Ford S-Max 2.0 EcoBoost 240 pk 6-bak S-Edition

Als een vastberaden outcast probeert de S-Max het al jaren leuk te maken om je kinderen te verplaatsen. Nu is ie er ook met 240 pk en handbak.

 

Het is misschien niet de ruimste fullsize MPV. Vast ook niet de meest praktische. Maar verdorie, de Ford S-Max is wel de enige manier om nog wat plezier aan je kilometers te beleven als je je iets te enthousiast hebt voortgeplant. Waar moet je anders in gaan rijden? Zo’n oerbrave Volkswagen of Seat? Zo’n zeeziekte-opwekkende Chrysler, sorry, ‘Lancia’ Voyager? Zo’n stokoude Espace die uit de tijd stamt dat Renaults ongeveer zo betrouwbaar waren als een Parijse straatverkoper?

 

Toegegeven, de S-Max is zelf ook niet de nieuwste meer. Hij is twee jaar geleden gefacelift en dat betekent dat deze generatie min of meer op z’n laatste poten loopt. Gelukkig doen ze bij Ford hun best om het ding tot op het eind interessant te houden. Zo bedacht iemand dat de 2.0 EcoBoost 240 pk topversie behalve met de PowerShift-automaat ook best met een handgeschakelde zesbak geleverd mocht worden. Het gevolg is in feite een uit de kluiten gewassen hot hatch.

 

Ja, deze super-S-Max is een enorm genot. Hij gaat als vergif van z’n plek: voor een acceleratietijd van 7,6 seconden naar 100 km/u hoeven je zoontjes zich op het schoolplein niet te schamen. Voor een topsnelheid van 240 km/u evenmin. De viercilinder turbomotor zit lekker in het koppel: hij heeft het eigenlijk altijd voorhanden. Op de snelweg kun je prima vrachtwagens inhalen zonder terug te schakelen, alsof je in een dieseltje tokkelt. Natuurlijk schakel je tóch terug, want dat is leuk en altijd goed voor een flinke trap in je rug.

 

Je zit in de S-Max op met leer en alcantara beklede kuipstoeltjes, met hoge wangen waar je overheen dient te klimmen als je instapt. Op de tweede zitrij vind je drie soortgelijke zitplaatsen. Helemaal achterin zitten er nog twee verscholen in de vloer. Voor die inzittenden kunnen we niet spreken, maar tijdens bevlogen bochten en rotondes houdt de bestuurdersstoel ons in ieder geval voorbeeldig in zijn greep. Dat moet ook wel, want de S-Max helt best een beetje over, al geeft ie verder geen krimp. Voorzichtigheid is wel geboden bij het uitaccelereren, want je legt zo een vette streep rubber neer met je binnenste voorwiel. Ondanks de tractiecontrole.

 

Het knappe van de S-Max is ook dat, als je jezelf ertoe kunt aanzetten om even normaal te doen, hij net zo makkelijk de taak van rustige reisauto kan vervullen. Hij is fluisterstil en (in het geval van deze testauto) voorzien van zaken als adaptieve cruisecontrole en Bluetooth-audio. Aan dingen als de vrij laag geplaatste navigatie en de af en toe haperende dodehoekherkenning kun je merken dat we met een ouder model van doen hebben, maar die kleinigheden vergeven we ‘m graag.

 

De S-Max is volstrekt uniek in z’n soort, en wij geven Ford een warm applaus voor hun verlichte blik. Als een doorsnee MPV een lieflijk kinderpretpark met draaimolens is, is dit er een met een paar loeisnelle achtbanen. Papa mag plezier hebben.

 

15/20

 

0-100 km/u: 7,6 s

Top: 240 km/u

Verbruik: 8,1 l/100 km

Motor: 1.999 cc, viercilinder turbo benzine

Aandrijving: voor

Vermogen: 240 pk

Koppel: 340 Nm

Gewicht: 1.661 kg

CO2: 188 g/km

 

NL € 48.955

BE n.n.b.

 

Clarkson zei ooit: ‘MPV-rijders stralen uit dat ze hun biologische functie hebben volbracht en nu de rest van hun leven langzaam beige worden’. Niet in deze S-Max