Mercedes A-klasse review: Is de auto nog steeds een beetje matig?

We waren niet al te vriendelijk voor Mercedes toen het merk in 2018 de huidige generatie A-klasse introduceerde. We vonden, in het kort gezegd, dat de Duitsers te veel aandacht hadden besteed aan de snuisterijen – met name de chique schermen en connectiviteitstoestandjes – en veel te weinig aan de werkelijk belangrijke dingen. De meeste versies hadden saaie motoren, schokkerige versnellingsbakken en ophanging die op z’n best primitief was.

Nou, voor de facelift van de A-klasse heeft Mercedes het nog eens dunnetjes overgedaan. De meeste veranderingen zijn kleine wijzigingen aan het scherm en de elektronica. De mechanische dingen en dynamische eigenschappen zijn niet eens aangeraakt. Je wordt nu eenmaal niet een van meest succesvolle autofabrikanten ter wereld door naar ons te luisteren.

Wat is er anders aan de Mercedes A-klasse?

Aan de buitenkant vallen een nieuwe grille en lampen op. Als je een echt fanatieke spotter bent, tenminste. Binnenin wordt het grote, dubbelscherms dashboard standaard voor alle modellen, en er verandert ook het een en ander aan de bediening – de meeste dingen kunnen nu alleen nog via het touchscreen worden gedaan, via de stembediening of via erg friemelige veegpadjes op de spaken van het stuur. Grrr.

Er is behoorlijk gesneden in de keuzemogelijkheden op motorengebied. Naast de AMG 35 en 45 is er nu op benzinegebied alleen nog de 1,3-liter in de A 180 (136 pk) en A 200 (163 pk), beide met een zeventraps automaat met dubbele koppeling en af-en-toe-ondersteuning in de vorm van een 14 pk sterk mild-hybridesysteem. Die elektrische assistentie zorgt er ook voor dat de versnellingsbak minder alert aanvoelt. De A 160 is verdwenen, de tweeliter A 220 en A 250 zijn er alleen nog met vierwielaandrijving. Alle diesels zijn ook weg, al kun je in België (en veel andere landen) nog wel een A 180d krijgen.

De Mercedes A-klasse zal als PHEV het best verkopen

Omdat de A-klasse het erg goed doet op de leasemarkt zal het overgrote deel van de verkopen gevormd worden door de A 250e, de plug-in hybride, die je zowel in de hatch als de sedan kunt krijgen. Hij maakt gebruik van dezelfde 1.3-viercilinder. Een betere accu zorgt voor een iets groter bereik als je puur op elektriciteit rijdt en net iets meer elektrische power – het systeemvermogen bedraagt nu 224 pk.

Het is onwaarschijnlijk dat je ooit de volledige elektrische range van 80 kilometer puur op elektriciteit zult afleggen, maar die genereuze hoeveelheid stroom betekent natuurlijk wel dat je ook over langere afstanden veel gebruik zult maken van de energie die je van het net hebt betrokken, wat je gemiddelde brandstofverbruik fors zal reduceren.

Weinig stuurgevoel

De A 250 heeft tenminste nog een multilink achteras. De mindere goden niet; hun veel simpeler achterwielophanging met stabilisatorstang levert wel comfort, maar gaat ten koste van de stuurprecisie. Die is rubberig en ongevoelig. De demping heeft moeite met het rechthouden van de carrosserie als een snelle weg onder je gaat ‘golven’. Makkelijk te voorkomen door rustiger te rijden, wat je met deze auto toch wel gaat doen. Het is geen gooi-en-smijtertje; hij is relaxt, comfortabel en relatief stil tijdens langere ritten.

Verder nog iets? Hij is fraai afgewerkt en achterin wat aan de krappe kant. De Mercedes A-klasse heeft fraaie schermen, die lastig zijn in het gebruik. De badge spreekt natuurlijk enorm aan, de rijeigenschappen doen dat helaas toch wat minder. Nee, niet helemaal ons ding.

Specificaties Mercedes A 200 AMG Line (2023)