Polestar 2 Long Range Dual Motor review: Is de 2 nog leuker met meer vermogen?

Precies toen Tesla grote aantallen Model 3’s op boten begon te rollen en mensen zich afvroegen of er eigenlijk ook alternatieven waren, kwam Polestar met de 2. Geen crossover, geen sedan, niet echt een hatchback, maar iets interessants ertussenin. Capabele aandrijflijnen, vertrouwde bediening, nog wat fraaie Volvo-herkenbaarheden eroverheen gesprenkeld en presto: een EV die iedereen wel wil hebben.

Dat moet de insteek ongeveer zijn geweest, vier jaar geleden, en zo pakte het ook uit: de Polestar 2 beleefde een vliegende start. Vervolgens liet het doorpakmoment met andere modellen jaren op zich wachten. Die strategie begrijpen we dan weer niet helemaal.

Dit is er veranderd aan de Polestar 2 na de update

Net als platformgenoot Volvo (X)C40 heeft de Polestar 2 onlangs een flinke update gekregen. Hij is nu sneller, rijdt verder op een lading en heeft in de basis geen voor-, maar achterwielaandrijving. Daar merk je weinig van, zo ondervonden we al eerder in een versie met enkele motor.

Voor deze test hebben we de opper-2 bij ons: grote accu, twee motoren, Performance Pack. Met z’n goudgele accenten ziet hij er lekker uit, maar de algehele facelift – je herkent ’m meteen, want de grille is verdwenen – is wat ons betreft geen vooruitgang. De vorige smoelde lekkerder. Bovendien vond iemand het bij onze testauto nodig om stickers met het merk en model, de accugrootte (82 kWh) en het vermogen in kW’s (350) achter de voorwielen te plakken. Raar.

Maar wat is dit toch een overtuigend pakket. De Polestar 2 Long Range Dual Motor steekt prachtig in elkaar en de techniek schittert door zijn eenvoud en gebruiksgemak. Je geeft ’m zo aan je digibete omaatje mee: doodsimpel, duidelijk en onderweg gemakkelijk te bedienen infotainment, briljante stemherkenning (op Google-basis, dan krijg je dat), rijhulpjes die uit blijven als je ze uit wilt hebben en stoel- en stuurverwarming die juist non-stop doorfikken als je dat wenst – een verademing. Zo zou elke moderne auto moeten werken.

Polestar 2 neemt performance serieus

Hij is zeer snel op een bruikbare manier. Grip wordt in een oogwenk gezocht en gevonden, ook in de vrieskou waarin wij ’m rijden. Jagen en inhalen is zijn spelletje, maar door zijn stilte (hier geen ruimteschipgeluiden) en kalmerende ambiance is het met deze 2 ook goed afstanden vreten. Wel is hij nogal knokig in z’n onderstel, maar dat kan ook aan de stand van de handmatig instelbare Öhlins-dempers hebben gelegen. We hadden even geen zin in bevroren vingers.

Zo ver kom je met de Polestar 2 Long Range Dual Motor

Op onze rit vanuit Amsterdam naar Parijs en terug ontpopt de Polestar zich als een ideale metgezel. Er wordt nu naast de WLTP-waarde ook een realistische actieradius voorspeld (in ons geval 350 kilometer, gezien de kou en de snelwegsnelheden) en de navigatie geeft je onderweg de keus uit handige stekkerpunten, inclusief laadtijden/accupercentages die je kunt aanhouden om het snelst op je bestemming te zijn.

Naast deze dikvoormekaarshow vallen de rij-assistenten ernstig uit de toon. De adaptieve cruisecontrol remt soms onnodig en we krijgen – nogmaals, in gladde omstandigheden – een wilde stuuringreep voor onze kiezen als de dodehoekherkenning iets denkt te zien wat er niet is. Zelfrijdende auto’s zouden het helemaal worden, toch? We zijn er nog heel erg lang niet.

Evengoed: laat die cyberklunsjes voor wat ze zijn en je hebt aan deze Polestar 2 een EV die van voor tot achter uitgekiend aanvoelt. En dat voor een model dat al jaren meedraait. Polestar komt in 2024 eindelijk met écht nieuw spul; dat mag aan de bak, want de lat ligt hoog.

Specificaties van de Polestar 2 Long Range Dual Motor Performance (2024)