Ja hoor, ook wij knarsetanden als we een Cayenne zien: dat is toch geen echte Porsche, die mastodont met meestal een dikkig en te gebruind ventje achter het stuur.
 
We moeten ervan af. Of we het leuk vinden of niet, Porsche is de weg van SUV’s ingeslagen en zeer succesvol ook. Er zijn jaren geweest dat de Cayenne het best verkochte model van Porsche was dus ze zouden gek zijn om zich ook maar iets van ons gezeur, en dat van vele andere Porsche-liefhebbers, aan te trekken. Dus vanaf nu stoppen we met emmeren. Zand erover, de Cayenne is een echte Porsche, hoort net zo goed in het Porsche-gamma als een Boxster en wij kijken vandaag of de nieuwe Cayenne een goede opvolger is van de oude.
 
Het antwoord is ja. Ten eerste ziet ie er stukken beter uit dan de vorige. Die was nogal lomp en plomp en zeker als je de nieuwe ernaast zet, zie je een enorm verschil. Dusdanig dat de prijzen van een tweedehands Cayenne aardig zouden kunnen kelderen. Want de nieuwe heeft een snelle vorm, oogt veel kleiner (maar is dat niet) en heeft moderne, strakke lijnen met een veel meer als Porsche herkenbare neus. Van opzij en ook van achteren herken je niet direct een Porsche. Het zou ook een nieuwe Hyundai Santa Fe kunnen zijn of iets van Infiniti. Echt. Dat is een groot compliment voor die merken, dat snap je. Het is ook niks ten nadele van Porsche – een vlot vormgegeven SUV heeft nu eenmaal een aantal basislijnen die je bij alle merken tegenkomt.
 
Binnenin is het hele interieur naar een hoger plan getild, waarbij de onlangs gelanceerde Panamera als voorbeeld heeft gediend. Zonder dat je het in de gaten hebt, creëert Porsche langzaam maar zeker meer afstand tussen hun echte sportwagens enerzijds en de sportieve buitenbeentjes anderzijds. Bekende stijlelementen – de toerenteller als middelste klok voor je neus – zijn gebleven, maar het hele middenconsole met pakweg 42.000 knopjes vertoont qua ontwerp grote gelijkenis met dat van de Panamera.
 
Natuurlijk, de Panamera heeft geen knop voor verschillende ondergrondsoorten om het terrein mee in te gaan. Ook mist de Panamera de bekende handgrepen naast de stoelen voorin en heeft de Cayenne niet per se fraaie doch zeer robuust vormgegeven luchtinstroomroosters bovenop het middenconsole gekregen. Dat moet stoer staan, meer associëren met rijden in woeste terreinen, borstharige mannen en smerige schoenen. Nou ja, waarom ook niet. Al moet Porsche nodig aan de touchscreens want de knoppenwinkel slaat danig door. (Gelukkig, in de 918 Spyder begrijpen ze dat helemaal.)
 
Nu het echte werk: rijden met de Cayenne Turbo. Vooraf moet je weten dat ie een vlotte 4,8-liter V8 heeft die 500 pk levert en 700 Nm koppel. Ook goedemorgen. Deze motor zorgt ervoor dat je in een luttele 4,7 seconden van 0 naar 100 km/u vliegt en een topsnelheid krijgt van 278 km/u. Een waarde die wij nog overtroffen, maar dat is een detail. Dit wetende, waan je je met stationair draaiende motor al in een soort monstertruck. Plankgas wegrijden is helemaal een feestelijke gewaarwording.

‘Ja. Dit is de beste allround auto die je op dit moment kunt kopen’

 
De Cayenne Turbo denkt een fractie van een seconde na – alsof ie verbaasd is zichzelf te moeten afschieten omdat iemand vanaf de bestuurdersstoel het gaspedaal het tapijt in trapt – waarna ie brullend z’n neus opricht en ervandoor gaat alsof z’n leven ervan af hangt. Alleen de 911 Turbo en 911 GT-versies zijn sneller in de sprint naar 100 km/u en nieuwe eigenaren van een Cayenne Turbo zullen dan ook elke keer met veel plezier stoplichtsprintjes willen uitvoeren met vrijwel elke auto die ze naast zich treffen.
 
We rijden een rondje mee op het testcircuit van Porsche, een piloot van de fabriek achter het stuur, en het moet gezegd: onze mond valt open. We houden het bijna niet voor mogelijk dat deze 2.170 kilo zware SUV zo koersvast, zo bloedsnel en zo gemakkelijk over het circuit dendert. Beetje driften? Geen probleem. Snaarstrakke lijnen rijden en over curbstones rossen? De Cayenne geeft geen krimp. Als ie zich net zo goed weet te houden in de modder, dan zou dit wel eens…
 
Kuilen, gaten, rivierbeddingen, steile hellingen – ook zijwaarts, een ondergrond van keien waarover jijzelf niet zou kunnen lopen: de Cayenne pakt ze allemaal. Je verstelt de rijhoogte, stelt de terreinknop in op de juiste ondergrond, en de rest gaat vanzelf. Heuvel op en heuvel af kan ie helemaal zelf – een systeem meet de klim- of daalhoek en geeft gas of remt om veilig op enige bestemming aan te komen. Je mag het eigenhandig doen, maar de ingenieurs van Porsche hebben een en ander zo goed geconstrueerd dat de Cayenne het beter uitvoert dan jijzelf.
 
We zijn verbaasd. Verbaasd over het prestatiepotentieel – zoals men dat noemt. Dat ie op de openbare weg goed voor de dag zou komen, hadden we wel verwacht. Maar ook z’n capaciteiten in het terrein zijn bijzonder. We vragen het voor de zekerheid aan een collega die hardcore terreinrijder is – iemand die voor z’n plezier in een tig jaar oude Land Cruiser rondrijdt, naar de Noordkaap trekt, Rusland doorkruist: is ie echt zo goed in het terrein als wij denken, willen we weten. ‘Nou, dit valt mij ook in het geheel niet tegen.’ Gretig schrijven we de quote op. Zou het dat… eh… dit… uhm… de beste…
 
Ja. Dit is de beste allround auto die je op dit moment kunt kopen. Je moet er wel een flinke emmer centen voor leegschudden, maar dan heb je een bloedsnelle, zeer ruime, bijna circuitwaardige asfaltvreter die zonder nadenken echt ruige modderpaden, angstaanjagend hoge zandbulten en glibberige sneeuwpassen kan worden ingestuurd. Ga ervan uit dat de mindere versies met V6 (ook in dieseluitvoering), turboloze V8 en zelfs hybride (!) ook aardig meekunnen, maar je moet toch echt de Turbo hebben, wil je optimaal kunnen genieten van het kunnen van de nieuwe Cayenne.
 
Voel je je toch een beetje bezwaard omdat je geen klein, te bruin mannetje bent en je meent dat de Turbo wel heel erg aardbolvernietigend is? Porsche biedt je een oplossing met de hybride-versie (193 g/km CO2). Wij bieden je de andere, nog betere oplossing: bestel een Turbo zonder typeplaatjes.

Reacties