het spel in grote lijnen hetzelfde.

Er zijn kleine aanpassingen aan de natuurwetten, al zijn de auto’s nog steeds geneigd om te gaan wiegen op grote snelheid, waardoor ze lastig bestuurbaar worden. Een aardige toevoeging is een modus waarin je uitdagingen kunt verzinnen voor vrienden, waarbij ze niet tegelijkertijd online hoeven te zijn om deel te nemen.

De single-player-modus is vrijwel ongewijzigd, maar die stak al vrij goed in elkaar. Voor wie nog nooit eerder een WRC-spel speelden, is dit een goede instapper. Het spel is uitgebreid en betrekt je bij het racen. Makkelijk is het trouwens niet, net als bij echt rallyrijden. Liefhebbers van de reeks zullen blij zijn met de nieuwe locaties, maar hadden misschien iets meer nieuwe features verwacht.