Snelheid, stilte, zuinigheid: dat is hoe de toekomst van de auto eruitziet, en de Mercedes S 600 is dat allemaal heel erg niet. In elk geval dit door AMG getunede exemplaar uit het eerbiedwaardige Japan niet.
Hij weegt meer dan twee ton. De motor telt twaalf cilinders die met elke rotatie zes liter verplaatsen. Het woord ‘verbruik’ wordt alleen toegepast als het gaat om de sake die de man op de achterbank drinkt, niet als gekke nonsens die betrekking heeft op je aandelen Koninklijke Olie. Hij is voor modern automobilisme wat de pitspoes is voor de Formule 1: verschrikkelijk passé en verafschuwd door millennials – maar achter gesloten deuren toch stiekem best wel een beetje leuk.
De motor in de S 600
Hou je vast; nu wordt het echt een partij nerdy. De Mercedes S 600 (of 600 SEL, voordat Mercedes de benaming in 1993 veranderde) had een 408 pk sterke 6,0-liter V12 toen hij uit de fabriek kwam rollen. Uiteraard besloot AMG een eigen versie te maken, die de naam S 70 AMG meekreeg, aangezien de V12 nu een 7,0-liter was, met 500 pk. Op verzoek kon je zelfs doorstoten naar 7,3 liter en 532 pk, als je tenminste genoeg geld (ja, veel) naar AMG gireerde.
‘Het is onbekend hoeveel S 600 AMG’s er voor de Japanse markt zijn geproduceerd, maar naar verluidt minder dan 100’
De S 600 AMG is relatief onbekend. Het was een variant die alleen in Japan werd geleverd, als een heus AMG-‘fabrieksmodel’. Hij droeg een AMG-bodykit, had AMG-velgen en nog wat andere AMG-snuisterijen, en hij had een 6,0-liter V12 met andere zuigers, stangen, nokken en ECU om het vermogen naar 445 pk te helpen. Het is onbekend hoeveel van deze modellen er officieel voor de Japanse markt zijn geproduceerd, maar naar verluidt zijn het er minder dan 100.
Een bijzonder slechte aankoop
Ieder consumentenadviesbureau zal je vertellen dat het een slechte aankoop is in de economie van tegenwoordig, want dat is het ook. Aan de andere kant: dit is geen typische S 600 – hij mag er dan uitzien alsof hij klaar is voor het automobiele bejaardenhuis maar hij klinkt als een Formule 1-auto uit de jaren negentig. Geen grap.
In de jaren tachtig, toen alles overdreven werd, spendeerde Mercedes fortuinen aan het S-klasse-programma. Als je het internet wilt geloven, besteedden ze omgerekend meer dan een miljard euro aan de aanvankelijke ontwikkeling van deze W140-generatie. Achteraf bezien nog niet zo’n slechte zet: de S-klasse wordt immers al decennialang beschouwd als de heilige graal van de autowereld.
Serieuze status
De V12 in de W140 S-klasse (code M120) had een serieuze status, en die leeft voort tot op de dag van vandaag. Hij levert koppel bij ieder toerental, en de configuratie van de motor is perfect in balans. Om het eenvoudig te stellen: je kunt een muntje voorzichtig op z’n kant zetten op het inlaatspruitstuk, gas geven als een bezeten YouTuber, en het muntje zal keurig blijven staan.
De Mercedes M120 was zo goed ontworpen en gemaakt dat hij al snel ook werd gebruikt in andere auto’s dan Mercedessen, met name de Pagani Zonda. Vroege C12’s gebruikten de reguliere 6,0-liter M120 (die met 408 pk), terwijl latere modellen een door AMG gekieteld blok gebruikten van 7,0 of zelfs de voornoemde 7,3 liter. De Zonda klonk nooit als een seniore Mercedes – ondanks het gebruik van dezelfde motor. Dus betekent dat dat een 23 jaar oude Mercedes hetzelfde kan klinken als een van de best klinkende supercars ooit? Nou, reken maar, en dat brengt ons weer netjes terug bij de auto in kwestie.
De auto die beroemd is op het internet
Internetgekkies kennen deze auto wellicht al, want hij is het onderwerp van talloze posts onder de noemer ‘Hoe laat ik mijn oude Mercedes klinken als een F1-auto’. Dit is het resultaat: dé auto die internetroem vergaarde door met een niet te gekke snelheid door Japanse tunnels te rijden en daarbij een woest V12-geluid voort te brengen. En hij is zojuist in Engeland aangekomen.
‘Ik ben heel slecht in het kopen van auto’s, want ik heb altijd de neiging om eerst ja te zeggen’
De TopGear-redactie behoorde tot de groep fanaten die een meer dan gezonde obsessie had voor deze auto, net als een van onze huisfotografen, Mark Riccioni. Mark had zelfs al jaren contact met Sasaki-san – de man achter deze waanzin – dus letten we goed op toen hij in januari een e-mail van hem kreeg. We lazen: ‘Gegroet mijn beste Mark-san’ – een traditioneel hallo. ‘W140 Mercedes AMG’ – hij had onze aandacht. ‘Nu, ik moet verkopen’ – alarmbellen begonnen te rinkelen. ‘Gebruiksgoed van excellentie geluid’ – ah, daar vloog Google Translate weer eens uit de bocht.
De auto werd verkocht
We chatten verder via Line, het Japanse equivalent van WhatsApp (dat voorziet in onmiddellijke vertaling alsook in de mogelijkheid om een hele chat door middel van emoji’s te voeren). Wat bleek: Sasaki-san verkocht inderdaad de auto die hem een ster op internet had gemaakt. Toevalligerwijs ging onze fotograaf toch al naar Japan, voor de autoshow van Tokio, een paar weken later. En de garage van Sasaki-san bleek maar tien minuten rijden van zijn hotel. Toeval bestaat niet. Ondertussen chatten ze vrolijk verder over de opties om de auto te verschepen, louter via boot- en zee-emoji’s.
Mark: ‘Ik had nooit eerder een auto in Japan gekocht. En ik ben heel slecht in het kopen van auto’s, want ik heb de neiging om eerst ja te zeggen en dan pas door te denken. Alleen als hij in brand had gestaan, had ik misschien nog afgezien van de deal. Nou ja, dat wil zeggen, als alleen de achterkant was afgebrand, dan had ik ’m nog wel aanbetaald. En het scheelde dat ik het zware importwerk kon laten doen door een daarin gespecialiseerd bedrijf.’
Is de S 600 AMG een vreselijk idee?
Zonder enige twijfel, maar het is ook een geweldige manier om plezier te hebben zonder het gevaar te lopen dat je, zeg, altijd boven de maximumsnelheid rijdt, of de Lamborghini Performante van een vriend tegen een boom parkeert.
Want hier is een dilemma waar alle autofans op dit moment mee te kampen hebben. Moderne krachtige auto’s zijn veelal fantastisch snel, tot op het punt waar zelfs begenadigde bestuurders het lastig krijgen om al dat vermogen op de weg te brengen. Daarbij klinken ze vaak best wel ruk (vanwege downsizing, turbo’s en elektrificatie), dus tenzij je gelukkig genoeg bent om je de eigenaar te mogen noemen van iets Italiaans c.q. duurs, zul je vaak iets zeggen als ‘hij klinkt ondanks alles toch niet slecht’.
Geluid is een onderschatte factor, die door de onderschatting ervan dreigt een pas op de plaats te moeten maken in de moderne autobouw. Terwijl een goed geluid een auto juist intrigerend en uniek maakt, onafhankelijk van z’n potentiële snelheid of je rijtalenten. Nu de toekomst bestaat uit snelheidsbegrenzers en downsizing, kunnen we nauwelijks een beter moment verzinnen om even rustig aan te doen en een soundtrack op te zetten die herinneringen oproept aan een van de mooiste perioden uit de Formule 1.
Reacties