Autotest: Hyundai Genesis Coupé 3.8 V6 handgeschakeld

Gewoon om even te demonstreren dat ze bij Hyundai ook echt gaaf spul kunnen maken, geeft het merk ons de Genesis Coupé.

 

Je kunt er niet meer omheen: je zult Hyundai serieus moeten nemen. Het was ooit anders, maar tegenwoordig weet het merk heel goed hoe het auto’s moet bouwen die een flink aantal mensen aanspreken. Ze weten nog beter hoe ze ze aan de man moeten brengen: voor weinig geld en met veel garantie. De rest van de autowereld moet blijven opletten als ze niet door de ambitieuze Koreanen voorbijgestreefd willen worden.

 

Natuurlijk is het vermakelijk om, wanneer iedereen toch al z’n aandacht op je gevestigd heeft, even te laten zien wat je in je mars hebt. Daarom verschenen in 2008 de luxueuze en sportieve Genesis sedan en coupé op de Koreaanse markt. Let wel: zonder Hyundai-logo, dus met Lexus- en Infiniti-achtige ambities. Begin 2009 maakten de auto’s de oversteek naar de Verenigde Staten – nu wel gewoon als Hyundai – waar ze door velen bejubeld werden.

 

Nu, begin 2011, is er eindelijk één van de twee op ons continent geland. Logischerwijs is dat niet de sedan geworden; daar zou niemand hier interesse in hebben, gezien onze verknochtheid aan Duitse premiummeuk, en als imagebuilder is zo’n auto ook niet echt geschikt. Nee, dan de strak gelijnde coupé. Ook niet bepaald een verkooptopper in de dop, maar een onvervalste sportauto met achterwielaandrijving, twee lekkere motoren en een rijke standaarduitrusting doet toch iets voor het gezicht van je merk. Wie weet kan hij zelfs potentiële kopers van een Nissan 370Z of Infiniti G Coupé even welgemeend door elkaar schudden. Alle drie.

 

De basisversie (2.0 Turbo, 213 pk) staat voor 41.995 euro in de Nederlandse prijslijst, maar echt interessant wordt het met deze 3.8 V6. Met een prijs van 48.995 euro is dit de goedkoopste manier om jezelf op 300 (nieuwe) pk’s te trakteren. Al blijft ‘goedkoop’ hier een relatief begrip. Voor 1.000 euro extra heb je bijvoorbeeld een fenomenale Ford Focus RS. Die gaat een stuk harder, maar vooruit: het is geen gladde sportcoupé. Bovendien vindt de aandrijving bij die auto nog altijd plaats op de verkeerde wielen.

 

Op het eerste gezicht een leuke deal dus, die Genesis Coupé. En op het tweede gezicht ook. Toen we drie jaar geleden de foto’s onder ogen kregen, konden we ‘m eigenlijk meteen al waarderen, en in het echt is dat niet anders. Z’n krachtige, gewelfde lijnen maken het een bijzondere verschijning. Je zou het kunnen zien als een grotere doorontwikkeling van de oude Hyundai Coupé, die zichzelf ook een geheel eigen look wist aan te meten. Voorbij de carrosserie houdt de vergelijking met die auto echter op. Dit is zonder meer het echte werk.

 

Om te beginnen: rustig cruisen doe je niet met de Genesis, daar nodigt hij op geen enkele manier toe uit. Er moet benzine doorheen gejaagd worden, en een beetje vlot graag. Gelukkig doet de 3.8 V6 dat zonder enig probleem (we verbruikten zo’n 13,5 liter per 100 kilometer). Bij lage toeren is de trekkracht een beetje zoek, maar vanaf 4.000 tpm komt de motor los als een gereformeerde puber tijdens carnaval. De spetterende acceleratie die je misschien verwacht, komt nooit echt, maar dat wordt goedgemaakt door een constante stuwkracht begeleid door een heerlijk geluid. We hadden een vrij beschaafd, misschien wat klinisch uitlaatgeluid verwacht, maar de Genesis klinkt eerder rauw en lomp.

 

Z’n rijgedrag is lijnrecht het tegenovergestelde: gecontroleerd en bedaard. Het is kinderlijk eenvoudig om de auto tot overstuur te verleiden, en nauwelijks moeilijker om hem weer in het gareel te krijgen. Zeker bij nat wegdek speel je dit spelletje al snel op elke rotonde, zo leuk en goedmoedig is het. De ingenieurs van Hyundai hebben merkbaar hun best gedaan om van de Genesis een rijdersauto te maken, met een nagenoeg ideale zitpositie, zware en precieze besturing, een nette 55/45-gewichtsverdeling en een erg stevig onderstel. Opvallend, omdat juist dit soort eigenschappen bij andere auto’s van het merk vaak vergeten lijken te worden. Een i30 is een aardige kar, maar de verfijning is ver te zoeken. De Genesis lijkt met een stuk meer aandacht te zijn uitgewerkt. Zeker wanneer je ‘m aanspoort tot hogere snelheden is hij in een prettige balans, met een sweet spot rond 140-150 km/u, waar je als vanzelf naartoe rijdt en blijft hangen. Daar is hij in zijn element.

 

Zoals te verwachten bij iets wat de goedkoopste in z’n soort is, zijn er ook wel wat dingen op de Genesis aan te merken. Het betreft vooral details, zoals het ontbreken van een regensensor, stoelverwarming die je niet kunt instellen (aan of uit), blikkerige deurklinken en het feit dat je je schouder uit de kom moet draaien om je gordel te pakken. Kleinigheden, maar we hebben ook een groter kritiekpunt: de zesversnellingsbak. Die beschikt weliswaar over een mooi kort pookje, maar helaas voelt dat aan alsof je ermee tussen een stel rotsblokken zit te roeren. Verder ziet het interieur er aardig, maar eigenlijk te sober uit, en is het zicht naar achter ronduit beroerd. Een achteruitrijdcamera behoort niet tot de opties, evenmin als navigatie trouwens. Er zijn zelfs maar drie zaken niet standaard: een zestraps automaat, een elektrisch schuif-/kanteldak en een limited slip-differentieel. Je snapt dat je vooral die laatste moet hebben.

 

Zouden wij een Genesis verkiezen boven die andere ‘goedkope’ 300 pk-auto, de Focus RS? Nee, maar dat heeft met onze voorliefde voor dat bommetje te maken, en ligt dus niet aan de Hyundai. Zouden we ‘m dan verkiezen boven een duurdere Nissan of Infiniti? Nou, dat zou best eens kunnen. Qua uiterlijk doet ie er in ieder geval niet voor onder; sterker nog, misschien vinden we ‘m zelfs mooier. Hij biedt je meer standaarduitrusting voor (veel) minder geld, en wat rijgedrag betreft laat ie geen enkele steek vallen. We hadden niet gedacht dat we dit snel zouden zeggen, maar het komt er toch echt op neer: doe ons maar de Hyundai.