De Porsche Cayenne bestaat twintig jaar: Hoeveel is de SUV verbeterd?

Ben ik in terreinevenement beland?

Soort van. Porsche vierde onlangs de twintigste verjaardag van de Cayenne en een bijeenkomst op een circuit zou een beetje raar zijn geweest, hoeveel ondersteltechnologie er in de loop der jaren ook onder de carrosserie is gaan zitten. Een bescheiden avontuur door het platteland van County Durham voelde een heel stuk toepasselijker. Dachten we op voorhand…

Is dit een verjaardag die we moeten vieren?

Op zichzelf is de Cayenne, oud of nieuw, een vriendelijke en diep indrukwekkende auto. Maar of zijn veelgeciteerde status als ‘redder van de sportauto’s van Porsche’ – dankzij de riante winstmarges – nou de enorme roedels imitaties die onze steden vullen rechtvaardigt? Het is een debat waar we waarschijnlijk nooit uitkomen, zeker nu zelfs Ferrari overstag is gegaan en naar het schijnt ook McLaren met een SUV bezig is.

Laten we ons dan maar op de twee hierboven richten

Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat de originele Cayenne, codenaam E1, nog altijd geen erg mooie auto is. Maar deze terreinversie heeft wel wat – de noppenbanden en het imperiaal voegen wel wat toe aan de iets brutalere styling van de originele Cayenne, in plaats van hun best te doen die te verbergen.

Ik vind het wel tof. Hij is het werk van Porsche Classic in het VK, en het zal nog knap lastig zijn een onbedorvener blik in de ziel van de E1 te vinden. Dit is de S-versie, wat betekent dat hij een 4,5-liter V8 met 340 pk aan boord heeft, waarmee hij een sprint naar 100 km/u aflegt in 7,2 seconden en zo’n 15 l/100 km verstookt. Alle kracht gaat voornamelijk naar achteren.

Hoe is zijn weggedrag, goed?

Tot op zekere hoogte wel, ja, maar het voelt wel echt als een totaal andere productlijn vergeleken met een toenmalige Boxster of 911, terwijl de Cayenne in de loop der jaren veel meer als een regulier deel van het Porsche-gamma is gaan aanvoelen. Deze wat molliger verschijning, wiens turboloze motor een minder bombastische afgifte van de power heeft dan kopers tegenwoordig verwachten, dankt zijn aanzienlijke charme vooral aan zijn lagere limieten en ruigere randjes.

En de nieuwe auto?

We hadden diverse Cayennes van de E3-generatie kunnen kiezen, maar zijn gegaan voor de bestverkopende, de E-Hybrid. Zijn drie liter V6 levert even veel vermogen als zijn voorvader, maar krijgt hulp van een 136 pk sterke elektromotor die niet alleen het een en ander van de sprint naar 100 km/u afsnoept (5,0 seconden), maar ook behoorlijk van het verbruik (dat nu 3,1 l/100 km is).

Heeft ie een compleet verschillend karakter?

Hij is zó veel stiller (dankzij de elektrificatie) en geraffineerder (wat voor een groot deel aan de versnellingsbak ligt). Verbazingwekkend genoeg wegen de twee ongeveer hetzelfde, maar mede door de vitale hulp van alle elektronica heeft de nieuwe zijn massa compleet onder controle.

Alleen tijdens het remmen merk je pas echt hoe zwaar en groot hij werkelijk is. Een krachtige SUV flink op zijn lazer geven heeft alle nuance en subtiliteit van het atten van een Jägerbomb en is al net zo’n guilty pleasure. Misschien was een feestje op het circuit achteraf toch zo gek nog niet geweest.

Nieuwe Porsche Cayenne (2023) krijgt een flinke facelift en meer vermogen