Autotest: Ford Galaxy 2.0 TDCi 163 pk Titanium

Zo heel veel keus heb je eigenlijk niet wanneer je een volwaardige zevenzitter zoekt. De Ford Galaxy blijft een aantrekkelijke optie.

 

De afgelopen jaren heeft de SUV de MPV vakkundig verdrongen, maar anno 2010 is het eigenlijk not done om je koters te verplaatsen in een auto die hun toekomst verpest. Want SUV’s maken alle bomen dood, ons water vies en de lucht geel van de CO2. Bovendien rennen de klasgenootjes van je kinderen allemaal onder je SUV als je achteruitrijdt. Het is dus hoog tijd om het minibusje terug te brengen als familiehok bij uitstek. Lekker verantwoord en verstandig, zodat je de buurvrouw weer zonder schaamte in de ogen kunt kijken.

 

Het maakt Ford op zich niet uit, want naast een SUV’tje hebben ze ook nog steeds de Galaxy in hun modellengamma. Deze MPV was ooit niet meer dan een Volkswagen Sharan met een ander logo, maar sinds deze generatie heeft Ford het heft in eigen hand genomen. Niet zonder succes: vorig jaar had de Galaxy in Nederland 13 procent van de MPV-markt in handen, waarmee hij alleen de Renault Espace en Fords eigen S-Max voor zich moest dulden.

 

Voor modeljaar 2010 is de Galaxy een beetje opgefrist met een nieuwe motorkap en grille, andere mistlampen en lekker modieuze led’jes in de achterlichten. De Titanium-uitvoering krijgt bovendien een hoop extra chroom op overdreven plaatsen, zoals de deurgrepen. Ook in het interieur zien we een paar wijzigingen, waaronder nieuwe kleuren en materialen en het zogeheten FoldFlat als standaarduitrusting. Dat stoelenvouwsysteem komt goed van pas, want de Galaxy heeft altijd een derde zitrij. Indien nodig zijn die stoelen in een mum van tijd opgeborgen.

 

Uiteraard vinden Fords opgefriste motoren ook hun weg naar de Galaxy. We reden met de tweeliter Duratorq-diesel in de sterkste versie, die tegenwoordig goed is voor 163 pk en 340 Nm. Die motor profiteert van allerlei aanpassingen, zoals verbeterde injectoren en hervormde verbrandingskamers. Het resultaat: minder CO2-uitstoot, minder verbruik, minder dieselherrie en meer vermogen.

 

Vooral dat laatste doet het bij ons altijd goed. Dat de 1.733 kg zware Galaxy in deze uitvoering geen stakker is, werd duidelijk toen we hem tussen de heuvelachtige Spaanse akkers door mochten hoeken. Niet dat de auto daartoe uitnodigt, maar we konden het toch niet laten. Tja, het blijft een vreemd, pervers genoegen om bochtige bergweggetjes met een noodgang af te werken in een brave doorzonmobiel als deze Ford. De TDCi-motor ontpopt zich dan niet alleen als gretig en levendig, maar ook als behoorlijk zuinig. Doe je normaal, dan moet je volgens Ford een gemiddelde van 5,7 l/100 km kunnen halen. Maar zelfs rijdend als gestoorden op deze slopende route kwamen we niet boven 8,5 l/100 km. Dat valt alleszins mee voor zo’n grote auto.

 

Het rijgedrag is een ander verhaal. Het is zeker geen Chrysler Voyager, maar echt sportief kunnen we de Galaxy ook niet noemen. Dat is ook niet nodig, want wie graag rotondes gierend rondt zodra de kids zijn afgezet, koopt toch een S-Max. De Galaxy voelt dan ook wat zompig aan en deint comfortabel van bocht naar haarspeldbocht, met aardig wat aandrijfreacties in het stuur die aangeven wanneer je het echt te bont maakt. De licht schakelende zesbak past prima bij dit karakter, al zou een automaat het voetbalmoedergevoel helemaal compleet maken. Bij Ford kom je dan uit bij de nieuwe Powershift-transmissie met dubbele koppeling. Vreemd genoeg wordt de Galaxy hier iets langzamer van (10,4 seconden naar de 100 en een top van 200 km/u), maar onze keuze zou het zeker zijn.