Autotest: Chevrolet Epica 2.0 VCDI Executive

De Chevrolet Epica was er al enige tijd. Niks mis mee. Nou ja, een dieselversie ontbrak nog en Chevrolet biedt die nu aan.

 

Goede auto, vonden wij toen we reden met de Epica met de fluisterstille zescilinder. Die motor is door de Koreanen zelf gemaakt en dan is het best bijzonder dat de Aziaten kiezen voor de conventionele bouwwijze van een lijnmotor. Schijnbaar meent Chevrolet dat je wat dat betreft best leentjebuur kunt spelen bij BMW – vrijwel het enige Westerse merk dat nog lijnmotoren bouwt. Nou weten we natuurlijk nog niet hoe die motor zich houdt, daar is hij domweg nog niet lang genoeg voor op de markt. Maar tijdens onze eerste rijindruk hield de motor zich meesterlijk en was hij zelfs zo stil dat we ‘m hebben gestart terwijl de motor al liep.

Toch was het niet allemaal je van het, met die zescilinder. Jawel hij loopt fraai en is stil, maar hij was ook wel een beetje loom. Een auto om mee te onthaasten, zullen we maar zeggen. We wensten de Epica succes toe, meer succes dan zijn voorganger de Evanda. Was dat al een zeldzame verschijning in het Nederlandse verkeer, de Epica heeft vorig jaar nog geen potten kunnen breken. De teller stokte bij 280 exemplaren. Daar zal Chevrolet zich geen zorgen over hebben gemaakt in de wetenschap dat veel gegadigden de komst van een dieselmotor zullen hebben afgewacht.

 

Het zal duidelijk zijn dat het grote pluspunt van de Epica met zescilinder benzinemotor moet worden ingeleverd als je voor de dieselversie kiest. Mocht je nog de indruk hebben dat de stilte te danken was aan voortreffelijke geluidsisolatie, dan kun je dat nu definitief vergeten. De diesel is stationair en rijdend net iets te luidruchtig. Dat merk je ook vooral omdat deze motor – net als de benzinemotor – niet echt gretig aan het werk gaat. Pas bij 2.500 toeren komt er een beetje gang in en boven de 4.000 toeren moet je echt opschakelen. De motor is overigens wel standaard voorzien van een onderhoudsvrij partikelfilter.

 

Het weggedrag valt tegen. Het gigantische stuurwiel kun je vanuit de middenstand een behoorlijke slag geven voordat de wielen ook daadwerkelijk in de gewenste richting gaan wijzen. Het sturen gaat bij lage snelheden ongelooflijk licht, maar gevoelloos en dat gevoel keert niet terug bij hogere snelheden. Eigenlijk – dat althans schoot ons door het hoofd tijdens de testrit – is die Epica een geweldige taxi. Achterin heb je alle ruimte en hij is niet oncomfortabel. Laat de chauffeur maar aan dat giga-stuur draaien om de Epica door het verkeer te laveren.

 

Over dat interieur gesproken: de zittingen van de voorstoelen en achterbank zijn riant van afmeting, maar bieden nauwelijks steun omdat ze behoorlijk vlak zijn. De zittingen van de voorstoelen zijn verwarmd, maar je moet dan wel het knopje zien terug te vinden. Merkwaardig genoeg zit dat in het voorportier verwerkt. Net als vorig jaar verbazen we ons weer over een merkwaardig vakje midden in het dashboard. Het zit op een plek waar je een navigatiescherm (of taximeter?) zou verwachten. En dan valt het zo tegen als je een leeg vak aantreft. Net alsof Chevrolet op de kosten heeft gelet en dat ze voor die plek domweg geen andere functie konden vinden.

 

De Epica met dieselmotor is een grote plus kwijtgeraakt als je hem vergelijkt met de zescilinder benzineversies. Die zijn sloom en superstil, de diesel is alleen sloom. Wel heeft hij er een klein plusje bij gekregen: eindelijk is hij geschikt als taxi. Diesel, riante achterbank, en dito kofferbak (480 liter inhoud). Laat je rijden en het stuurwerk aan de chauffeur over!