Volvo XC40 Recharge review: De grootste verandering zie je niet

Volvo heeft de neiging om zijn modellen best een lange tijd dienst te laten doen. De oer-XC90 bijvoorbeeld: die verscheen zo ongeveer nog onder Den Uyl en zwaaide pas in 2015 af. Deze Volvo XC40 draait ook alweer zes jaar mee, maar het moet gezegd: zijn design oogt nog altijd fris en hoewel z’n schermpjes wat klein zijn, merk je achter het stuur verder weinig van zijn leeftijd.

De elektrische XC40 en C40 kregen onlangs een onderhuidse facelift van het type dat je niet veel ziet, of eigenlijk nooit: ze wisselden van aangedreven as. Hadden de instapmodellen voorheen een elektromotor tussen de voorwielen liggen, nu hebben ze plots achterwielaandrijving. ‘Voor de dynamiek’, zegt Volvo, maar het lijkt vooral met packaging en comfort te maken te hebben.

Meer dan 200 pk op de voorwielen, dat stuurt ook gewoon niet prettig, toch? (Zeg dat eens tegen Civic Type R-rijders.) Er is nu een nieuwe, in Zweden ontwikkelde en gebouwde permanente-magneetmotor aan boord met iets meer vermogen. Polestar gebruikt hem ook – de 2 maakte dezelfde transformatie door.

De vernieuwde Volvo XC40 Recharge komt verder

Het accupakket werd daarnaast stevig herzien om binnen dezelfde ruimte meer cellen en dus meer capaciteit te kunnen herbergen: de grootste accu-optie groeide van 78 naar 82 kWh. De opgegeven actieradius nam met maar liefst 100 kilometer toe, waarvan ongeveer een derde op het conto komt van de accu en de rest te danken is aan de efficiëntere motor. Ook laden gaat sneller: met tot 210 kW.

Behalve de nieuwe aandrijflijn en accu werd ook het onderstel aangepakt. Stijvere veren en verfijnde demping zouden voor meer carrosseriecontrole moeten zorgen zonder het comfort negatief te beïnvloeden. De banden meten vooraan nu 235 en achter 255 millimeter. Met alle wijzigingen die Volvo doorvoerde is het spijtig dat ze er ook een aantal lieten liggen.

Irritatiefactoren? Die zijn er ook

We hebben eerder gefoeterd tegen de verstopte one-pedal-functie, waarvan pas duidelijk wordt of hij actief is wanneer je het rechterpedaal loslaat (we veroorzaakten er ooit een bijna-botsing mee, na vertrek op de parkeerplaats bij de importeur) en die je alleen met een hoop getik en geswipe op het scherm kunt in- of uitschakelen.

Flippers achter het stuur of een knop naast de pook, zoals elk ander merk hanteert, zouden voor zoiets belangrijks logisch zijn – maar Volvo liet het probleem onberoerd. Ook naar de automatische ruitenwissers kun je je nog steeds een ongeluk zoeken. Ergonomisch kwam de Volvo XC40 Recharge dus niets verder.

En dynamisch… Ook niet echt. Ja, natuurlijk merk je positief het verschil wanneer je op nat wegdek heuvelop van een kruising af accelereert. Maar van enige speelsheid is geen sprake: de stabiliteitscontrole, niet instelbaar of uit te schakelen, kapt elke neiging naar een subtiel stapje opzij meteen af. Van veiligheidsvoorvechter Volvo snappen we dat, maar zeg dan ook niet dat je de ommezwaai om het rijplezier hebt gemaakt.

Volvo XC40 Recharge blijft een fijn ding

Nou ja, evengoed is de XC40 een onverminderd fijne auto om mee onderweg te zijn: de vormgeving is prettig en sereen, de stoelen zijn fenomenaal en het vernieuwde onderstel helpt inderdaad bij de notie dat je met een onverzettelijke brok soliditeit onderweg bent.

Hooguit is er wat veel bandenherrie op snelheid, maar dat kan ook aan de Michelin CrossClimates in combinatie met ruw Zweeds asfalt hebben gelegen. De XC40 en C40 waren hun houdbaarheidsdatum al niet echt nabij; met deze frisse techniek kunnen ze er voorlopig zeker nog even tegen.

Specificaties van de Volvo XC40 Recharge Single Motor Extended Range Ultimate (2023)