Autotest: Nissan Qashqai+2 2.0 dCI Optima

Zo raadselachtig als de naam Qashqai – een hagedissensoort in Binnen-Mongolië* – is, zo duidelijk is de toevoeging +2. Twee zitplaatsen erbij, toch? Nou, nee.

 

Niet dat je ook maar één eigenaar zult vinden die het toegeeft, maar wie een MPV koopt, zet meteen twee handtekeningen: onder het koopcontract en onder een papier waarin hij zo goed als definitief afstand doet van zijn jeugd, geloofwaardigheid als autoliefhebber en barre-mannelijkheid in het algemeen. Een MPV zegt zonder woorden dat de eigenaar zijn leven ten doel van anderen heeft gesteld, meestal z’n kinderen. Rijplezier en schoonheid worden, tegenstribbelend – dat wel, ingewisseld voor ruimte voor de buggy en ander praktisch gebruiksgemak.

 

Nissan, nooit de beroerdste om een niche te vullen, ziet mogelijkheden in deze beklagenswaardige stakker. Want een MPV mag dan het toppunt zijn van vroeger, toen ik nog een leven had, een SUV is hip! Als ze die twee nou eens combineerden, door de populaire Qashqai te voorzien van twee extra zitplaatsen? Ei! Columbus! Zonder dralen werd de kettingzaag achter de voorportieren van een Qash-qai gezet – tot dat punt hoefde er niets aan de auto veranderd te worden. Nou vooruit: er is een net iets ander grilletje, voor de leuk. Daarna ging men slim te werk: er kwam 14 cm bij de wielbasis, het dak werd verhoogd, de middelste achterbank werd verschuifbaar gemaakt en in totaal werd de auto 21 centimeter langer.

 

Nu was de reguliere Qashqai zeker niet te klein, dus deze operatie moet haast wel een joekel van een auto hebben opgeleverd. Nou, dat valt mee – en tegen. Mee omdat de +2 niet overdreven groot oogt, wat best knap is. Het echt compacte dat de gewone Qashqai een deel van z’n stoere charme geeft, is er wel af. Maar lomp is hij zeker niet en dat had ook zomaar gekund. Tegenvaller is de ruimte op de achterste stoeltjes: die zijn echt alleen geschikt voor kabouters en andere kleine huisdieren. Volwassenen dienen eerst hoofd en benen af te schroeven, anders passen ze niet. En dan nog – mocht deze Qashqai +2 een verkoopsucces gaan worden, dan voorspellen we dat kleuterclaustrofobie bijzonder snel in het basispakket van de zorgverzekering opgenomen gaat worden. Ander probleem is dat je er nauwelijks kunt komen; de zijportieren mogen dan verbreed zijn, dat helpt nauwelijks. Ook hier geldt: alleen leuk voor wezens die zich toch al op vier ledematen voortbewegen. Reëler is het de Qashqai +2 te zien als een QQ met de zo welkome verschuifbare achterbank (over maar liefst 24 cm – daar kun je dus fors wat extra beenruimte mee creëren) en 90 liter extra bagageruimte.

 

De auto rijdt bijna als de ‘korte’ Qashqai: prima dus. Je voelt de 150 kilo die hij meer weegt wel, wat lichtjes ten koste gaat van de lichtvoetigheid van het weggedrag van de gewone. Hij gaat wat moeizamer de bochten door en gaat wat eerder schuiven, maar blijft een uitermate handelbare auto.

 

Voorlopig zijn alleen de tweeliter motoren leverbaar, een diesel van 150 pk en een benzinemotor van 140 pk. Later volgen nog een 1,5-diesel en een 1,6-benzine. Je kunt kiezen uit voor- of vierwielaandrijving, maar een immens groot panoramadak, 17 inch-lichtmetaal, airco, mp3-aansluiting, regen- en lichtsensors en dakrails zijn altijd bij de prijs inbegrepen. Niet verkeerd.

 

* Geintje. De Qashqai zijn een volk uit Perzië, het huidige Iran.