Autotest: Honda Insight ES

Welkom bij de vloot groene auto’s: dit is geen slaapverwekkende Prius,
dit is de Insight. Bij deze hybride gaat het niet alleen om brandstofbesparing.

 

Voor Honda telt niet alleen een zo laag mogelijk verbruik. Nee, het merk wilde een hybride auto voor een groter publiek op de markt brengen. Dat zie je niet alleen in de prijs – lager dan van welke hybride dan ook – ook is hij minder extreem. Honda had nog wat meer kilometers uit een litertje benzine kunnen halen, maar dan zou de aandrijving ingewikkelder (lees: duurder) moeten worden en de carrosserie aërodynamischer. Hij zou dan niet alleen kleiner worden, maar minder mooi. Smalle banden met een ultralage rolweerstand zouden de wegligging en het comfort nadelig beïnvloeden. Nee, dit is een hybride voor mensen zoals jij en ik.

 

Op het uiterlijk valt weinig af te dingen. De neus is laag, agressief en zorgvuldig vormgegeven. Er zit meer dan een snufje Volkswagen (en dan met name de Scirocco) in. Let ook op de voorzichtige knik in de flanken – het lijkt haast een paar schouders. Aan de achterkant herleven de tijden van de CRX, die met het tweede ruitje onder de spoiler. De achterlichten zijn (uiteraard) voorzien van ledjes. Zeg trouwens niet tegen de mensen van Honda dat het silhouet trekjes van de Prius heeft. De eerste generatie Insight introduceerde de hatchback-vorm bij de hybrides, de Prius van die tijd was een suf sedannetje.

 

Het interieur is gemaakt van mooie materialen en naar Japanse maatstaven goed in elkaar gezet. Je mist net even dat snufje extra kwaliteit dat de Duitsers bieden, maar de vormgeving maakt het dubbel en dwars goed. Het is verfrissend en doordacht tegelijk.

 

De instrumenten domineren op het dashboard. Niet zo gek, want zo kun je je rijstijl goed in de gaten houden. Dat is belangrijk, omdat daarmee de besparing staat of valt. Je wilt natuurlijk wel weten of je het goed doet.

 

De snelheidsmeter is het wakende oog. Hij gluurt naar je vanuit een aparte behuizing die bovenop de overkapping van de meters is geplaatst. Als je volgens de regels rijdt, wordt de snelheid weergeven op een groene achtergrond, doe je het minder netjes, dan kleurt deze turkoois. Als hij diep donkerblauw is, dan maak je er een potje van. De kleur weerspiegelt niet alleen een momentopname waarin de stand van het gaspedaal en het verbruik worden gemeten, de elektronica neemt ook de omgevingscondities mee in de berekening. Als je hard remt, geeft Big Brother je door middel van een donkerblauwe achtergrond op je falie. Had je maar beter moeten opletten, dan had je eerder het gas kunnen loslaten en was zo sterk remmen overbodig. Schaam je!

 

Je krijgt nog veel meer informatie. Uiteraard zie je hoe hard de elektromotor meewerkt of hoeveel energie er wordt teruggewonnen. Verder kun je ook een wedstrijdje met jezelf doen. Aan het einde van de rit krijg je aan de hand van ingewikkelde statistieken waarin bomen de hoofdrol spelen feedback over je rijstijl. Ga je zuiniger rijden (in gamers-jargon: je bereikt een hoger level) dan krijg je virtuele bloemen, haal je je doelen niet, dan krijg je dat te horen. Wellicht een leuk idee: koppel alle Insights ter wereld via WiFi aan elkaar en ga online gamen. Wie kan er het zuinigst rijden? Mario Bros in real life!

 

Het klinkt allemaal heel kinderachtig en bedillerig, maar het werkt wel. Het herinnert je er steeds aan dat je best iets goeds voor het milieu en je eigen portemonnee kunt doen – zonder het overige verkeer op te houden. Op deze manier schiet je lekker op zonder te jakkeren. De vering is stevig, maar zeker niet té. De aandrijflijn doet z’n werk in stilte. Voor een elektromotor geen bijzondere prestatie, maar ook de benzinemotor is onhoorbaar. De Insight wekt eerst de indruk een slome duikelaar te zijn, terwijl het tegendeel waar is. Voor je het weet, rijd je 100.

 

Anders dan de Prius heeft de Insight duidelijk een sportieve kant. Je kunt flink plezier met ‘m hebben, mocht je dat willen. De besturing is direct en scherp, als een scheermes gaat hij door de bochten. Daarbij komt dat je heel ‘sportief’ zit. De versnellingsbak is een CVT. Deze is op comfort geprogrammeerd, maar in de luxe ES-versie krijg je schakelknoppen aan het stuur. Daarmee kun je schakelen tussen vooraf ingestelde versnellingsbakverhoudingen. Die punten zijn goed gekozen, je hebt echt het idee zelf te schakelen. Met een gezamenlijk vermogen van nog geen 100 pk kun je van de elektro- en verbrandingsmotor geen wonderen verwachten, maar wat lol trappen zit er zeker in. Je moet je alleen niet te zeer storen aan het bestraffende blauw van de snelheidsmeter.

 

De ervaring van Honda met hybride-auto’s gaat terug tot 1999, dus in deze generatie van de Insight zit tien jaar ervaring. Je merkt dat aan de doordachte details waarmee het elektrische systeem is uitgerust. Maar het principe is eenvoudig te begrijpen. De aandrijflijn bestaat uit een 1,3-liter benzinemotor met daaraan gekoppeld een elektromotor in de vorm van een vliegwiel. De CVT en een koppeling zorgen voor het overbrengen van kracht. Tezamen is het één compact, samenwerkend geheel.

 

Wanneer de kracht van de benzinemotor niet nodig is, zorgt Honda’s beroemde VTEC-techniek dat de kleppen nauwelijks opengaan. Dit voorkomt het onnodig verbruik van brandstof. De 100 Volt-elektromotor geeft de benzinemotor een steuntje in de rug als dat nodig is, bij het afremmen wordt de energie opgevangen in het accupakket. Daarbij is de elektromotor ook de startmotor, zodat de benzinemotor meteen draait en je zonder haperen kunt wegrijden wanneer het start-stopsysteem de motor bij stilstand heeft uitgezet.

 

De interne weerstand van de batterijen is verlaagd ten opzichte van de accu’s die in de Civic Hybrid worden gebruikt. Hierdoor is een hoger amperage mogelijk. Niet alleen de afmetingen namen af, ook het gewicht en daarmee de kosten daalden. Hetzelfde verhaal geldt voor de elektromotor.

 

Veel onderdelen in het onderstel van de Insight komen van de Jazz, maar omdat de ophanging verlaagd werd, verbeterde de stabiliteit. Zie de Insight niet als een hybride derivaat van een andere Honda, maar als een op zichzelf staand model, net zoals de Prius dat bij Toyota is.

 

Tijd voor de cijfertjes. Op buitenwegen lukte het niet om onder de 6,4 l/100 km te komen, in de stad kwamen we zelfs niet verder dan 6,7 liter. Als we het rustig aan deden, konden we zelfs met een Mini Cooper Diesel betere resultaten boeken. Toegegeven: dat is appels met peren vergelijken. De Insight is een volwaardiger auto dan de Mini en heeft bovendien een automaat.

 

De prijs van de Insight is nog niet bekend – die zullen we pas later dit voorjaar horen, wanneer de auto hier op de markt komt. Wel is al aangegeven dat de Honda goedkoper wordt dan zijn Toyota-rivaal. Een goede referentie zou de Ford Focus Econetic zijn. De Insight is ongeveer even groot, al heeft hij achterin minder hoofdruimte te bieden. Bovendien weet je maar nooit wat de overheid allemaal voor fiscale foefjes verzint om de hybrides aantrekkelijker te maken dan auto’s met traditionele verbrandingsmotoren, hoe schoon die laatste ook zijn.

 

Want opvallend genoeg is de brandstofbesparing helemaal niet zo groot, tenzij je echt met een zijden voetje rijdt. In dat licht bezien, is de Insight meer een statussymbool dan een auto die echt bijdraagt aan een schoner milieu en lagere gebruikskosten. Beschouw je ‘m gewoon als een auto, dan is het een prettige aanbieding.

 

Hopelijk is het een goede opmaat naar de tweepersoons CRZ, een hybride sportauto in een gelikt jasje die Honda in 2010 lanceert. Het chassis en het elektrische gedeelte zijn gelijk aan dat van de Insight, maar het traditionele deel van de aandrijflijn bestaat uit een 1,8-liter benzinemotor met een handgeschakelde versnellingsbak. Spannend.