Autotest

Opel Insignia Country Tourer 2.0 T

Natuurlijk, het ziet er allemaal reuzestoer uit, die beschermstukken en zo. Maar dient het ook echt allemaal ergens toe, of is al dat uiterlijk vertoon niet meer dan een ruig ogend stoppelbaardje voor deze Opel Insignia 2.0 T?

Door Redactie TopGear

Gepubliceerd op 8 april 2014 om 12:48 uur

Black Friday-week bij TopGear!

Het gaat misschien wat ver om van een trend te spreken, Maar het worden er wel steeds meer: stationwagens (waarom altijd stationwagens?) die wat hoger op de pootjes staan en voorzien zijn van allerhande plastic beschermtoestandjes, om in ieder geval te suggereren dat iets als een weg leuk, maar niet per se noodzakelijk voor ze is. Het begon met auto’s als de Volvo V70 Cross Country en Audi A6 Allroad, maar is inmiddels aardig uitgedijd; Volkswagen heeft zelfs een aardige serie modellen (gehad). Elke had ‘Cross’ in de naam hebben en natuurlijk de iets serieuzere Passat Alltrack. Opel blijft niet achter en bouwt de Opel Insignia 2.0 T.

En hier is -ie dan

Eerste voorwaarde om wat ons betreft met zo’n uiterlijk is het bezit van vierwielaandrijving. Daar valt meteen driekwart van de bluf-SUV’s af. Zij hebben het te druk met er stoer uitzien om echt stoer te kunnen zijn. Zo niet deze Opel Insignia 2.0 T: die heeft niet alleen vierwielaandrijving, maar het is nog een van de betere systemen ook. Veel 4×4-systemen spelen namelijk een klein beetje vals. Of nou ja, vals: het zijn eigenlijk voorwielaandrijvers, waarbij de achterwielen alleen bijspringen als het echt niet anders kan. Zo niet het systeem van Opel: dat gooit desnoods het hele zooitje naar achteren. Het blijft in de basis natuurlijk wel gewoon een voorwielaandrijver.

Ontiegelijk dwars kunt u met zo’n brave broeder

We hadden echter het geluk de Opel Insignia 2.0 T ook te mogen proberen op een egaal besneeuwd circuitje in Oostenrijk. Dan blijkt dat je (willen we dat? Ja, dat willen we!) ontiegelijk dwars kunt met zo’n brave broeder. Z’n 2,0-liter viercilinder turbomotor is er met zijn 250 pk ook sterk zat voor om op het moment dat het spul gaat glijden, de boel met wat gedoseerd gas in een langdurige drift te houden. Dat Opel al lang geen saaie auto’s meer bouwt, was geen nieuws voor ons, maar het is toch een tijdje geleden dat we zo veel lol hebben gehad in een modale station. Nou, een Audi RS6 laatst, maar die kun je niet echt modaal noemen.

De Opel Insignia 2.0 T eigenlijk ook niet, want Opel heeft besloten dat dit (naast de OPC natuurlijk) het topmodel van de Insignia-reeks moet zijn. En dat betekent: alleen de sterkste motoren (er is ook een 195 pk sterke biturbo-diesel). Een riante uitrusting, géén blufversie met alleen voorwielaandrijving en derhalve een per definitie stevig prijskaartje – hij moet in Nederland minimaal 46 mille kosten. Op zich niet eens zo duur voor wat je ervoor krijgt. Zeker niet omdat het gewoon een bijzonder fijn rijdende auto is die helemaal niets verkeerd doet. Daarbij is ie bij zijn recente facelift enorm opgeknapt. Vooral vanbinnen, waardoor met name de bediening er met sprongen op vooruit is gegaan. Maar het blijft een forse klap geld voor een Opel met een stoppelbaard – al is het dan een serieuze.