Verbrandingsmotor verbieden? Eerst deze vragen beantwoorden

Nou, daar gaan we. De Britse regering heeft besloten waar we allemaal al bang voor waren: dat er een dag komt waarop we in het Verenigd Koninkrijk geen auto meer zullen kunnen kopen met een verbrandingsmotor. Dat nieuws kwam even onverwacht als een regenbui in mei.

Maar betekent dit daadwerkelijk de dood van de door fossiele brandstoffen aangedreven voertuigen in het VK, of is het gewoon weer eens een maatregel die wordt aangekondigd om zoveel mogelijk politieke winst uit te peuren? Gezien de nogal arbitrair lijkende invoerdatum – wie weet er in hemelsnaam wat er zal gebeuren tot 2040? – is het wellicht toch het laatste, maar dat neemt niet weg dat de druk op de verbrandingsmotor aanzienlijk is vergroot door deze aankondiging.

Een dubbel gevoel

Ik vind het heel moeilijk om over dit onderwerp een mening te hebben. Aan de ene kant heb ik enorm veel respect voor de natuur, en weet ik dus dat het verstoken van fossiele brandstof op de lange termijn geen stand zal kunnen houden, maar ook weet ik dat de afhankelijkheid van olie op onze aarde zo immens is, dat er enorm veel zal moeten veranderen om daar een einde aan te maken. Daarbij raak ik buitengewoon emotioneel als het gaat om auto’s en hun motoren. Kortom: deze recente beslissing van de boven ons gestelden roept meer vragen op dan dat er oplossingen worden geboden.

Het vrachtverkeer?

Hier volgt een aantal van die vragen. Als normale passagiersauto’s geen verbrandingsmotoren meer mogen hebben, wat gebeurt er dan met het vrachtverkeer? Dieselende vrachtwagens dragen een groot percentage bij aan de uitstoot in de lucht, maar ze lijken in dit plan niet te zijn meegenomen. Wat gaan we doen met vliegtuigen en vrachtschepen? Die laatste zijn verantwoordelijk voor enorm veel vervuiling, maar ook die worden nooit meegenomen in de radicale overheidsplannen.

Wie gaat er betalen?

Dan hebben we de infrastructuur. Wie gaat die hervorming betalen? Idealiter zou elk benzinestation moeten worden omgebouwd tot een laadstation. Of niet? Hoe zal het laden van elektrische auto’s straks in zijn werk gaan? Zal iedere straat in het land open worden gegraven om er inductieplaten onder te leggen, zodat auto’s die er geparkeerd worden zichzelf ’s nachts opladen? Dat klinkt wat prijzig voor een land waar er momenteel geen geld is om ook maar een enkele directe trein te laten rijden tussen Londen en het noorden.

Moeten we wel gaan stekkeren?

Wat me ook niet aanstaat, is dat iedereen er maar klakkeloos van uit lijkt te gaan dat elektriciteit de oplossing is. Klaar; de enige oplossing voor persoonlijk vervoer in de toekomst is elektriciteit. Dat gaat er bij mij niet in. Die veronderstelling strandt al als je er met je vrienden tien minuten over praat in een café, laat staan als je ‘m wetenschappelijk benadert. Want waar gaan we de eindeloze voorraden zeldzame metalen vinden om al die accu’s mee te produceren, en hoe gaan we al die extra elektriciteit opwekken? Het VK zeilt nu al behoorlijk scherp aan de wind als het gaat om de capaciteit, wat ironisch is, want de bijdrage van windenergie is maar een fractie van wat het zou moeten zijn.

Honda kwam tien jaar geleden al met een werkende waterstofauto. Waterstof is het meest voorkomende element op onze planeet. Maar het heeft er alle schijn van dat machtige mensen, bedrijven en regeringen niets op hebben met een toekomst op waterstof.

Schandalig

De oplossing voor de korte termijn is om mensen zo veel belasting te laten betalen dat ze hun auto de deur uit doen. Het is schandalig dat een bevolking die lange tijd verleid werd om diesels te kopen, nu in meer of mindere mate de schuld krijgt van de povere luchtkwaliteit in het VK.

De consequenties hiervan? Minder mensen zullen het kunnen opbrengen om auto te rijden, de hele financiële onderbouwing van de autobubbel zal onderuit worden gehaald als iedere Brit ineens van zijn of haar dieselmachine af wil, en dan zal iedereen zich met een schok realiseren dat het openbaar vervoer in het VK er niet op is gebouwd om al die mensen op tijd op hun werk te krijgen. Tenzij je in Londen woont of een dag van tevoren vertrekt. Om kort te gaan: het is een complete puinhoop.

Is er een oplossing?

In elk geval geen eenvoudige. De mens is verslaafd geraakt aan makkelijke energie, en die situatie kan eigenlijk alleen maar in tranen eindigen. Ik denk dat we maar hoopten dat politici en wetenschappers op de proppen zouden komen met veranderingen en oplossingen waardoor we onze levens exact eender zouden kunnen blijven leven in een wereld met uitgeputte voorraden fossiele brandstof. Ik heb nog altijd heel veel vertrouwen in de wetenschap – 2040 is nog ver weg – maar niet in de parlementsleden die, overlopend van blinde ambitie, lukraak zulke onzinnige maatregelen afkondigen. En nu ga ik een ritje maken in mijn 512TR.