Mercedes-AMG GT C Roadster

Het was eind 2014 toen Mercedes als opvolger voor de venerabele SLS AMG een kleiner, meer bescheiden model aankondigde. Een model dat niet in een uithoek van de markt tussen de grootse exoten zou opereren, maar zich zou richten op een iets feller bevochten segment: dat van de hoogwaardige sportwagens. De AMG GT, pas de tweede auto (na de SLS) die door de experts uit Affalterbach zelf werd ontwikkeld in plaats van zijn basis te vinden in een Mercedes-productiemodel, ging de strijd aan met heet spul als de Aston Martin Vantage, de Audi R8, de Chevrolet Corvette en bovenal de Porsche 911. En nu komt Mercedes met een open variant van de AMG GT: de Mercedes AMG GT C Roadster.

Lukte het om de 911 bij te benen?

De ommezwaai had deels het beoogde effect: de AMG GT vond zijn schare fans, maar heeft tot nu toe geen vuist weten te maken tegen het oppermachtige Porsche. Vraag het Mercedes, en ze zullen waarschijnlijk zeggen dat dat ook niet de bedoeling was. Dat de auto op zichzelf staat, dat exclusiviteit ook belangrijk is en dat het ze niet te doen is om een wedstrijdje wie de bestverkopende sportauto kan bouwen. Maar toch: ergens moet het een beetje steken. Dat blijkt wel uit het feit dat Mercedes blijft kneden en morrelen aan het AMG GT-gamma. Allereerst voeren ze – behoorlijk vroeg in de levensloop van de auto – een bescheiden facelift door, met een sprekender front dat verwijst naar de iconische Panamericana-racer uit 1952. Daarnaast komen ze met meer versies, om meer keuze te creëren en de bijbehorende verwarring onder hun kopers te zaaien. Want dat is, getuige het succes dat Porsche al jaren met deze formule heeft, kennelijk wat de clientèle wil.

Welke keuze heb ik?

We doen het even voor je uit de doeken: voortaan heb je de AMG GT (nu met 476 pk), de GT S (522 pk), de GT C (557 pk) en de GT R (585 pk). Je zou gevoelsmatig verwachten dat de C onder de S in het gamma valt, maar niets is minder waar. Sterker nog, de S ligt qua uitvoering dichter bij de standaard GT, en de C juist bij de R: hij krijgt diens imposante widebody-carrosserie mee, plus allerlei techniek die hem meer toegewijd, meer hardcore maakt. Maar ook weer niet zó hardcore dat ie zich een R mag noemen. Tja, ook naar zo’n versie schijnt vraag te zijn. Dan is er nog het grote nieuws: de introductie van de Roadster, die vooralsnog alleen als GT en GT C te krijgen zal zijn. AMG heeft er meteen maar een flinke stijfkop van gemaakt, met tal van versterkingen aan het lichtgewicht alumi­nium spaceframe. Onder andere de dorpels, de steunen achter het dashboard bij de voorruit en de dwarsbalk boven de benzinetank werden verstevigd. Ondertussen hield Mercedes het gewicht en de verdeling daarvan nauwgezet in de gaten: aan de voorkant is magnesium gebruikt om de massa te drukken en de stuurreacties scherp te houden, terwijl de achterklep is opgetrokken uit lichtgewicht composietmateriaal om te compenseren voor de kapconstructie. Het stoffen dakje heeft overigens drie lagen, rust op een structuur van staal, aluminium en magnesium en vouwt zich binnen elf seconden omhoog of omlaag bij snelheden tot 50 km/u.

Euhm, oké?

Dat zijn een paar aardige feitjes, maar van feitjes wordt niemand echt warm of koud. Dus vliegen we naar het westen van de Verenigde Staten – naar Arizona, om precies te zijn – om de nieuwe open Mercedes AMG GT C Roadster bij de perspresentatie aan den lijve te ondervinden. Mercedes’ keuze voor deze locatie lijkt ons in eerste instantie wat apart. We verwachten eigenlijk dat we vooral rechtuit door de woestijn zullen gaan blazen, om na ongeveer zes minuten aan de kant te worden gezet door een kwaaie sheriff en vervolgens een nachtje over ons wangedrag te mogen nadenken in een kleine cel in het bijzijn van een vriendelijke maar ietwat trage bureaudiender met een klingelende, lonkende sleutelbos aan zijn riem. Mis: wanneer we instappen, krijgen we een routeboek uitgereikt van ruim 500 kilometer met de meest diverse wegen die je kunt bedenken. Rechtuit, maar vooral ook met bochten. Hopelijk met niet te veel sheriffs. Vanaf de eerste meters laten we ons gewillig onderdompelen in de genialiteit van de 4,0-liter biturbo V8. Dit is de magie van AMG: je kunt rustig door het verkeer pruttelen, zonder hard te gaan of gek te doen, en je raakt al genadeloos in vervoering. De levendigheid, het forse koppel en vooral de allesoverheersende, oormasserende soundtrack: het maakt van de grootste scepticus in luttele seconden een schaapachtig grijnzende, nonsens hakkelende aanbidder. Mits je het knopje met de uitlaten hebt ingedrukt, want anders beperkt de V8 zich tot beschaafd binnensmonds gerommel. Een fijne eigenschap van de AMG GT: hij onthoudt dit soort instellingen als je hem uitzet en opnieuw start. Je kunt jezelf en je wijk dus elke ochtend trakteren op een metalige donderslag.

In de Mercedes AMG GT C Roadster zitten we diep ingebouwd tussen de dorpels en de forse middentunnel. De raamlijn is hoog, het dashboard ondiep. Het is er knus, maar niet krap. De zitpositie in de AMG-kuipjes is actief en betrokken; toch hebben we het voorlopig prima naar ons zin in de Comfort-modus.

De rijprogramma’s beïnvloeden bij de Mercedes AMG GT C Roadster ook het instelbare onderstel, al zijn de verschillen daarin minder duidelijk merkbaar dan bij andere AMG-modellen. Niet heel gek, aangezien je met je onderrug ongeveer tegen de achteras aan zit. Echt zacht zal de GT dus nooit worden; gelukkig zal er ook niemand zijn die dat van ‘m vraagt. De Comfort-stand is een aardig compromis, dat in ieder geval de zenuwen uit het stuur en de dempers haalt en het opvliegende karakter van het gas en de transmissie (waar je, zeker in stadsverkeer, lang niet altijd zin in hoeft te hebben) wegneemt. Want nogmaals: de Mercedes AMG GT C Roadster is bijna, bíjna een AMG GT R. Zo krijgt hij een grotere spoorbreedte mee dan de standaard versie, passend bij z’n uitgebouwde voorkomen. Hij heeft een elektronisch sperdifferentieel, zodat ie je zijwaarts kan bijstaan als je in een driftige bui bent, en actieve achterwielbesturing die in bochten tot 100 km/u tegenstuurt om je de wendbaarheid van een wesp te verschaffen. Dat niet alleen: de draaiknop voor de verschillende modi heeft standaard een extra stand, Race. We oefenen even in Sport en Sport+ (in ieder geval een van die twee is overbodig) voordat we het aandurven om de knop dat ene klikje verder te draaien.

En dan?

Op een leeg, recht stuk weg zetten we de Mercedes AMG GT C Roadster stil en houden onze linkervoet op de rem. Met rechts trappen we het gas tot op de bodem in. De auto begrijpt wat we van plan zijn en activeert de launch control. Het toerental stijgt tot ergens halverwege de teller, we horen de begrenzer het reguleren terwijl de auto ploft en schudt in opperste paraatheid, als een briesende stier in de aanvalshouding. De rem loslaten is jezelf afschieten in ’s werelds meest lawaaiige katapult. De enorme achterbanden (305/30 R20) laten een kort gilletje horen terwijl alle techniek zich voelbaar richt op het maximaliseren van de acceleratie. De turbo’s sissen en blazen, alles vibreert. Het voelt alsof de achterwielen zich een weg naar onze nieren vreten. Stormachtig stuiven we vooruit terwijl we de zeventraps automaat met de rechterflipper sommeren op te schakelen, wat ie met harde klappen doet. De reactiesnelheid, de gretigheid waarmee deze motor in toeren klimt; het is onvoorstelbaar. Net als het ongebreidelde blafsalvo dat tot in de verte weer­klinkt zodra je vanuit volle belasting van het gas gaat. En nogmaals als je terugschakelt.

Dat laatste is nu nodig, want hier zijn de bochten. De keramische remmen – toch nog een performance-item dat niet standaard is op de Mercedes AMG GT C Roadster – bijten ongemeen hard, en de besturing verbindt en imponeert. Er is geen merkbare traagheid, niet het minste dode punt rond de middenstand, en door de grote spoorbreedte voelt het alsof de auto de kleefkracht volmaakt egaal op het wegdek plamuurt. Met de weidse motorkap voor je neus waan je je achter de lange loop van een precisiekanon. De meesturende achterwielen helpen de Roadster om zich achteloos in de korte, komvormige wendingen te werpen die deze Amerikaanse kronkelwegen typeren. Provoceren heeft zin – wat wil je, met dit soort hoeveelheden oerkracht – maar alleen als je het ESP moedwillig uitschakelt. Als je het ongehinderd zijn werk laat doen, dan vangt de GT C z’n achterkant snel en kundig op, en dat nagenoeg zonder je vermogen te ontnemen of je flow te onderbreken.

Is de Mercedes-AMG GT C Roadster de ideale sportauto?

Dat hangt er nogal van af waarnaar je op zoek bent. Wil je moeiteloze prestaties die alle perken te buiten gaan: probeer de Porsche 911 Turbo. Een meer ontspannen voorkomen en een badge waar iedereen voor inkatzwijm valt: ga vooral voor de Ferrari California T. Een supercar-achtige ambiance en een huilende middenmotor: doe vooral eens een rondje met de Audi R8. Maar als wij in de gelukkige positie verkeerden, zou de combinatie van V8-power, onbeschofte herrie en Duitse verfijning in een steenhard en wendbaar pakketje best eens onze eerste keus kunnen zijn. We hebben gelukkig geen sheriff gezien, maar anders was ook hij gevallen voor de ruige charmes van deze AMG. Cruisen, spelen, racen – hoe je ‘m ook behandelt, de Mercedes AMG GT C Roadster is een feest en een genot. Helaas ook loeiduur    

Motor
3.982 cc
V8 biturbo
557 pk @ 5.750 tpm
680 nm @ 1.900 tpm
Aandrijving
achterwielen
7v automaat
Prestaties 
0-100 km/u in 3,7 s
top 316 km/u
11,4 l/100 km
259 g/km CO2 G Label
Afmetingen
4.544 x 1.939 x
1.259 mm (l x b x h)
2.630 mm (wielbasis)
1.735 kg
75 l (benzine)
165 l (bagage)
Prijzen
€222.339 (NL)
€165.649 (B)

We hebben gelukkig geen sheriff gezien, maar anders was ook hij gevallen voor de ruige charmes van deze AMG. Cruisen, spelen, racen – hoe je ‘m ook behandelt, de GT C Roadster is een feest en een genot. Helaas ook loeiduur