Autotest: Kia Rio 1.1 CRDi

Was het in het verleden nog wel eens lachen met de Koreaanse gebakjes van bakker Kia, anno 2011 is Kia het nieuwe Toyota.

 

‘Koop maar een Opel’, zeiden welwillende ooms vroeger wanneer hen werd gevraagd wat voor soort tweedehands auto je moest kopen als beginnend automobilist. ‘Die zijn niet duur en gaan nooit kapot.’ Nu, twintig jaar later, roep je zelf tegen neefjes die net 18 zijn geworden waarschijnlijk dat ze het beste een Toyota kunnen kopen. Die zijn immers niet duur en gaan nooit kapot. Hou maar op met roepen, want gezien de massale terugroepacties en stijgende prijzen is Toyota niet langer de ster van het oosten. Die titel gaat tegenwoordig naar het 13 jaar oude Kia, dat samen met Hyundai bezig is de wereld te veroveren.

 

De afgelopen vier jaar heeft Kia zijn afzet bijna verdubbeld. Samen met Hyundai is het nu de op drie na grootste autofabrikant ter wereld. Topman Hyong-Keun Lee geeft toe dat het merk geluk heeft gehad met de wereldwijde kredietcrisis, de problemen van de Amerikaanse autofabrikanten, de vele terugroepacties van Toyota en de nasleep van de tsunami in Japan. Desondanks lijken mensen gewoon zeer tevreden met het merk. En terecht, de zeven jaar garantie biedt zekerheid, de prijzen zijn goed en qua afwerking en materiaalgebruik liggen de Koreanen op het niveau van de Franse autofabrikanten. Het merk blinkt nergens echt in uit, maar voor veel autokopers heeft een auto nou eenmaal net zoveel emotionele waarde als een wasmachine. Hij moet niet te duur, goed en goedkoop zijn.

 

Al deze kwalificaties gelden ook voor de Kia Rio, een van de sleutelmodellen die Kia aan de wereldheerschappij moet helpen. Een auto met een voorganger waar men het bij Kia zelf liever niet al te veel over wil hebben. En wij ook niet. Maar tevens een auto die bewijst dat ook in autoland de appel wel degelijk ver van de boom kan vallen. Want waar de Rio twee generaties geleden nog een stationwagen was met de uitstraling van tot snot gekookte spinazie, is de nieuwe Rio een moderne, frisse en fruitige hatchback. Weliswaar op smaak gebracht met ‘geleende’ stylingelementen van de bestverkochte Europese hatchbacks, maar toch. Beter goed gejat dan slecht bedacht.

 

Kia-ontwerper Peter Schreyer, afkomstig van Audi, loopt er trots bij met z’n loafers waarin ie zonder sokken vertoeft, en de eeuwige ik-ben-ontwerper-dus-ik-draag-een-zwarte-coltrui. Maar we kunnen geen fatsoenlijke vraag bedenken. Om hem te confronteren met de vraag van welke modellen hij nou precies welke ontwerpfoefjes heeft afgekeken, zorgt ook meteen voor zo’n domper op de feestvreugde. De Rio is desondanks een van zijn meer geslaagde modellen. Want hij is er wel in geslaagd van dit ontwerpmengelmoesje een mooi homogeen geheel te maken.

 

De Kia Rio komt in eerste instantie als vijfdeurs op de markt, maar aan het einde van 2011 volgt ook een driedeursversie en tevens zal er een gepeperde versie worden opgetuigd om het sportieve imago van de Rio te benadrukken. Beide carrosserievarianten zijn leverbaar met twee benzine- en twee dieselmotoren. Het vermogen loopt uiteen van 75 pk voor de instapdiesel tot 109 pk voor de dikste benzine-uitvoering. Twee ervan, de eenvoudigste benzine- en dieselmotor, zijn door hun geringe CO2-uitstoot in Nederland wegenbelastingvrij. De hier geteste 1,1-liter eco-diesel zelfs tot 1 januari 2015. Met een uitstoot van slechts 85 gram CO2 per gereden kilometer is dat de schoonste brandstofauto die je op dit moment kunt kopen. Zaken als zes airbags, esp en Hillstart Assist Control (nooit meer hellingproef), radio/cd/mp3-combi en centrale vergrendeling zijn standaard. Maar je moet nog wel zelf je ramen naar beneden draaien. Beter is dus om te kiezen voor de uitvoering met Comfort Pack. Die is iets duurder, maar dan heb je wel airco en elektrische ramen.

 

De 1,1-liter dieselmotor doet het uitstekend. Hij is zelfs sterker, beter en stiller dan de koffiemolen van de VW Polo BlueMotion. Om de 1.1 een revelatie te noemen gaat wat ver, maar wanneer je de benchmark kunt verslaan op het gebied van motorcultuur, vermogen, vibraties en geluidsniveau, mag je als Koreaan best trots zijn. Diesel, geen bpm en geen wegenbelasting; de Nederlandse consument smult ervan.

 

Helaas geldt voor de benzinevarianten het omgekeerde. Om de gang erin te houden, moest bij zowel de 1.2 als de 1.4 flink geschakeld worden. De 1.4 zou het op onze vlakke polderwegen nog wel redden, maar de 1.2 is wat ons betreft te zwak om goed mee te komen met het overige verkeer. De 1.4 is leverbaar met automaat, maar hiervan verwacht Kia kennelijk niet veel, anders hadden ze niet gekozen voor een ouderwetse viertraps variant. De 1.4 diesel voelt een stuk sneller aan dankzij zijn superieure koppel.

 

De Rio is een zeer degelijke auto met een prima interieur. De materialen voelen goed aan, er zijn usb-poorten, 12 Volt-aansluitingen en een aantrekkelijk ogend instrumentarium. De Rio is bovendien ruim, ook achterin, al blijft de bagageruimte met een inhoud van 288 liter een beetje achter. Ook ontbeert het de ietwat harde stoelen aan zijdelingse steun. Hij doet wat hij moet doen en doet dat goed, maar opgewonden word je er niet van.

 

De besturing is wat gevoelloos, mist precisie en daardoor daagt de auto je nooit uit om je eens lekker uit te leven op een bochtig bergweggetje, maar daarvoor is ie ook niet ontwikkeld. Het onderstel is evenmin sportief, maar slokt oneffenheden mooi op en bovendien laat het zich, mede geholpen door de stabiliteitssystemen, nooit van de wijs brengen. Kortom, en dat is toch echt wel positief bedoeld: wie een auto net zo opwindend vindt als een koelkast, is met de Kia Rio zeer goed af. No-nonsense, goedkoop, een lange garantie en helemaal niet onaardig om te zien.