BMW M135i xDrive

Nou, BMW-fans, daar gaan we dan. Hebben jullie je pilletje genomen? Zijn jullie klaar om je hartstochtelijk bedonderd te voelen, om alles wat je liefhebt in rook te zien opgaan? Dikke, witte rook van de verkeerde wielen?

Einde van een tijdperk

We zagen het al even aankomen, maar nu is de dag dan echt aangebroken: BMW zet officieel een stap buiten de kerk. Natuurlijk hebben ze al een paar jaar de 2-serie Active Tourer in het gamma, maar dat is een raar busje waar niemand iets om geeft. Dit is de grote headline, een aardschok in autoland: de 1-serie, een échte BMW, alom geliefd en volstrekt uniek in zijn soort, is niet langer achterwielaangedreven.

Klant is koning

De wensen van klanten (meer binnenruimte) en vast ook kostenbesparingen (dank, dure elektro-ontwikkeling) hebben BMW ertoe bewogen om de derde generatie van hun kleintje te configureren als elke andere hatchback ter wereld: met de aandrijving op de voorwielen en de motor dwarsgeplaatst. Dat laatste betekent dat we in de 1-serie ook nooit meer een zes-in-lijn zullen zien verschijnen. Een dubbel bittere pil.

Uiteraard verkoopt het merk deze omslag als een verbetering. Meer bewegingsvrijheid in een auto die niet groter is geworden, wie wil dat nou niet? Nou, de mensen die een 1-serie specifiek kochten om zijn fijnzinnige, vrijuit sturende, kwiek kwispelende aard – díé willen dat niet. Helaas zijn dat er niet zoveel. De meeste klanten, schijnt het, wisten niet eens welke wielen er werden aangedreven. Maar BMW zou BMW niet zijn als ze niet probeerden om van de nieuwe 1-serie dan wel meteen de beste voorwielaandrijver ooit in de geschiedenis van alles te maken.

Met Mini hebben ze genoeg kennis opgedaan (ook over hoe het niet moet – we kijken naar jullie, oudere JCW’s) om een solide basis neer te zetten. Vervolgens lieten ze hun ingenieurs erop los en werden er oplossingen gevonden om onderstuur en torque steer tegen te gaan. Het resultaat zijn ARB, wat op een of andere manier staat voor near-actuator wheel slip limitation en afkomstig is van de i3s; en Performance Control, dat wielen aan de binnenkant van de bocht afremt om je in de goede richting te helpen.

Meer ruimte, minder plezier

Alle versies, zelfs de 116d met zeven pk, krijgen een multi-link achteras voor hoogstaand weggedrag. Ook zijn er vierwielaandrijvers. De BMW M135i die we hier testen, heeft bijvoorbeeld altijd xDrive. Hoewel er dan toch een aandrijfas naar achter loopt, is de constructie veel lichter en compacter dan bij een pure achterwielaandrijver. Zo kon die veelgevraagde extra binnenruimte er alsnog komen: knieën, ellebogen, schouders en bagage hebben allemaal meer bewegingsvrijheid gekregen.

Aan het uiterlijk van de 1-serie zal het in ieder geval niet liggen. De moderne BMW-styling vond zijn draai op de kleine carrosserie: de forse grille is even wennen, maar het misstaat hem een stuk minder dan sommige andere recente BMW’s. Er zijn een aantal designgeintjes om de lengte en breedte van de auto te benadrukken, zoals de beroemde Hofmeister-knik bij de achterste zijruiten, die hier buiten de deur in de c-stijl valt voor een meer gestrekte lijn.

Het interieur van de BMW M135i en 1-serie

Het design aan de binnenkant is geen verrassing: twee schermen, een head-up display, gebarentaal, stemherkenning met bijdehante grapjes, een fijne druk- en draaicontroller voor de niet-millenials. Er zijn allerhande rijhulpjes, een achteruitrij-assistent (die onthoudt waar je de afgelopen 50 meter geweest bent en exact zo terug kan rijden) en zelfs een Digital Key, waarmee je je telefoon tegen de deurgreep kunt houden om de auto te openen en vervolgens te starten. De sleutel is tevens deelbaar met andere telefoons, iets waarmee we hacktechnisch helemaal geen enkele problemen voorzien.

De nieuwe 1-serie komt er alleen als vijfdeurs en in eerste instantie met vijf motoren, waarvan drie diesels: de 116d, 118d en 120d xDrive (190 pk). Voorlopig zijn de enige benzineversies de 118i en deze M135i xDrive. De laatste is er alleen met een achttraps automaat; op andere versies vind je ook een handgeschakelde zesbak en soms een zeventraps DCT. De prijzen beginnen rond 34.000 euro (27.000 euro in België) voor de 118i.

Onze M-achtige haalt 306 pk en 450 Nm uit z’n 2,0-liter viercilinder met twin-scroll turbo. Dat is mooi in lijn met wat nu het sub-topsegment van hete hatches is geworden: auto’s als de S3, Golf R en AMG A 35 (die eveneens 306 pk heeft, maar 50 Nm minder koppel). De BMW M135i is iets minder krachtig en snel dan de oude M140i met zescilinder. Dat, en de gestoorde 400-pk creaties die de concurrentie voortbrengt, wekt de indruk dat BMW op termijn nog wel met een sterkere 1 zal komen, al wordt dit momenteel ontkend. Die bal ligt bij de (ook in de toekomst nog achterwielaangedreven) 2-serie Coupé.

Hulpmiddelen vormen samen snelheid

‘Minder snel’ betekent echter niet ‘traag’, kom nou. Zeker in de Sport-modus is de BMW M135i een giftig beestje – de mapping van z’n gaspedaal zorgt in combinatie met de scherpe transmissie voor verslavend rap gedrag. Toegankelijk rap ook: de grip is enorm en de balans vertrouwenwekkend.

Op de vooras zit standaard een Torsen-slipdifferentieel, dat de power gepast verdeelt terwijl het xDrive-systeem in 250 milliseconden tot 50 procent naar achter kan sturen. Tel daar de geavanceerde ophanging, de extra verstijfde carrosserie en alle elektronica bij op en je hebt een auto waarmee je op droog asfalt de grenzen pas zult tegenkomen als je echt volkomen onbesuisd bezig bent.

Zo voelt de BMW 135i aan

Het weggedrag van de BMW M135i is zelfs zo uitgekiend dat de notie dat je iets geks aan doen bent zich nooit echt aan je opdringt. Met snelheden met drie cijfers door bochten jakkeren wordt al snel het nieuwe normaal. Onderstuur komen we niet tegen, een los achterkantje ook niet, maar aandrijfreacties in het stuur wel degelijk – en in een BMW veroorzaakt dat toch een beetje kortsluiting in ons hoofd.

Het motorgeluid heeft niet het opzwepende van de rauwe Golf R of de ploppende A 35: het is dieper, brommender. Als hardrijdapparaat is de BMW M135i slopend effectief. Als zintuigprikkelende, in je ziel roerende emotiemobiel toch minder. We zullen ’m er qua beoordeling niet op afstraffen, want hij is zeer capabel en zit prachtig in elkaar. Feit is dat BMW hier een erg goede hete hatch heeft neergezet. Maar een 1-serie qua gevoel, qua karakter? Iets waarvoor je je huidige M140i écht moet inruilen? Poeh, nou… nee.

Hoe wil BMW je dan overtuigen een 1-serie te kopen?

BMW weet heus wel dat je een decennialange traditie van achterwielaandrijving niet zomaar aan de kant kunt schuiven om het er niet meer over te hebben. Hun hoop is dat ze met de technieken in de nieuwe 1 jou ervan kunnen overtuigen dat deze auto met voorwielaandrijving er qua rijplezier niet voor onderdoet.

Het eerdergenoemde ARB-systeem staat in direct contact met het motormanagement in plaats van met de losse DSC-control unit, waardoor doorslippen van de wielen tot tien keer sneller wordt voorkomen. Bijzonder handig om onderstuur, toch de grote vijand van voorwielaandrijvers, tegen te gaan. Het Performance Control-systeem, dat individuele wielen aan de binnenkant van de bocht afremt, assisteert hier extra bij.

Beide zijn standaard op alle 1-series, maar een auto als de 118d (150 pk) die we ook even probeerden, beschikt toch niet over genoeg pep om z’n ingebouwde, solide balans te verstoren. Tot het regent of glad is, wellicht.

Specificaties BMW M135i