Uitgelicht: Mercedes Ocean Drive

Je weet dat je ‘het’ niet meer hebt wanneer mensen meer geïnteresseerd zijn in je auto dan in jou zelf. Als je daar niet tegen kunt, laat de Ocean Drive dan vooral lekker staan.

 

Rod Steward volgt ons. We hebben ‘m al twee keer gespot, terwijl hij wat rondjes rijdt door Miami in een zwarte Mercedes CLK AMG cabriolet. Beide keren deed hij net of hij de andere kant op keek. Maar de oude rocker met zijn weelderige coupe soleil-haardos houdt niemand voor de gek. We wéten gewoon zeker dat hij ons in de smiezen houdt. En je kunt het hem niet kwalijk nemen – iedereen kijkt ons namelijk met open mond na. We cruisen door de Art Deco-straten van Miami, terwijl we worden opgewarmd door stromingen lauwe lucht afkomstig van de azuurblauwe oceaan. Ons vervoersmiddel heeft meer sex appeal dan alle vrouwen en vriendinnen van Rod bij elkaar. De zanger met het schuurpapieren stemgeluid vindt, om zijn teksten maar eens te gebruiken, de auto maar wát sexy en hij wil ‘its body’ overduidelijk.

 

Het sexy lijdend voorwerp in dezen is alleen een conceptcar die luistert naar de naam Ocean Drive. Maar in feite is het een voorloper van de S-klasse cabriolet – niet van de Maybach, zoals sommigen eerder suggereerden – en hij zal het Mercedes-gamma ergens rond 2010 komen versterken.

‘In de Ocean Drive vind je geen op papier gelijmde wijzerplaten die je normaal gesproken tegenkomt in conceptstudies’
 

Toen we de auto voor het eerst zagen tijdens de Detroit Autoshow in januari, verkondigde ‘Das Haus’ dat er slechts een kans bestond van dertig procent dat de auto in productie zou worden genomen. Het excuus was dat toen dat de financiële bronnen de ontwikkeling van slechts een beperkt aantal exemplaren zou toestaan. Maar goed, dat was voordat Mercedes Chrysler van de schoenpunt wist af te vegen. Nu, met die winstoplossende samenwerking achter de rug, kan Mercedes-Benz ophouden zich zorgen te maken over welke stoelbekleding die Amerikaanse cowboys nu weer bedacht hebben voor hun Sebrings. De Duitsers kunnen weer door met waar ze zo verrekte goed in zijn: het bouwen van luxe auto’s voor welgestelde lieden. Auto’s die hun eigenaren knuffelen en voor eventjes de realiteit van alledag voor ze kunnen wegnemen. Met andere woorden, auto’s zoals een S-klasse cabriolet gebaseerd op de Ocean Drive.

 

Om de auto te noemen naar een belangrijke weg langs de oceaan in Miami – en naar een nummer dat is gebruikt in Miami Vice – is een klein beetje misleidend. Want ondanks de afgebladderde verf en gebouwen met zeezicht en flikkerende neonverlichting, werkt alles aan de auto. Alles. In de Ocean Drive vind je geen op papier gelijmde wijzerplaten die je normaal gesproken tegenkomt in conceptstudies. Alle knopjes zijn gekoppeld aan écht werkende elektronica die ook daadwerkelijk doet wat het icoontje op de knop belooft. Ik heb met preproductie prototypes gereden die slechter waren gebouwd dan deze auto.

 

Maar misschien mag dat in het geheel geen verrassing heten – de Ocean Drive is, mechanisch gezien, een V12 aangedreven productiemodel van de S600. Hij deelt de meeste onderdelen met het chassis van deze auto. En dat merk je, want de Ocean Drive rijdt formidabel. Het is dus niet zo dat de ingenieurs een koffiepauze hebben moeten missen om deze auto af te krijgen.

 

De ontwerpers daarentegen wel. We spraken met het hoofd van Mercedes-Benz’ Exterior Design-afdeling, Steffen Köhl (een man zo lang en kleurrijk gekleed dat hij eigenlijk niets anders zou kunnen zijn), op de avond voordat we met de Ocean Drive reden. Tijdens dat gesprek kregen we sterk de indruk dat zijn designteam en hij veel tijd hebben besteed om dit ontwerp kloppend te krijgen. Steffen praatte honderduit over de ‘genereuze en ruim opgezette ruimte’, het ‘ontbreken van ornamenten’ en de ‘fraaie, reflecterende oppervlakten’. En dat, denk ik, was alleen nog maar de beschrijving van het restaurant waar we zaten te eten. Toen de Ocean Drive het gespreksonderwerp werd, ging Steffen zelfs nog een stapje verder.

 

‘De concave-vormige A-stijl en de enorme en fluisterstille kap, zijn twee van de belangrijkste onderdelen aan de voorzijde van deze auto,’ zei Steffen terwijl hij meer en meer in designersjargon ging praten. ‘Net zoals het klassieke, rechtopstaande grillontwerp naast de nagelnieuwe LED-lampen. Ze maken de auto heel cool en erg elegant. De status van de auto wordt gecreëerd door dit karakteristieke front. Het sexy gevoel wordt daarentegen gecreëerd door de zachtere lijnen aan de achterzijde en de kleine, bescheiden achterlichtclusters.’

‘In plaats van de gebruikelijke gaapopwekkende zwart- en grijstinten, is er waar je ook kijkt bruin- en crèmekleurige leer gebruikt, samen met ingelegd canvas – weliswaar canvas van extreem hoge kwaliteit, maar evengoed canvas’
 

Steffen zei nog veel en veel meer en liet ons een diavoorstelling van de Ocean Drive op zijn laptop zien. Deze slideshow maakte als referentie gebruik van landschappen en gebouwen om te illustreren waar de ontwerpinvloeden vandaan komen. En toen vertelde hij dat het winnende ontwerp van de auto komt uit de Japanse ontwerpstudio van Mercedes-Benz in Yokohama, en niet uit Duitsland of de Verenigde Staten. Ongetwijfeld allemaal reuze interessant. Maar het bereidt ons nog steeds niet voor op de visuele impact die op ons wordt afgevuurd wanneer we de volgende dag de Ocean Drive aanschouwen in het helwitte ochtendschijnsel van Miami. Toen we de auto zagen tijdens de autoshow, viel hij klaarblijkelijk volledig in het niet door alle andere modellen die de hallen vulde en ook aandacht opeisten. Hier, in de echte wereld, heeft hij een aanwezigheid die je aandacht en respect vereist. De enige andere productieauto die datzelfde koninklijke gevoel in zich heeft, is in mijn optiek de Rolls Royce Phantom.

 

De Ocean Drive is gespoten in twee subtiel van elkaar afwijkende kleurschakeringen Mercedes Alubeam metalliclak. De auto vangt het zonlicht niet alleen, hij gaat er volledig in op. Zo lijkt het net of de complete koolstofvezel carrosserie gloeit alsof hij net is gesmeed. Om de auto binnen te komen moet je de stemvork-vormige deurhendels eerst indrukken om ze te bevrijden uit hun verzonken rusttoestand. Daarna geef je er een ferme, maar vriendelijke ruk aan en voila: sesam open u. De deur zwiept charmant open om je vervolgens een weidse blik te gunnen op een S-klasse-achtig interieur dat eruit ziet alsof het met vakantie is. Want in plaats van de gebruikelijke gaapopwekkende zwart- en grijstinten, is er waar je ook kijkt bruin- en crèmekleurige leer gebruikt, samen met ingelegd canvas – weliswaar canvas van extreem hoge kwaliteit, maar evengoed canvas. Het geheel geeft je het gevoel van een über-hippe strandtent. Het ingelegde hout in het dashboard wordt Bird’s Eye Auburn genoemd en ziet eruit als het hout waar ook humidors voor sigaren van worden vervaardigd. Mooi spul dus.

 

Dat was voorin, maar ook achterin is het smullen. Hier zijn namelijk nóg een hele wei aan runderhuiden en stukken canvas terug te vinden. En een paar flinke beeldschermen in de hoofdsteunen om een filmpje te kunnen bekijken. Voor het eerst in een Benz zijn achterin tevens een hele riedel aan COMAND-functies voor alle belangrijke zaken aan boord te bedienen. Om het plaatje compleet te maken zit er tussen de beide stoelen nog een automaat waar champagne-piccolo’s uit komen rollen. Maar dat is niet de belangrijkste uitvinding hier. Nee, het grote nieuws achterin zijn de twee extra deuren.

 

Voor de eerste keer sinds de vierdeurs Lincoln Continental cabriolet het loodje legde in 1967, hoeven de achterpassagiers zich niet tot een dubbele hernia te wurmen om op hun zitplaats te komen. Ze krijgen ieder hun eigen deur. Zelfs de Rolls Drop-dead Gorgeous Coupé (…) heeft ze niet. Wat de Ocean Drive wel deelt met de grote, gescalpeerde Rolls, is een zacht dak. Hiervoor is niet alleen gekozen om de proporties van de auto te laten kloppen, maar ook om gewicht te besparen en om een enigszins fatsoenlijke kofferruimte te behouden. De ontwikkelaars van Mercedes mijden metalen vouwdaken het liefst, veel liever gaan ze aan de slag met twaalf (!) vierkante meter doek. En het wordt er heus niet slechter van. Eigenaars van dit soort ‘landzeilschepen’ malen er niet om als iemand probeert in te breken of hem probeert te jatten – de twee belangrijkste reden om voor een metalen dak te opteren. Ze bellen gewoon hun dealer en laten een andere auto aanrukken, waarna ze hun ‘mannetjes’ afsturen op die arme drommels die hen zojuist probeerden te bestelen. En er zal zeer zeker geen tekort komen aan lieden die bereid zijn dat te doen, zo merken we als we een korte rit in de Ocean Drive dóór Ocean Drive maken.

‘Rondhangend bij de volgende kruising, krijgen we Rod Steward weer in het vizier. Maar die hebben we al in Top Gear. Ga toch weg!’
 

We kregen een politie-escorte om het verkeer te laten stoppen, maar die hadden we eigenlijk niet nodig. De auto deed dat namelijk voor ze. Werkelijk íedereen die naar de auto keek, bevroor op zijn rijbaan. Of ze nu voorbij reden, liepen of fietsten. Als je je ooit hebt afgevraagd hoe het is om beroemd te zijn; één ritje in deze auto vertelt je alles wat je moet weten. Al binnen enkele seconden nadat we de straat zijn opgereden, ging er een schokgolf door het publiek op het trottoir heen dat doorhad dat er iets bijzonders gebeurde daar op de weg. Dat bijzondere was de Ocean Drive. ‘Wat is dat in hemelsnaam voor een auto, meneer?’ vraagt een puisterige puber op een zwaar gepimpte scooter terwijl hij al fotograferend met zijn mobieltje ons nog maar net weet bij te houden. Ik denk er aan om hem uit te leggen dat het een conceptstudie is, maar daar is helemaal geen tijd voor. Dus zeg ik alleen ‘duur’ en spuit met een woeste vaart bij hem weg.

 

Rondhangend bij de volgende kruising, krijgen we Rod Steward weer in het vizier. Maar die hebben we al in Top Gear. Ga toch weg! En al heel kort na deze gedachte verdwijnt hij uit ons blikveld. Hij wil ons vast dezelfde vraag als die ene puber stellen, maar blijft niet rondhangen om het te proberen. Misschien is hij verlegen, of gewoon druk. Of misschien heeft hij al genoeg gezien en is hij in sneltreinvaart onderweg naar zijn dealer om eens te babbelen over de inruil van zijn ooit zo sexy, maar nu o zo gewoontjes uitziende CLK AMG cabriolet…