Dit is waarom de BMW 2002tii en de BMW 128ti zo heten

Wow, dat ziet er geweldig uit…

We gaan er maar even van uit dat je het hebt over de 2002 in Inka Orange en niet over de ‘lekker veilig als je hem wilt verkopen’-grijze 1-serie (met, oké, rode lippenstift). We durven rustig te stellen dat weinig auto’s zo fraai oud zijn geworden als de BMW 02, een stel compacte auto’s gehouwen uit de Neue Klasse-sedans die het moderne tijdperk van het merk in de jaren ’60 inluidden.

En de toekomstige Neue Klasse?

Er komt dit decennium een nieuwe, vol-elektrische Neue Klasse, wat inderdaad betekent dat München de designtaal nog weleens zou kunnen omgooien. Dat kunnen we onmogelijk zeker weten, maar het is makkelijk om dat ‘onwaarschijnlijk’ te noemen. De 2002 is van een haast onwereldse schoonheid, zelfs zonder die opzienbarende kleur.

Er is nog een andere belangrijke reden om hem weer voor het voetlicht te halen: dit is de tii, 50 jaar geleden gelanceerd en nu hier om wat context te geven. Want waarom in hemelsnaam vond BMW het nodig de ti-badge te plakken op hun eerste voorwielaangedreven hot hatch, de Golf GTI-concurrent 128ti?

Oké: wat betekenen die letters dan?

Het ‘ti’ staat voor ‘Turismo Internazionale’; de extra letter in ‘tii’, een nieuwer model dat iets later kwam, staat voor ‘injectie’. Dit is een BMW uit de heerlijk begrijpelijke tijd dat namen nog werkelijk iets betekenden. 2002 moet je lezen als een 2,0-liter motor, twee deuren. Het vermogen ligt op 130 pk en wordt gevoerd naar de achterwielen via een handgeschakelde vierbak.

Het is een vriendelijker, beter benaderbaar apparaat dan de 2002 Turbo, ongeveer zoals de 128ti een wat alledaagser karakter heeft dan de M2. Uit de naamgeving van de nieuwe auto kun je op geen enkele manier iets afleiden: een 2,0-liter turbo stuurt met hulp van een automaat 265 pk naar de voorwielen. En het is een vijfdeurs. Met injectie, dat wel.

Ik neem aan dat ze nogal verschillend rijden?

Nou, de eerste indruk van de 2002 is dat het vooral een oude auto is, hoe aantrekkelijk hij ook nog mag zijn. Maar hij rijdt uitstekend. Er is geen aanstellerij bij het starten en het enige dat hij echt mist, is een vijfde versnelling.

Het bandenoppervlak dat contact maakt met de weg mag dan klein zijn, hij heeft grip zat en gaat behendig door bochten, ondanks het werkelijk enorme stuur. Hij heeft kolenscheppen trekkracht als je dat wilt, maar kan ook comfortabel cruisen als je liever wat relaxt; en dan kun je het tikken van de analoge klok horen.

Doet de nieuwe zijn naam een beetje eer aan?

Het is een wonderlijk apparaat, die 128ti, maar wel op een heel aantrekkelijke manier. Hij heeft iets van een hobbyproject, omdat ie het werk is van enkele BMW-ingenieurs die aanstoot namen aan de overmatige complexiteit van de vierwielaangedreven M135i en alle overbodige delen verwijderden om een lichtere, simpelere en goedkopere auto te creëren.

Het feit dat de meeste mensen nog steeds voor een 135i gaan, doet denken dat het vergeefse moeite was. Maar de 128ti is een topding om te rijden, en met de dubbele hoeveelheid versnellingen doet ie in ieder geval het ‘Turismo’-gedeelte beter dan de 2002. Maar zeker niet, met zijn overdreven uiterlijkheden en potsierlijke voorkant, op een even elegante manier.

Met dank aan Mark Brooks voor het uitlenen van zijn BMW 2002tii