Test: Mercedes-AMG C 63 S Cabrio

Hebben wij weer. Komen we bij de balie waar de sleutels worden uitgereikt, zegt het meisje: ‘Ik heb nog twee auto’s. Een diesel, maar die kun je in Nederland niet krijgen. Of de Mercedes-AMG C 63 S Cabrio.’ ‘Ach, we zijn er nou toch’, horen we onszelf stamelen.

Vroeger, en dat is minder lang geleden dan het klinkt, hád Mercedes niet eens vijf modellen. Nu hebben ze er alleen van de C-klasse al zes. De sedan en station zijn fraai, de coupé is wonderschoon, de GLC stoer en chic tegelijk, en diens coupé-variant van een kill it with fire-achtige afgrijselijkheid. En nu is er dus de cabriolet. Wat is ze mooi.

Je zou zeggen dat je die twee horizontale lijnen in de zijkanten nu wel een beetje beu was. Ze zitten tenslotte in alle Mercedessen, tot de busjes aan toe, verdorie. Maar ze lijken hun leven begonnen te zijn in de C-klasse Cabrio. Althans, zo goed zien ze er hier uit. Ze doen de auto lager en langer lijken, terwijl de overhangen kort blijven. Zelfs met de kap omhoog (neem een rode!) wil hij er maar niet slecht uitzien.

Hij ja, toch maar geen zij, omdat we voor de diesel staan en één deur verder moeten wezen, bij de AMG. En dat is heel erg een hij. De powerdomes in de motorkap. Het kippengaas in de grille. De uitgeklopte wielkasten. Het deukje daarachter dat een luchtrooster doet vermoeden, maar alleen het decor vormt voor ‘V8 Biturbo’. De 19 inch AMG-wielen. Het koolstofvezel achterspoilertje, de ontluchtingsgaten in de bumpers, de kanonsloop-uitlaten: het zorgt allemaal voor aanzienlijk meer spieren dan je bij een vrouw ooit iets anders dan doodeng zou vinden.

Is al dat uiterlijk vertoon niet een beetje overdreven?

Nee, niet eens. Sterker, als je ziet wat er onder de motorkap ligt, is het een mirakel dat het ding niet overal vleugels en zijwieltjes heeft. De motorruimte is als een foie gras-gans volgestouwd met een 4,0-liter grote V8, die als een revolverheld gewapend is met twee blaffers van turbo’s. Er kan werkelijk geen vloeipapiertje meer bij. Hij schiet, als het moet, 510 pk naar de achterwielen. Hij geeft ze daarbij, als andere motoren nog diep liggen te slapen, bij 1.750 tpm, in één klap de volle 750 Nm aan koppel voor hun kiezen. 750 newtonmeter: genoeg om een middelgroot gebouw in tweeën te trekken.

De prestaties zijn dan ook niet echt schattig te noemen. Even naar 100 km/u is in 4,1 seconden historie. En het is dat de top begrensd is op 250 km/u (of 280, pakketje bijkopen), anders was hij nu nog aan het versnellen. Met zo veel power en trekkracht zou de motor qua versnellingsbak aan één of twee versnellingen genoeg hebben gehad. Maar Mercedes heeft er toch maar een automatische zevenbak tegenaan gegooid, die je uiteraard zelf ook met flippers aan het stuur kunt bedienen. Dat is natuurlijk zelden of nooit nodig, maar biedt wat vermakelijke mogelijkheden waar we zo op terugkomen.

Het interieur vertoont grote overeenkomsten met (lees: is precies hetzelfde als) dat van andere C AMG’s. De lay-out is gelijk, alleen heeft de 63 S allerlei aankledingen die Mercedes sportief en dus passend vindt. Dat kun je vertalen in ‘grote hoeveelheden koolstofvezel’. Het is niet lelijk, daar niet van, maar we zijn persoonlijk een beetje klaar met dat spul en dan is een heel dashboard wat veel van het goede. Sterker: je kunt niet eens iets anders krijgen. En als je dan dat prachtige hout in gewonere C Cabrio’s ziet, zou je bijna jaloers worden. Voor de rest is het interieur prachtig afgewerkt, met een haast huiveringwekkende aandacht voor detail.

Is de Mercedes-AMG C 63 S Cabrio een orgie van technologie?

Eh, ja. De meters zijn digitaal en uitstekend af te lezen. Tussen de toeren- en kilometerteller zit een schermpje waarop je, via de knopjes op het stuur, zelf kunt bepalen wat voor informatie je wilt zien. Navigatie-aanwijzingen, hoeveel liters brandstof je erdoorheen aan het jagen bent, je radiozenders, zeg het maar. Tegen meerprijs is eventueel nog een fraai head-up-display leverbaar.

Ook op de middenconsole gaat het er overzichtelijk aan toe. Er zijn een hoop knopjes voor zaken die je bij andere merken ook maar via het grote scherm moet zien te regelen. Daar worden we blij van. De bediening is betrekkelijk eenvoudig, al blijft het gek dat iets wat eruitziet als een op het dashboard geplakte iPad zich niet laat bedienen als een iPad. Het is namelijk geen touchscreen. Je moet alles ingeven via de ronde draai-/drukknop op de middenconsole en de muisachtige blob die daar overheen hangt. Daarvan begrijpen we nog altijd niet precies wat we ermee moeten. Vooruit: we kennen ze makkelijker, maar ook vele malen ingewikkelder.

2+2 is vier, maar om de C Cabrio daarom meteen maar een vierzitter te noemen, dat is wat ambitieus. Met een beetje opofferingsgezindheid van de voorste passagier is het daarachter nog wel uit te houden. Voorzie je echter dat je ooit achter een lange bestuurder terecht gaat komen, ga dan nu op yoga. Nog iets om rekening mee te houden: als je de kap dichtdoet terwijl er iemand achterin zit, krijgt die tijdens het vouwproces gegarandeerd die kap tegen het achterhoofd. Leuk als practical joke, maar als je die mensen vaker wilt zien, is het wellicht aardig om daar even voor te waarschuwen.

Wel mooi, zo’n stoffen kap in plaats van zo’n log klapdakding.

Zeker weten. Deze kap is ook best een dikke jongen. Niet minder dan drie lagen moeten ervoor zorgen dat je de boze buitenwereld ook echt buitensluit als je dicht rijdt. Dat is uitstekend gelukt. Je verplaatst je in een cocon die net zo goed een dak van staal zou kunnen hebben. De kap is rijdend te sluiten tot een snelheid van 50 km/u. Knap, als je bedenkt dat er tijdens die operatie een kracht van zo’n 1.000 kilo tegen de kap aandrukt. De bagageruimte meet trouwens 285 liter. Dat is niet idioot veel, maar wel een stuk meer (één-derde meer, zelfs) dan wat je in een BMW 4 Cabrio kunt meezeulen. Al is de Audi A5 Cabrio dan weer net iets ruimer (het scheelt 35 liter).

Om het leven aan boord draaglijk te houden tijdens open rijden, heeft Mercedes de AirCap bedacht. Boven de voorruitstijl schuift een spoiler met een netje omhoog en achter de achterstoelen verrijst een windscherm, waardoor de rijwind treffend over de cabine heen wordt geleid. Het ziet er bespottelijk uit, maar het werkt uitstekend. Overigens staat er altijd een licht briesje in het interieur, dat ten dele bewust is gecreëerd. Mercedes vindt terecht dat je best mag merken dat je open rijdt.

Kouwelijke aanstellers kunnen nog de AirScarf aanzetten, die warme lucht in je nek blaast. Daarnaast is er voor dat soort lui ook nog allerlei stoelverwarmings- en -ventilatiegedoe leverbaar, dat je kunt bedienen met knopjes bij dat typische knopjes-stoeltje in het portier. (Leuk hoor, Mercedes, maar zo valt onze immens flauwe standaardgrap – de stoelverwarming van de ander op standje schroeien zetten als ie even niet kijkt – natuurlijk keihard in het water: we kunnen er domweg niet bij. We hebben het geprobeerd: ‘Oh kijk, een adelaar!’ en dan over hem heen klimmen om bij dat knopje te kunnen, maar het bleek toch op te vallen. Jammer.)

Je kunt jezelf toch ook gewoon het zweet op de rug rijden met zo’n Mercedes-AMG C 63 S Cabrio?

Nou, inderdaad. Met de 63 S is het een fluitje van een cent om jezelf warm te rijden. Laten we voor een keer realistisch zijn: 510 pk is voor een auto van dit formaat (niet voor dit gewicht overigens: hij weegt een onvoorstelbare 1.925 kilo) een haast schandalige hoeveelheid overkill. Hij heeft het dan ook, alle helpende elektronica en differentiëlen ten spijt, niet altijd makkelijk dat vermogen kwijt te kunnen. Zelfs in de stand Comfort is het van harte aan te raden voorzichtig om te gaan met het gaspedaal als je een bocht uitkomt. Anders maakt de 63 S een (miniem) sprongetje zijwaarts, grijpt de elektronica in en eindigt de pret voortijdig.

Doseer echter zorgvuldig en de snelheden waartoe dit apparaat in staat is, worden van intergalactisch niveau. Het is opmerkelijk hoe comfortabel de 63 S onder al dit geweld blijft: we kennen doodnormale middenklassers die aanzienlijk harder geveerd en gedempt zijn dan deze sloopkogel. Zelfs in standje Sport Plus maakt de 63 S nergens een punt van. Dat wil zeggen: wat onderstel betreft.

Hoe zit het met de herrie?

In Normal hoor je zo goed als niets. Dat is leuk voor als je heel vroeg ‘s ochtends wegrijdt van je woonerf. Je kunt het beruchte Knopje met de Uitlaatjes op de middentunnel indrukken: dat maakt het interes­santer, maar nog steeds niet erg spectaculair. Maar selecteer Sport Plus en je zult het merken. Want wat er in dat geval uit de uitlaten komt, is drama van oud-Grieks niveau. Het gromt, gorgelt, gilt en knalt alsof het einde der tijden nabij is. Mensen die beweren dat turbo’s de reguliere geluidsproductie van een motor ernstig verstoren: ga eens een ritje maken en hoor hoe het ook kan.

Wie The Walking Dead wil naspelen, kiest Sport Plus, zodat alle politiek correcte klepjes in de uitlaten wagenwijd opengaan. Pak vervolgens een kerkhof naar keuze en rij er vol gas langs. Laat af en toe het gas los voor extra ‘onverbrande benzine’-knallen en je krijgt met gemak alle eeuwig rustenden uit hun graf en achter je aan. Je kunt er zelfs een spelletje van maken: schakel op het juiste moment terug en laat het gas los, en er komen zo veel bommen en granaten uit de uitlaten dat je een volwassen wielrenner in één keer van zijn fiets schiet. Ontzettend kinderachtig en zo leuk dat je je de helft van de tijd kapot zit te schamen. En het vervolgens gewoon weer doet.

Dat soort schaamteloos kleutergedrag laat niet onverlet dat de Mercedes-AMG C 63 S Cabrio een fenomenale rijmachine is. De besturing is levendig en communicatief, de remmen doen hun uiterste best om het enorme gewicht en de enorme power te beteugelen, en slagen er nog in ook. Zet alle elektronica uit en je kunt een plein na de huldiging van de lokale voetbalkampioen schoonvegen zonder uit de auto te komen. Al is dat met dit soort vermogens bijna waanzin: laat de auto je maar een beetje tegen jezelf in bescherming nemen en blijf lang genoeg leven om van ‘m te genieten. Hij is het waard.

Mercedes-AMG C 63 S Cabrio

Motor
3.982 cc
V8 biturbo
510 pk @ 5.500 tpm
700 Nm @ 1.750 tpm

Aandrijving
achterwielen
7v automaat

Prestaties
0-100 km/u in 4,1 s
top 280 km/u

Verbruik (gemiddeld)
9,3 l/100 km
218 g/km CO2
G-label

Afmetingen
4.750 x 1.877 x 1.405 mm (l x b x h)
2.840 mm (wielbasis)
1.925 kg
66 l (benzine)
285 / 360 l (bagage)

Prijzen
NL € 128.995 (25%)
B € 96.437

Het vonnis
Zo fraai en elegant als de Mercedes C Cabriolet eruitziet, zo’n boosaardig stuk vreten wordt het als je AMG op ‘m loslaat. Desondanks bijzonder comfortabel, bijzonder goed gemaakt en bespottelijk snel