Waarom Nederland met z’n mooie wegennet stokoude ‘tweedehands’ viaducten neerzet

Elke keer als we in Duitsland rijden, vinden we het bijna oneerlijk dat de Duitsers op hun brakke snelwegen met twee rijstroken zo hard mogen rijden. De Nederlandse wegen zijn eigenlijk veel geschikter; vaak zijn ze breder en ligt het asfalt er beter bij. We scoren regelmatig hoog op de wereldranglijsten als het om ons wegennet gaat. Je zou denken dat we chique nieuwe viaducten zouden plaatsen, maar in plaats daarvan doen we het met oude tweedehandsjes.

Trouw meldt dat viaducten langs de A44 in Nederland straks hergebruikte betonnen balken krijgen. Hiervoor lagen ze bij de A9, en het beton is al 50 jaar oud. Deze zogenoemde liggers kun je nu spotten in de havens van IJmuiden. Je herkent ze aan de roestplekken en de afgebrokkelde randen. Niets iets wat je verwacht bij het goede wegennet van Nederland, maar uiteraard is hier een goede reden voor.

Tweedehands viaducten zijn sterker dan nieuwe

Een woordvoerder van Rijkswaterstaat legt uit aan Trouw dat het ontwerp van deze liggers in de afgelopen 50 jaar niet veranderd is. ‘De H- of omgekeerde T-vorm maakt ze stevig en licht en ze gaan wel honderd jaar mee.’ En dat is niet het enige voordeel. Beton blijft ‘eeuwig’ uitharden, dus volgens Rijkswaterstaat is een tweedehandsje sterker dan een nieuwe.

Behalve dat oud beton sterker is dan nieuw beton, is er nog een voordeel. Je hoeft geen fabriek aan te slingeren om nieuw beton te produceren. Het is daarom veel duurzamer om oud beton te hergebruiken bij een nieuw viaduct. Volgens het artikel van Trouw zijn er bovendien niet genoeg mensen of materialen om alle infrastructuur in Nederland te vervangen met nieuwe spullen.

Het is geen nieuw concept. Een nieuw viaduct bij Hoog Burel op de A1 gebruikt al liggers die ooit bij de A7 lagen. Dat is ook het viaduct dat je op de foto ziet hierboven. Rijkswaterstaat geeft wel toe dat het momenteel nog duurder is om oude liggers te hergebruiken: ‘Je hebt een veel grotere schaal nodig om het efficiënt te kunnen doen. We zijn nu eigenlijk nog aan het oefenen.’