Autotest: Cadillac SRX 4.6 V8 Sport Luxury

Bij het zien van deze auto verslikt de welwillende milieuactivist zich gegarandeerd in zijn groene thee. Maar weet deze lijvige SUV van Cadillac ook werkelijk van wanten?

 

Dit begint er tenminste op te lijken. Al een tijdje doet Cadillac erg zijn best om met brave modellen als de BLS en CTS tot de Europese markt door te dringen. En dat terwijl iedereen weet dat het in Amerika allemaal draait om zo groot mogelijke SUV’s. Dus hup, niet van dat benauwde en weg met die politiek correcte sedans. Hier is de heerlijk dikke SRX.

 

Met zijn overbemeten V8 en al even gigantische afmetingen kun je met recht spreken van een echte Cadillac. En een echte Amerikaan. De SRX is in Europa al een tijdje op de markt, maar eigenlijk hebben we hem tot op heden niet echt aan de tand kunnen voelen. Wel weten we al dat de SRX geen uitzondering vormt op de Amerikaanse regel van te zachte vering en slechte schokdempers. Dat betekent dat je zo ongeveer een bocht uitrolt en dat je bij een enigszins golvend wegdek zeeziek kunt worden. En laten we zeggen dat je vanwege de trillingen in het interieur wellicht zuinig moet zijn op je gebitje.

 

Wat niet teleurstelt, is de V8. Als je flink gas geeft, word je onthaald op een heerlijk geluid dat verandert naarmate het toerental stijgt. Bij hoge toerentallen klinkt de motor veel scheller, maar schakel door en het gejank verandert in een veel diepere grom. Het contrast tussen beide geluiden is groot. Raak overigens niet al te gehecht aan de fijne akoestiek, want een zware rechtervoet is in dit geval funest voor het brandstofverbruik. Vreemd genoeg is de V8 zuiniger dan de V6, maar dan nog geeft de bescheiden 76-liter tank je een actieradius van maar 400 kilometer. Dat betekent dan wel weer dat je vrienden kunt worden met de mensen bij het dichtstbijzijnde tankstations.

 

Frustrerend is ook dat de SRX behoorlijk rap is voor een auto van dit formaat, maar dat het chassis absoluut niet is berekend op enige vorm van snelheid. Ook het interieur doorstaat de vergelijking met de doorgaans kwalitatief hoogstaande interieurs van Europese SUV’s bij lange na niet. Je hebt dan wel een complete standaarduitrusting en aardig wat vierkante meters tot je beschikking, maar dat is wel het minste wat je mag verwachten van een auto van ruim 82.000 euro.

 

De plek die voor sommige schakelaars is gekozen, is ronduit bizar. In welke auto vind je de bediening voor de achterruitenwisser bijvoorbeeld in het plafond? En het aantal piepjes om je te waarschuwen voor vergrijpen als een vergeten veiligheidsgordel of een sleutel in het contactslot wordt al heel snel heel irritant. Dat zal wel iets te maken hebben met de Amerikaanse voorliefde voor onzinnige rechtszaken.

 

In de SRX kun je eventueel beschikken over zeven zitplaatsen. Die zijn allemaal elektrisch verstelbaar en inklapbaar, maar dat duurt wel eeuwen. En als de stoelen eenmaal ingeklapt zijn, blijft er eigenlijk niet zoveel ruimte over. Dan kun je beter kiezen voor de iets goedkopere vijfzitter. Of nog beter, een andere auto kiezen. Zelfs als je gek bent op schreeuwerige kitsch, dan nog bieden Europese merken betere alternatieven. En dat is misschien nog wel het allerergst.