Autotest: Chevrolet Corvette ZR1

Een opgepepte Corvette op de Nederlandse weg is hetzelfde als een blonde stoot in een monnikenklooster, zou je denken. Denk nog eens.

 

Last van een herfstdip? Schrijf jezelf een ZR1 voor. De donkere wolken worden uiteengereten door een frisse wind en voor je het weet, straalt een vriendelijke zon je tegemoet. Een brede glimlach kun je dan vast niet onderdrukken. Het feest dat het leven heet, wordt uitbundiger gevierd dan ooit tevoren. Een uurtje achter het stuur van deze Corvette is heilzamer dan tien sessies op de bank bij de psycholoog.

 

Voorwaarden voor optimaal plezier zijn een stil weggetje en een beweeglijke rechtervoet. Wie heeft er een Ferrari 599 nodig? Natuurlijk moet je geen politie tegenkomen, want de maximumsnelheid op de vaderlandse wegen is bereikt voordat jij broem broem kunt roepen. Tot 3.000 tpm is de supercharger aan het woord, daarboven opent een klep in de uitlaat. De V8 braakt dan in al z’n glorie een geluid uit waarvan je vullingen spontaan loskomen. Machtig mooi.

 

Even voor de nerds onder ons wat cijfers: 0 naar 100 km/u in 3,6 seconden, 0 naar 160 km/u in zeven seconden rond. De top is 330 km/u. Meer technisch geleuter lijkt overbodig.

 

De bron van al dit moois is een 6,2-liter V8. Dezelfde als in de Corvette C6, maar bij deze variant is er een supercharger opgeschroefd die het vermogen oppept tot 647 pk, en het koppel tot 820 Nm – normaal gesproken is dat 437 pk en 570 Nm. Bedenk je dat dit monster maar 1.500 kg weegt en de koude rillingen lopen je over de rug. Accelereer je vanuit stilstand, dan rook je in de eerste versnelling je banden op. Zelfs in de tweede en derde versnelling hoef je maar weinig moeite te doen om spinnenderwijs het rubber af te fikken. Let wel: op droog asfalt en met banden die twee keer zo breed zijn als die van een Golf.

 

Om de ZR1 nu een wolf in schaapskleren te noemen, doet de standaard-Corvette tekort, maar in wezen is het een totaal andere auto. Denk niet dat er alleen maar een of andere gek met een decoupeerzaag een stuk uit de motorkap heeft gezaagd en er een stukje plexiglas voor in de plaats heeft geplakt. De body is compleet van koolstofvezel (kunststof in de normale versie). Het chassis werd verder ontwikkeld en is nu niet meer van staal, maar van aluminium en magnesium. Dat verklaart waarom de Corvette ZR1 maar 1.500 kilo weegt en zo allemachtig veel duurder is dan zijn oudere broer.

 

Die extra investering is in ieder geval niet in het interieur gestoken. Dit is luxe op z’n Amerikaans. Leer waar je maar kijkt, maar op een manier die de moderne autokoper niet verwacht bij een auto van dit kaliber (lees: een afwerking om te janken). Verder moet je niet te lang zijn, want de ruimte tussen stoelzitting en plafond is maar beperkt.

 

Waar niet op valt af te dingen, is de achterwielophanging met dwarsgeplaatste bladveren. Het werkt briljant, zeker in combinatie met de magnetisch instelbare dempers. De wegligging is geweldig, grip is er altijd. Zelfs in de sportstand is er nog een snufje comfort te bespeuren. Een snelle bocht neemt-ie evenwichtig en voorspelbaar. Ondanks de enorme breedte van dit gevaarte voel je je niet geïntimideerd door zijn prestaties, zeker ook door de prima communicatie via het stuur. Dit is een briljante auto. Ben je nu een beetje down, vraag of de dokter je het Amerikaanse wondermiddel ZR1 wil voorschrijven (in plaats van Prozac).